تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرSB > com/org | (HTTPS) localhost : 20:43:55
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به همدیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
اگر شما هم مثل من به خاطر نام نمایش فکر می‌کردید نمایش یک داستان کمدی و معمولی از عاشقان سینماست، سخت در اشتباهید. نمایش داستان رنج زنان ایزدی را به تلخی به تصویر می‌کشد، میترا رفیع و بهنام شرفی، بازیگری که با چشم هایش بازی می‌کند، در یک دکور سنگین و جالب، در فضا و گفتگوهایی که در آغاز عاشقان سینما را به خود جذب می‌کند و به تدریج می‌رود که تلخ و تلخ تر شود، به همراه نفس بازغی، داستانی را می‌سازند که دوست ندارید حتی در خواب هم آن را ببینید. داستانی واقعی از زنان ایزدی. تماشای این نمایش برای افراد دغدغه مند که جهان را جای بهتری برای زندگی می‌خوانند ضروری است.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایش داستان چرخش انسان ها توسط بازی قدرت و به اخیه درآوردن آنها با ابزاری است که خود در ابتدا به آن واقف نیستند و بعد از اینکه خریده شدند و غرق لذت های ساده و البته برآورده شدن مایحتاج اولیه، که از آنها دریغ شده بود، پی به خطای جبران ناپذیر خود می برند.
چه داستان آشنای بی نظیری و چه روایت تلخی و در عین حال چه اجرای خوب و خلاقانه ای که از نشانه های درست و بجا، برای رساندن این مفاهیم استفاده کرده است. دست مریزاد به گروه اجرایی که با تماشای آن اشک مرا درآوردند و عمیقا مرا متاثر کردند.
چه داستان آشنای بی نظیری و چه روایت تلخی و در عین حال چه اجرای خوب و خلاقانه ای که از نشانه های درست و بجا، برای رساندن این مفاهیم استفاده کرده است. دست مریزاد به گروه اجرایی که با تماشای آن اشک مرا درآوردند و عمیقا مرا متاثر کردند.
پریسا محمدی (parisamohamadi)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
پریسا محمدی
از ۱۴ آبان ۱۴۰۰
سپاس از حضور و دقت نظرتون🙏🌱
۱۲ دی ۱۴۰۲
دوست‌دارم
پاسخ
ممنونم که به تماشایه ما نشستین🫰❤️
درود خدمت شما..
سه روزی است نام شما را به عنوان منتقد می بینم...
تایتان..
آنقدر زجر..
همکارها..
نه متن جذابیت داشت و نه اجرا خوب بود...
تایتان را نخواندم چون اجرا را ندیدم..
آن قدر زجری به مصاحبه شبیه تر بود..
همکارها هم که کلی گویی کردید..
سه روزی است نام شما را به عنوان منتقد می بینم...
تایتان..
آنقدر زجر..
همکارها..
نه متن جذابیت داشت و نه اجرا خوب بود...
تایتان را نخواندم چون اجرا را ندیدم..
آن قدر زجری به مصاحبه شبیه تر بود..
همکارها هم که کلی گویی کردید..
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
با فردریک به تماشای تئاتری می‌روید که در آن تئاترهای کمدی قرن نوزدهم فرانسه اجرا می‌شود و کار حال و هوایی کاملا شبیه به فضای فرهنگی هنری امروز ما دارد. عالی و بدون نقص، از متن گرفته تا باری ها و موسیقی. همان طور که از آقای نعیمی و گروهش انتظار می‌رفت
مهرناز خلیلی، امیرمسعود فدائی، محمد فروزنده، امیر مسعود، میثم محمدی، هانیه خدابخش، شهرزاد و معصومه طالبی این را
خواندند
غزل مسعودی، فاطمه نعمتی و مریم شقاقی این را دوست دارند
غزل مسعودی، فاطمه نعمتی و مریم شقاقی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
یک نمایش عالی و بی نظیر که صحنه و پشت صحنه را به زیبایی در هم آمیخته بود. دم تیم اجرا گرم و زنده باد آقای کوشک جلالی کاردرست و باسواد
مهرناز خلیلی، امیرمسعود فدائی، بهزاد جاودان فرد، محمد فروزنده، امیر مسعود، میثم محمدی، بهناز پارسایی و معصومه طالبی این را
خواندند
امیر پارسائیان مهر، فاطمه فریمانی، هاتف کلاته و آرش رهبری این را دوست دارند
امیر پارسائیان مهر، فاطمه فریمانی، هاتف کلاته و آرش رهبری این را دوست دارند
مخاطب ارجمند
سپاس از شما که چند ساعت از وقت ارزشمند خودتون را به تماشای نمایش "جنون محض" اختصاص دادید.
باعث افتخار ماست که از تماشای نمایش رضایت کامل و کافی داشته اید.
ممنون میشیم که تماشای "جنون محض" را به دوستانتون پیشنهاد بدین.
سپاس از شما که چند ساعت از وقت ارزشمند خودتون را به تماشای نمایش "جنون محض" اختصاص دادید.
باعث افتخار ماست که از تماشای نمایش رضایت کامل و کافی داشته اید.
ممنون میشیم که تماشای "جنون محض" را به دوستانتون پیشنهاد بدین.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
تنها دو روز تا پایان دگمه باقی ست. دگمه تمدید نخواهد شد...
عمو فرهاد قصه ها و محمد رحمانی این را
دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
تنها سه شب دیگر باقی‌ست، دگمه تمدید نخواهد شد....
