همونطور که فرمودید در اصل متن این نمایش و پپرونی برای دیکتاتور و همچنین اجرای: اسم ، هر سه یکی هستند. من هم پپرونی برای دیکتاتور رو مثل شما بیشتر دوست داشتم و البته دوستانی که اجرای اسم خانم رشیدی رو دیدن هم معتقدند اون اجرا بهترین بوده که من ندید با نظر اون دوستان موافقم :)
اما دو نکته به ذهنم میرسه در این مورد اول اونکه در اجرای پپرونی تمرکز روی کلود و در اینجا محوریت داستان روی وینسنت بود و این خودش نوع پیش روی داستان رو دستخوش تغییرات زیادی می کنه ، و دوم انسان ناخواسته در مقام قضاوت و مقایسه ست وقتی که در ذهنش پیش فرض هایی از یک مساله داره.
به نظرم با وجود موفقیت اجرای پپرونی برای دیکتاتور اجرای دوباره این نمایش با فاصله کم مقداری ریسک داشت که گروه متحمل شدند.
و اما جدا از این مقایسه دکور زیبا و زحمت بازیگران این نمایش به یاد ماندنی و زیبا بود.

درست میفرمایین خانم مقدم و ممنون از توضیحی که دادین :)
@زهره مقدم

خوب و دقیق و ممنون بابت توضیح یه جورایی همین حرفا تو ذهن منم بود :) @شیوا الف