«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
نمایش خوبی بود به خاطر بازی اقای رئیسی رفتم اما کل نمایش خوب بود.خندوند و آخر کار جایی که جاشبود گریوند
البته فک کنم فقط من گریه کردم :))
اجرایی بسیار ضعیف. علاوه بر انتخاب نادرست بازیگر، دکور صحنه نیز ضعیف است . افزودن قطعه های سینمایی و نمایش فیلم در زمینه کار نیز نمودی از ضعف کارگردان در بیان تئاتری مقصود خود است.
کسی این نمایش رو دیده ؟ نظرتون لطفا...
چی دیدین ؟؟ چی شنیدین ؟؟
یه نمایش وطنی، یه تئاتر کاملا ایرانی،
بسیار این نمایش رو دوست داشتم و با منولوگ های دقایق آخر اشک ریختم ...
یه تلنگر خوب، یه سوال، چند سوال که باید گاه به گاه از ما پرسیده بشه و تو این نمایش شفاف و تکان دهنده پرسیده میشه .... '' وظیفه چیه ؟؟''
در هر نمایشی کسی می درخشد...کسی یا کسانی که درخششان نه اینکه به اقتضای نقش شان باشد که به توانایی غریب و با شکوهشان در اجرای آن نقش می درخشند.. «کالیگولا« و «غلام » بازی درخشان این نمایش اند.
سلام مرسی و بسیار خوب بود. از نمایشهای به یادماندنی تابستان ۹۴! خیلی کار خوبی بود... چقدر قابل لمس و چقدر نزدیک....
موفق باشید.
ببخشید که الآن کامنت می ذارم .... :)
انتخاب بازیگر ها عالی بود. مرسی خانم رشیدی.
بازی آقای محمد حسن معجونی در این نمایش بسیار دقیق و اغنا کننده است. ایشان انگار که نمایشنامه را مطابق با شخصیتشان نوشته باشند با خط به خط این اثر همقدم و هماهنگ بازی کردند. و چه انتخاب درستی داشته اند خانم رشیدی.
من آقای محمد حسن معجونی را در کارهای تلویزیونی اینقدر موفق ندیده بودم . در این اجرا واقعا تحسین برانگیز بودند.
نمایش دوست داشتنی و نوئی بود. با چیزهایی که راجع بهش خوانده بودم گمان می کردم یک کار کلیشه ای با دیالوگ هایی کلیشه ای تر در کافه فرانسه در انتظار است.... ولیییییییی :) خوب و به یادماندنی بود. برای خودش چارچوب نوئی داشت.
برای شنیدن دوباره ی دیالوگ های خاص مهران رنج بر که گمان نمی کنم کسی به خوبی خود او بتواند آن آواها و کلام را به آن قوت و زیبائی ارائه کند مجددا و برای بار دوم روزهای آخر به تئاتر باران خواهم رفت.
سلام
چند هفته پیش بود که اسم به کارگردانی لیلی رشیدی را در همین سالن به تماشا نشستیم. آقای احمدی خسته نباشید،ولی بهم بگید چرا از میان این همه نمایشنامه مجددا بازنوشتن از اثر ماتیو دولاپرت را انتخاب کردید؟؟