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
پنج شب تا پایان دگمه باقی ست
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
دگمه»ای برای منع خشونت علیه زنان
| امیر موسی کاظمی | روزنامه نگار |
حتی اگر اتفاقی هم باشد، تقارن معناداری است؛ همزمانی چهارم آذر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان و اجرای نمایشی با موضوع خشونت علیه زنان در تهران. آن هم در شرایطی که در ایران برخلاف سایر کشورها تقریبا هیچ برنامه‌ای برای یادآوری و بزرگداشت این روز پیش‌بینی نشده بود و تنها شبکه‌های اجتماعی بودند که به بستری برای یادآوری این روز تبدیل شدند.
در چنین شرایطی نمایش «دگمه» به نویسندگی و کارگردانی سحر ناسوتی را شاید بتوان تنها ما
به ازای داخلی این روز جهانی قلمداد کرد. نمایشی که این روزها ساعت ١٨:٤٥ در تماشاخانه استاد مشایخی واقع در ضلع شمالغربی چهارراه ولیعصر روی ... دیدن ادامه ›› صحنه است.
«دگمه» داستان زنی به نام ایران است که همسرش به خاطر ناباروری او را طلاق می‌دهد و او از روی ناچاری و برای گذران زندگی صیغه مردی به نام رحیم می‌شود، به این امید که رحیم او را به عقد دایم خود درآورد. رحیم مردی الکی، معتاد، زن‌باز و هرزه است که همسرش را طلاق داده و کاری جز نوشیدن و کشیدن و البته هوسرانی ندارد. اعتراض ایران به رفتار رحیم پاسخی جز کتک خوردن در پی ندارد تا اینکه تاریخ صیغه‌نامه آنها به پایان می‌رسد. رحیم که حاضر به تمدید آن نیست در جلوی چشم ایران هوسبازی‌های خود را ادامه می‌دهد تا اینکه یک شب پنج دختر را به همراه دوستان خود به خانه می‌آورد. یکی از دوستان رحیم اما چشم طمع به ایران دارد و بعد از خوراندن مشروب به او تجاوز می‌کند و از این کار فیلم می‌گیرد. ایران که قربانی نیت شوم دوست شوهرش شده بر سر به دست آوردن فیلم با او درگیر می‌شود و با چاقو به او ضربه می‌زند. در این بین رحیم وارد درگیری می‌شود و ایران او را نیز با چاقو مضروب می‌کند. هر دو مرد بر اثر خونریزی می‌میرند و ایران به جرم قتل محاکمه می‌شود و....
داستان «دگمه» داستان جدیدی نیست، چه بسیار زنانی که سرنوشتی مشابه سرنوشت «ایران» داشته‌اند و نتوانسته‌اند بیگناهی خود را در دادگاه ثابت کنند و قصاص شده‌اند و چه بسیار آثاری که این سوژه را دستمایه خود قرار داده‌اند. فیلم «من مادر هستم» به کارگردانی فریدون جیرانی یا فیلم «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» ساخته پوران درخشنده، آثاری هستند که در سال‌های اخیر به چنین سوژه‌ای پرداخته‌اند و در زمان خود واکنش‌هایی را هم به دنبال داشته‌اند، اما آنچه نمایش «دگمه» را قابل اعتنا می‌کند و آن را به اثری تأثیرگذار در مقایسه با نسخه‌های سینمایی بدل می‌سازد، پرداخت نمایشی این سوژه روی صحنه تئاتر و نفس به نفس شدن تماشاگر با متهمی است که تا پای چوبه دار بیگناهی خود را طلب می‌کند. البته این وجه ممیزه با بازی درخشان بهناز نادری در نقش ایران است که خود را نشان می‌دهد. بازی روان بهناز نادری در نقشی لایه‌لایه توانسته است به متن جسورانه سحر ناسوتی روح باورپذیری را تزریق کند تا مخاطب در عین درگیرشدن با قصه، فضای پیچیده آن را باور کند.
نکته دیگری که نباید از کنار آن بی‌تفاوت عبور کرد جسارت دو‌جانبه سحر ناسوتی به‌عنوان نویسنده و کارگردان این اثر است. ناسوتی یک بار جسارت خود را با نوشتن این نمایشنامه نزدیک به خطوط قرمز نشان می‌دهد و در گام دوم شجاعتی به مراتب بزرگتر را به خرج می‌دهد و متن خود را براساس لایه‌های زمانی مختلف و با تلفیقی از خیال و واقعیت روایت می‌کند. این ریسک که حتی می‌توانست به قیمت ارتباط نگرفتن مخاطب با متن تمام شود، خوشبختانه جواب داده و از این رو باید به این کارگردان جوان تبریک گفت.
http://shahrvand-newspaper.ir/Default.aspx?NPN_Id=110&pageno=14#
| امیر موسی کاظمی | روزنامه نگار |
حتی اگر اتفاقی هم باشد، تقارن معناداری است؛ همزمانی چهارم آذر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان و اجرای نمایشی با موضوع خشونت علیه زنان در تهران. آن هم در شرایطی که در ایران برخلاف سایر کشورها تقریبا هیچ برنامه‌ای برای یادآوری و بزرگداشت این روز پیش‌بینی نشده بود و تنها شبکه‌های اجتماعی بودند که به بستری برای یادآوری این روز تبدیل شدند.
در چنین شرایطی نمایش «دگمه» به نویسندگی و کارگردانی سحر ناسوتی را شاید بتوان تنها ما
به ازای داخلی این روز جهانی قلمداد کرد. نمایشی که این روزها ساعت ١٨:٤٥ در تماشاخانه استاد مشایخی واقع در ضلع شمالغربی چهارراه ولیعصر روی ... دیدن ادامه ›› صحنه است.
«دگمه» داستان زنی به نام ایران است که همسرش به خاطر ناباروری او را طلاق می‌دهد و او از روی ناچاری و برای گذران زندگی صیغه مردی به نام رحیم می‌شود، به این امید که رحیم او را به عقد دایم خود درآورد. رحیم مردی الکی، معتاد، زن‌باز و هرزه است که همسرش را طلاق داده و کاری جز نوشیدن و کشیدن و البته هوسرانی ندارد. اعتراض ایران به رفتار رحیم پاسخی جز کتک خوردن در پی ندارد تا اینکه تاریخ صیغه‌نامه آنها به پایان می‌رسد. رحیم که حاضر به تمدید آن نیست در جلوی چشم ایران هوسبازی‌های خود را ادامه می‌دهد تا اینکه یک شب پنج دختر را به همراه دوستان خود به خانه می‌آورد. یکی از دوستان رحیم اما چشم طمع به ایران دارد و بعد از خوراندن مشروب به او تجاوز می‌کند و از این کار فیلم می‌گیرد. ایران که قربانی نیت شوم دوست شوهرش شده بر سر به دست آوردن فیلم با او درگیر می‌شود و با چاقو به او ضربه می‌زند. در این بین رحیم وارد درگیری می‌شود و ایران او را نیز با چاقو مضروب می‌کند. هر دو مرد بر اثر خونریزی می‌میرند و ایران به جرم قتل محاکمه می‌شود و....
داستان «دگمه» داستان جدیدی نیست، چه بسیار زنانی که سرنوشتی مشابه سرنوشت «ایران» داشته‌اند و نتوانسته‌اند بیگناهی خود را در دادگاه ثابت کنند و قصاص شده‌اند و چه بسیار آثاری که این سوژه را دستمایه خود قرار داده‌اند. فیلم «من مادر هستم» به کارگردانی فریدون جیرانی یا فیلم «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» ساخته پوران درخشنده، آثاری هستند که در سال‌های اخیر به چنین سوژه‌ای پرداخته‌اند و در زمان خود واکنش‌هایی را هم به دنبال داشته‌اند، اما آنچه نمایش «دگمه» را قابل اعتنا می‌کند و آن را به اثری تأثیرگذار در مقایسه با نسخه‌های سینمایی بدل می‌سازد، پرداخت نمایشی این سوژه روی صحنه تئاتر و نفس به نفس شدن تماشاگر با متهمی است که تا پای چوبه دار بیگناهی خود را طلب می‌کند. البته این وجه ممیزه با بازی درخشان بهناز نادری در نقش ایران است که خود را نشان می‌دهد. بازی روان بهناز نادری در نقشی لایه‌لایه توانسته است به متن جسورانه سحر ناسوتی روح باورپذیری را تزریق کند تا مخاطب در عین درگیرشدن با قصه، فضای پیچیده آن را باور کند.
نکته دیگری که نباید از کنار آن بی‌تفاوت عبور کرد جسارت دو‌جانبه سحر ناسوتی به‌عنوان نویسنده و کارگردان این اثر است. ناسوتی یک بار جسارت خود را با نوشتن این نمایشنامه نزدیک به خطوط قرمز نشان می‌دهد و در گام دوم شجاعتی به مراتب بزرگتر را به خرج می‌دهد و متن خود را براساس لایه‌های زمانی مختلف و با تلفیقی از خیال و واقعیت روایت می‌کند. این ریسک که حتی می‌توانست به قیمت ارتباط نگرفتن مخاطب با متن تمام شود، خوشبختانه جواب داده و از این رو باید به این کارگردان جوان تبریک گفت.
http://shahrvand-newspaper.ir/Default.aspx?NPN_Id=110&pageno=14#
آروین موذن زاده، آذرنوش، مژگان منتصریان، مجتبی مهدی زاده، محمد رحمانی، عمو فرهاد قصه ها، مارال توانا و فواد شیخانی این را
دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
تنها 6 شب از دگمه باقی است....
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
شیرین یزدان بخش، محمود پاک نیت، مهوش صبرکن، حبیب رضایی، علیرضا امینی، رضا درمیشیان، رهبر قنبری، احمد معظمی، فریدون کوچکیان هنرمندان عزیزی بودند که امشب به تماشای دگمه نشستند.
حمید رضا، آروین موذن زاده، عمو فرهاد قصه ها، زهره ابراهیمی، محمد رحمانی و مجتبی مهدی زاده این را
دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
میهمانان امشب دگمه، علی قمصری، آهنگساز و نوازنده، دکتر رفیق نصرتی منتقد و استاد دانشگاه، آرش فلاحت پیشه و شعله پاکروان از بازیگران شناخته شده‌ی تئاتر بودند. جوان ترین تماشاگران این اجرا دو دختر نوجوان 13 ساله بودند که نمایش را بسیار پسندیدند.
عمو فرهاد قصه ها این را
خواند
افشین فاضلی، هادی تدین، زهره ابراهیمی و مجتبی مهدی زاده این را دوست دارند
افشین فاضلی، هادی تدین، زهره ابراهیمی و مجتبی مهدی زاده این را دوست دارند
اجرای بی نظیری بود... ممنون از گروه اجرایی که تا این اندازه به کارشون متعهد هستند و دغدغه های اجتماعی زنان رو به این خوبی به تصویر کشیدند.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سحر ناسوتی : ازدواج موقت و آزار جنسی تبعاتی دارد که جبران ناپذیر است
تاریخ انتشار: ۵ آذر, ۱۳۹۳
نمایش “دگمه” در تماشاخانه استاد مشایخی به روی صحنه است . مصاحبه ای کوتاه با سحر ناسوتی ، کارگردان و نویسنده این نمایش ترتیب دادیم که می توانید در ادامه بخوانید.
سحر ... دیدن ادامه ›› ناسوتی
ایده شکل گیری نمایشنامه “دگمه” چه بود ؟
ناسوتی : ایده شکل گیری این نمایش بحران های اجتماعی و مسائلی ست که در جامعه بیشتر برای خانم ها به وجود می آید و متاسفانه در چند وقت اخیر ، بسیار با آن مواجه بودیم. هدف این بود که بتوان بر موضوعاتی که در جامعه مورد بحث هستند مانور داد و در نهایت، تماشاگر ، بعد از دیدن کار ، تلنگری بخورد تا شاید اگر روزی خدایی نکرده ، ناگزیر به تصمیم گیری شود ، بتواند کمی تجدید نظر کند و مهربانانه تر و با عطوفت بیشتری تصمیم بگیرد .
مخاطبان با دیدن این اثر با چه نمایشی روبه رو می شوند؟
نمایش ما یک نمایش تلخ است ، از واقعیت های جامعه می گوید. من هر چه بگویم انتهای کار لو می رود و به نظر من انتهای کار یک انتهای غافلگیر کننده است ، به همین دلیل نمی توانم راجع به کار ، زیاد حرف بزنم . اما به طور کلی ، ما با شخصیت زنی رو برو هستیم که ازدواج ناموفقی دارد . بعد از آن ازدواج موقت می کند که او را درگیر حوادثی می کند و این حوادث به سمتی می رود که برای بسیاری از زنان جامعه ما اتفاق افتاده است ، آزار جنسی . این آزار جنسی دلایل چند گانه ای دارد که اساسی ترین دلیل آن این است که این زن ، همسر قانونی آن فرد نیست .
از این طریق می خواهیم آسیب های این که یک مرد مسئولیت کامل یک زندگی را قبول نمی کند را هم نشان بدهیم و به این علت ماجرای ازدواج موقت به این شکل مطرح می شود . در این بین اشارات کوچکی به خواشی دیگر مثل مسئله ی حضانت هم می شود . اما در نهایت آن ازدواج موقت و آزار جنسی تبعاتی دارد که جبران ناپذیر است .
در انتهای آن ، با وجود تلخی که دارد ، من نه راه حلی ارائه می دهم و نه پیشنهادی دارم ، فقط آرزویم را بیان می کنم . در انتهای نمایش از تماشاگرم می خواهم که بعد از بیرون رفتن از سالن به این ماجرا فکر کند . شاید بشود به آرزوی من و گروه من و شاید خیلی های دیگر دست پیدا کرد . آرزوی ما در نهایت این است که بخشش جای قصاص را بگیرد .
طرح اولیه شما بر اساس یک واقعیت بود یا یک داستان ذهنی نوشته شد؟
داستان من بر اساس چند واقعیت بود ، چند قصه را که از دور و اطراف شنیده بودم و اتفاق افتاده بود را به صورت کلاژ نوشتم . یکی از این قصه ها، قصه دگمه بود که در ایران اتفاق نیافتاده است . من همه ی این داستان ها را با هم جمع کردم و به صورت ناخودآگاه ، چون نویسنده ام به شکلی در هم تنیده و درام تبدیل کردم . البته سبک کار من ، درام مستند نیست . به همین جهت این کلاژ ، بیشتر حالت قصه پیدا می کند . قصه ای که شاید هیچکدام از آنها را نتوان از هم مجزا کرد.
به نظر من ، مخاطب ، تماشاگر و یا هر کس دیگری می تواند این اتفاقات را در روزنامه و اخبار بخواند ، اما درام من ، درام مستند نیست . این به معنی نفی تئاتر یا فیلم مستند نیست . من ترجیح می دهم به شکل دراماتیک و قصه گوی خود ، تماشاگری را پای کار بنشانم و او را به مدت یک ساعت درگیر قصه کنم تا به شخصیت بیشتر نزدیک شود و همزاد پنداری کند ، تا در انتهای آن حرف نهایی زده شود .
چه مدت طول کشید که عوامل را دور هم جمع کنید ؟
ماجرای پیچیده ای داشت . من نمایشنامه را اردیبهشت ماه نوشتم و از ماه تیر ، بازنویسی و دراماتورژی را با همکاری خانم نوشین شروع کردیم. آن موقع خودشان هم بازی می کردند . ولی به دلیل مشکلاتی که برای ایشان پیش آمد ، کار ما تا اواخر مرداد و شهریور تعطیل شد . دو بازیگر ما از هنرجویان آقای دژاکام بودند و گروه شکل گرفته بود ولی ما در آن زمان سه بازیگر را عوض کردیم و بعد از اینکه به بازبینی رفتیم و کار مجوز اجرا گرفت ، متاسفانه نقش اصلی را از دست دادیم . بنابراین مجبور شدیم دوباره ، گروه جدیدی را بیاوریم و این بار هم بازیگر نقش مادر ، از هنرجویان آقای دژاکام انتخاب شد. بازیگر دیگر هم از دوستان من بودند. در نهایت این گروه اصلا راحت شکل نگرفت که ما بتوانیم از روز اول شروع به کار کنیم .
فکر می کنید این مسئله در کار شما چقدر تاثیر داشته است ؟
تاثیر زیادی نداشت . به این دلیل که ما از نو شروع کردیم . شاید تاثیر آن در خود من بود که یک دور با یک بازیگر تجربه کرده بودم و نقاط ضعف و قوت او در آن مدل و جنس بازی اش را کشف کردم ولی با تغییر بازیگر ، گویا دوبار متن را کارگردانی کردم . مدل کارگردانی من به این شکل است که هم متن و هم کارگردانی من براساس بازیگر تغییر می کند .
چرا که به نظر من ، بازیگر به کارگردان اجازه ی مانور می دهد و اساسا هم مدل کارگردانی من به این شکل نیست که سعی کنم روبه روی بازیگرم باشم . ما با هم پیش می رویم . این ویژگی کار من است ، حضور بازیگر در کار بسیار تعیین کننده است . دستیارم ، آقای احمدی نیا که از ابتدا با من بودند ، خیلی زحمت کشیدند و بقیه دوستان مثل خانم هنگامه کوچکی اضافه شدند . بعد از او ، خانم مدیسا کنی ، نوازنده ویولنسل ، در حقیقت آخرین فردی ست که به گروه اضافه شد . یکی از دوستانم آقای خلیفه هم ، بعدا آمدند و به من کمک کردند .
الان هر قدر که شما و سایر تماشاگرها کار را دوست داشته باشید ، نتیجه ی اتفاق خوبی ست که پشت صحنه می افتد . ما بی اندازه همدیگر را دوست داریم و بی اندازه من به گروهم عشق می ورزم ، به طوری که سایر عوامل می گویند تو کارگردانی هستی که اصلا سر ما داد نمی زنی و با ما دعوا نمی کنی ، بداخلاقی نمی کنی و من این خصوصیات را به عمد دارم . چرا که احساس می کنم چنین رویکردی باعث می شود آدم ها بیشتر همدیگر را دوست داشته باشند . خصوصا در کاری که ما می خواهیم خشونت را نفی کنیم و فضای محبت را ترویج دهیم . من اعتقاد دارم ، انسان همیشه باید از خودش شروع کند و در کارم هم به همین شکل است .
چرا دوره ی اجرای نمایش تان کوتاه است؟
سیاست های سالن مشایخی این است که در صورتی که کاری تماشاگر داشته باشد هر ۱۵ روز یک بار ، اجرای نمایش را تمدید می کند . ما منتظریم که از نمایش استقبال شود و آرزو می کنیم که چنین شود . همان طور که خودتان کار را دیدید متوجه می شوید که علت آن کاملا یک علت فرهنگی و انسانی است نه چیز دیگر . چرا که خودتان می دانید عملا در تئاتر چیزی به جز این وجود ندارد . من واقعا آرزو می کنم این اتفاق بیافتد .
اگر چنین رخ دهد ممکن است ما زمان دیگری را برای اجرا بگیریم . البته من از شرایط بازیگرانم هنوز خبر ندارم . اما امیدوارم تماشاگر داشته باشیم . اگر سالن پر داشته باشیم حتما چنین کاری را انجام می دهیم .
صحبت پایانی اگر دارید بفرمایید.
همانطور که قبلا در مصاحبه های دیگر هم گفته ام از تماشاگران بالقوه تقاضا می کنم که تشریف بیاورند و این کار را ببینند . نه به خاطر بلیتی که هیچ بهایی در مقایسه با هزینه هایی که در طول روز می کنیم ندارد . این بلیط آنقدر ارزان است که نمی شود راجع به آن حرف زد . فقط به این خاطر که ما بتوانیم حرف و دغدغه ی خودمان را به آنها بگوییم که مطمئنم دغدغه ی خیلی از آنها هم هست و تا زمانی که نیایند و کار را نبینند متوجه نمی شوند که ما چه می گوییم .
افشین فاضلی و عمو فرهاد قصه ها این را
خواندند
حمید عظیمی، محمد رحمانی، هادی تدین، آروین موذن زاده، زهره ابراهیمی، مجتبی مهدی زاده، hamta و فواد شیخانی این را دوست دارند
حمید عظیمی، محمد رحمانی، هادی تدین، آروین موذن زاده، زهره ابراهیمی، مجتبی مهدی زاده، hamta و فواد شیخانی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سحر ناسوتی که اظهار داشت که پس از اتمام اجرا های نمایش «دگمه» در تماشاخانه استاد مشایخی به سراغ چاپ نمایشنامه هایم می روم و این کتاب اواخر سال ۹۳ و یا اوایل سال ۹۴، منتشر می شود.
سحر ناسوتی نویسنده و کارگردان نمایش «دگمه» در گفتگو با کافه آرت، عنوان کرد: نمایش «دگمه» داستان زنی درگیری شرایطی بغرنج و پیچیده در ارتباط با اطرفیانش است. طی رابطه ای عاشقانه که داشته است، اتفاقاتی برای او می افتد که دچار بحرانی روحی می شود که این بحران، به فاجعه ای منتهی می گردد. در فضای این نمایش، کاراکتر زن، درگیر دنیایی خیالی است. کسانی را می بیند که در آن لحظه در آنجا حضور ندارند، در فضاهایی زیست می کند که با فضای واقعی زندگی او متفاوتند و کارکرد و نقش انسان های پیرامون خود را درست نمی شناسد و این مشکلات به دلیل شرایط بحرانی روانی که او درگیر آنهاست برایش روی می دهد.
نویسنده نمایش «دگمه» در ادامه افزود: با توجه به این مساله که بیشتر عواملی که این نمایش را اجرا می کنند، زن هستند، این نمایش فضایی زنانه دارد. هم داستان این نمایش، زنانه است و هم صحنه، دکور و موسیقی آن. چرا که یک هنرمند از شخصیت خود جدا نیست و من نیز با توجه به دغدغه هایی که دارم، در نمایشنامه ام به مشکلات اجتماعی زنان در جامعه پرداخته ام.
کارگردان نمایش «دگمه» در خصوص تمرینات گروه اجرایی این نمایش خاطر نشان کرد: تقریبا از اوایل تیر ... دیدن ادامه ›› ماه، تمرینات خود را آغاز کردیم. شهریور بازبینی نمایش برای اجرا در سالن استاد مشایخی را پشت سر گذاشتیم و نمایش برای اجرای عموم مجوز گرفت اما مشکلاتی برای ما پیش آمد و موجب شد تغییراتی در جمع بازیگران نمایش شاهد باشیم. از این رو دوباره از اواخر شهریور تمرینات را شروع کردیم و اینک برای اجرا آماده ایم.
وی در مورد امکان تمدید اجرا های نمایش «دگمه» اظهار داشت: نمایش «دگمه» پانزده اجرا دارد. البته می توان گفت که پانزده اجرا بسیار کم است اما متاسفانه یکی از بازیگران این نمایش، مسافرتی در پیش دارد و ما نمی توانیم تعداد اجرا های خود را تمدید کنیم. اما شاید پس از وقفه ای کوتاه، دوباره نمایش را اجرا کنیم.
سحر ناسوتی در خصوص فعالیت های خود در زمینه انتشار نمایشنامه خاطر نشان کرد: مجموعه نمایشنامه «تا مرز جنون و چهار نمایشنامه دیگر» را امسال چاپ کردم. در این مجموعه، نمایشنامه هایی که قبلا اجرا کرده بودم را چاپ کردم. نمایشنامه های «تا مرز جنون»، «زیر درخت آلبالو»، «۷۵ یا ۵۰»، «عوضی گرفتی» و «شادی همین نزدیکی ها» در این مجموعه گردآوری شده اند. از این میان، تنها نمایشنامه «شادی همین نزدیکی ها» به اجرا نرسیده است. نمایش «تا مرز جنون» ، نمایشی تک پرسوناژ بود که خانم سلامت آن را در فرهنگسرای نیاوران کارگردانی کرد و نمایشی موفق بود. نمایش «زیر درخت آلبالو» از سال ۷۷ تا سال ۸۱، با سه گروه متفاوت، سه بار اجرا شد، نمایش «۷۵ یا ۵۰»، با نامی دیگر نمایشنامه خوانی شد. این نمایشنامه را برای اجرا، به جشنواره تئاتر فجر ارائه دادم که متن آن پذیرفته شد اما پس از بازبینی، این نمایش موفق به حضور در جشنواره تئاتر فجر نشد. نمایش «عوضی گرفتی» را نیز هم در فرهنگسرای نیاوران و هم در مجموعه تئاتر شهر، نمایشنامه خوانی کردیم.
وی در پایان خبر داد: پس از اتمام اجرا های نمایش «دگمه»، به سراغ چاپ نمایشنامه هایم می روم. فعلا ۵ نمایشنامه را برای چاپ در یک مجموعه آماده کرده ام و اگر نمایشنامه «دگمه» از فیلتر ارشاد بگذرد، این نمایشنامه را نیز در مجموعه ام قرار می دهم. مجموعه نمایشنامه های جدیدم، اواخر سال ۹۳ و یا اوایل سال ۹۴، منتشر می شود.
نمایشنامه «دگمه» را سحر ناسوتی نگاشته است و خود او کارگردان این اثر نیز هست. بهناز نادری، سید حسام شریفی، هنگامه کوچکی و آزاده نوبهار، بازیگران این نمایشند. دلارا نوشین دراماتورژ این اثر است و مدیسا کنی به عنوان نوازنده ویولون سل، این گروه را همراهی می کند.
نمایش «دگمه» از ۲۸ آبان لغایت ۱۵ آذر در تماشاخانه استاد مشایخی واقع در چهار راه ولیعصر و در ساعت ۱۸:۴۵ اجرا می شود.
در این صفحه می توان بعضی از عکس های نمایش را مشاهده کرد:
http://www.kafart.com/%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4%D8%AF%DA%AF%D9%85%D9%87%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B4%D8%A7%D8%AE%D8%A7%D9%86/
http://www.kafart.com/%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4%D8%AF%DA%AF%D9%85%D9%87%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B4%D8%A7%D8%AE%D8%A7%D9%86/
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
˝دگمه˝؛ تصمیمی جدید برای حل یک معضل/ سحر ناسوتی در گفت‌وگو با هنرآنلاین
ارسال به دوست نسخه چاپی نسخه چاپی
سحر ناسوتی نویسنده و کارگردان نمایش ˝دگمه˝ درباره جدیدترین اثر نمایشی خود می‌گوید: این نمایش را برای این کار کردم که اگر تماشاگر من با دیدن این اثر، در شرایط مشابه با آن قرار گرفت، بداند و بتواند که تصمیمات جدیدی بگیرد که به فاجعه منتهی نشود.
۱۳۹۳ سه شنبه ۴ آذر ساعت 10:59
سرویس تئاتر هنرآنلاین: نمایش "دگمه" جدیدترین اثر نمایشی سحر ناسوتی که علاوه بر کارگردانی، نویسندگی نمایشنامه را نیز خود برعهده داشته، چند روزی است در تماشاخانه استاد مشایخی (تئاتر مان) به روی صحنه رفته و در همین مدت کم توانسته نظر بسیاری از تماشاگران و منتقدان تئاتر را به خود جلب کند.
او پس از نگارش نمایشنامه‌های "آلزایمر"، "تا مرز جنون"، "۷۵ یا ۵۰"، "تا عروسی فردا" و کارگردانی ... دیدن ادامه ›› نمایش‌هایی همچون؛ "زیر درخت آلبالو"، "خانه عروسک"، "خرده جنایتهای زن و شوهری" و... در جدیدترین اثر خود یعنی نمایش "دگمه" نیز به سراغ قصه‌ای با محوریت زنان رفته و مسائل و مضامین اجتماعی را زیر ذره بین برده است.
سحر ناسوتی نویسنده و کارگردان نمایش "دگمه" درباره روند نگارش این نمایشنامه به خبرنگار هنرآنلاین گفت: روند نگارش متن از اردیبهشت ماه شروع شد و با توجه به اینکه مسئله اصلی نمایشنامه پرداختن و مطرح کردن مسائل و مشکلات روز زنان جامعه امروز ما هست؛ مسائلی مانند تجاوز، ازدواج موقت و از این دست اتفاقاتی که در جامعه برای زنان ما رخ داده. در واقع وقتی به عنوان یک زن در این جامعه زندگی می‌کنی همه اینها بر تو مانند هر فرد دیگری تاثیر می‌گذارد و باید بگویم که این اتفاقات باعث شد که من به فکر تولید یک اثر بیافتم. به عبارتی دیگر انگیزه اصلی نگارش این متن اتفاقاتی بود که برای زنان در جامعه اتفاق افتاده است.
ناسوتی ادامه داد: البته خودم در وهله اول قصد نداشتم که متن را کارگردانی کنم اما بعد از اینکه با چند تن از دوستانم مشورت کردم، خیلی‌ها به من گفتند که این کار برای اجرا خیلی مناسب است و به همین دلیل من به همراه خانم دلارا نوشین شروع کردیم متن را برای اجرا یک دور بازنویسی کردیم و در حقیقت متن اولیه را با حدود 50درصد تغییر به متنی که امروز در حال اجرا است تبدیل کردیم. چون در ابتدا متن یک اثر تک پرسوناژ بود اما بعد از بازنویسی که انجام دادیم تبدیل شد به یک اثر که چهار شخصیت دارد.
این کارگردان تئاتر درباره خط داستانی این اثر نمایشی توضیح داد: راستش توضیح خط داستانی این اثر کمی سخت است چراکه در نمایشنامه بیشتر فضاهای ذهنی این زن را می‌بینیم. اما در واقع اگر بخواهم خط داستانی از این کار بگویم نمایش "دگمه" روایت داستان زنی است که درگیر شرایطی بغرنج و پیچیده در ارتباط با اطرفیانش است. او پس از اتفاقاتی که در رابطه عاشقانه‌اش برایش افتاده دچار بحرانی روحی شده که این بحران نهایتا به یک فاجعه ختم می‌شود. در واقع کاراکتر زن، درگیر یک دنیای خیالی است و کسانی را می‌بیند که در آن لحظه در آنجا حضور ندارند و در فضاهایی زندگی می‌کنند که با فضای واقعی زندگی او متفاوت است. به عبارتی او کارکرد و نقش انسان‌های پیرامون خود را درست نمی‌شناسد و این مشکلات به دلیل شرایط بحرانی روانی که او درگیر آنهاست برایش روی می دهد.
وی اضافه کرد: در این اثر ما با صحنه‌هایی مواجه هستیم که در عین حالی که واقعی هستند اما واقعی نیستند. یعنی ما با دو سطح از واقعیت روبه‌رو هستیم؛ یکی واقعیتی که در ذهن کاراکتر ساخته می‌شود و یکی واقعیتی که در بیرون وجود دارد.
این نویسنده و کارگردان تئاتر درباره شیوه اجرایی این نمایش نیز گفت: با توجه اولین تعریفی که از کار شنیده می‌شود این تصور به ذهن متبادر می‌شود که ما با یک کار سورئال روبه‌رو هستیم اما برعکس ما برای اینکه می‌خواهیم مخاطب را در مواجه با اتفاقاتی که در متن می‌افتد به مرور شگفت‌زده بکنیم کار را کاملا به صورت رئال اجرا کردیم. چراکه می‌خواستیم تماشاگر آرام آرام وارد این دنیا بشود و خودش کشف بکند. در حالی‌که اگر ما از ابتدا فضا را سورئالیستی می‌گرفتیم دیگر چیزی برای کشفِ تماشاگر وجود نداشت.
ناسوتی با تاکید بر اینکه این نمایش در واقع‌نمایی است از اتفاقات و معضلاتی که زنان جامعه ما با آن روبه‌رو هستند، خاطر نشان کرد: من تئاتر کار نمی‌کنم که بخواهم از آن کسب درآمد کرده باشم چون عملا چنین اتفاقی هم در تئاتر ما نمی‌افتد، بلکه این نمایش را برای این کار کردم که اگر تماشاگر من با دیدن این اثر، در شرایط مشابه با آن قرار بگیرد و مشکلاتی مشابه مشکلات کاراکتر زن نمایش پیش‌رویش قرار دارد، بتواند و بداند که می‌تواند تصمیمات جدیدی بگیرد که به فاجعه منتهی نشود.
او همچنین در پاسخ به این سوال که آیا اجرای همزمان دو و یا سه نمایش در تماشاخانه مشایخی در یک روز، تاثیری بر کیفیت این نمایش گذاشته یا نه، نیز عنوان کرد: البته اینکه یک سالن به نهایی در اختیار یک گروه باشد که خیلی ایده‌آل است، اما من معتقدم با توجه به شرایطی که امروز در تئاتر وجود دارد و کمبود سالن، ما تئاتری‌ها هم باید شرایط را درک کنیم و کمی خودمان را با شرایط وقف بدهیم. اما در پاسخ به سوال شما باید بگویم که این مسئله تا امروز روی کار ما تاثیری منفی نداشته است.
ناسوتی در پایان درباره مدت زمان پیش تولید و تمرینات این اثر نمایشی نیز اظهار داشت: ما از اوایل تیرماه تمرینات خودمان را شروع کردیم و قرار بود در ماه شهریور کار را اجرا کنیم اما به خاطر تغییر و تحولاتی که در گروه بازیگران نمایش اتفاق افتاد، اجرای ما به آذرماه موکول شد و ما تمرینات خودمان را برای این اجرا مجددا از اواخر شهریور شروع کردیم.
گفتنی است، نمایش "دگمه" به نویسندگی و کارگردانی سحر ناسوتی، دراماتورژی دلارا نوشین و نقش‌آفرینی بهناز نادری، سیدحسام شریفی، هنگامه کوچکی، آزاده نوبهار هر روز به جز شنبه‌ها ساعت 18:45 در تماشاخانه استاد مشایخی (تئاتر مان) روی صحنه می‌رود.
انتهای پیام
ارسال به دوست نسخه چاپی نسخه چاپی
سحر ناسوتی نویسنده و کارگردان نمایش ˝دگمه˝ درباره جدیدترین اثر نمایشی خود می‌گوید: این نمایش را برای این کار کردم که اگر تماشاگر من با دیدن این اثر، در شرایط مشابه با آن قرار گرفت، بداند و بتواند که تصمیمات جدیدی بگیرد که به فاجعه منتهی نشود.
۱۳۹۳ سه شنبه ۴ آذر ساعت 10:59
سرویس تئاتر هنرآنلاین: نمایش "دگمه" جدیدترین اثر نمایشی سحر ناسوتی که علاوه بر کارگردانی، نویسندگی نمایشنامه را نیز خود برعهده داشته، چند روزی است در تماشاخانه استاد مشایخی (تئاتر مان) به روی صحنه رفته و در همین مدت کم توانسته نظر بسیاری از تماشاگران و منتقدان تئاتر را به خود جلب کند.
او پس از نگارش نمایشنامه‌های "آلزایمر"، "تا مرز جنون"، "۷۵ یا ۵۰"، "تا عروسی فردا" و کارگردانی ... دیدن ادامه ›› نمایش‌هایی همچون؛ "زیر درخت آلبالو"، "خانه عروسک"، "خرده جنایتهای زن و شوهری" و... در جدیدترین اثر خود یعنی نمایش "دگمه" نیز به سراغ قصه‌ای با محوریت زنان رفته و مسائل و مضامین اجتماعی را زیر ذره بین برده است.
سحر ناسوتی نویسنده و کارگردان نمایش "دگمه" درباره روند نگارش این نمایشنامه به خبرنگار هنرآنلاین گفت: روند نگارش متن از اردیبهشت ماه شروع شد و با توجه به اینکه مسئله اصلی نمایشنامه پرداختن و مطرح کردن مسائل و مشکلات روز زنان جامعه امروز ما هست؛ مسائلی مانند تجاوز، ازدواج موقت و از این دست اتفاقاتی که در جامعه برای زنان ما رخ داده. در واقع وقتی به عنوان یک زن در این جامعه زندگی می‌کنی همه اینها بر تو مانند هر فرد دیگری تاثیر می‌گذارد و باید بگویم که این اتفاقات باعث شد که من به فکر تولید یک اثر بیافتم. به عبارتی دیگر انگیزه اصلی نگارش این متن اتفاقاتی بود که برای زنان در جامعه اتفاق افتاده است.
ناسوتی ادامه داد: البته خودم در وهله اول قصد نداشتم که متن را کارگردانی کنم اما بعد از اینکه با چند تن از دوستانم مشورت کردم، خیلی‌ها به من گفتند که این کار برای اجرا خیلی مناسب است و به همین دلیل من به همراه خانم دلارا نوشین شروع کردیم متن را برای اجرا یک دور بازنویسی کردیم و در حقیقت متن اولیه را با حدود 50درصد تغییر به متنی که امروز در حال اجرا است تبدیل کردیم. چون در ابتدا متن یک اثر تک پرسوناژ بود اما بعد از بازنویسی که انجام دادیم تبدیل شد به یک اثر که چهار شخصیت دارد.
این کارگردان تئاتر درباره خط داستانی این اثر نمایشی توضیح داد: راستش توضیح خط داستانی این اثر کمی سخت است چراکه در نمایشنامه بیشتر فضاهای ذهنی این زن را می‌بینیم. اما در واقع اگر بخواهم خط داستانی از این کار بگویم نمایش "دگمه" روایت داستان زنی است که درگیر شرایطی بغرنج و پیچیده در ارتباط با اطرفیانش است. او پس از اتفاقاتی که در رابطه عاشقانه‌اش برایش افتاده دچار بحرانی روحی شده که این بحران نهایتا به یک فاجعه ختم می‌شود. در واقع کاراکتر زن، درگیر یک دنیای خیالی است و کسانی را می‌بیند که در آن لحظه در آنجا حضور ندارند و در فضاهایی زندگی می‌کنند که با فضای واقعی زندگی او متفاوت است. به عبارتی او کارکرد و نقش انسان‌های پیرامون خود را درست نمی‌شناسد و این مشکلات به دلیل شرایط بحرانی روانی که او درگیر آنهاست برایش روی می دهد.
وی اضافه کرد: در این اثر ما با صحنه‌هایی مواجه هستیم که در عین حالی که واقعی هستند اما واقعی نیستند. یعنی ما با دو سطح از واقعیت روبه‌رو هستیم؛ یکی واقعیتی که در ذهن کاراکتر ساخته می‌شود و یکی واقعیتی که در بیرون وجود دارد.
این نویسنده و کارگردان تئاتر درباره شیوه اجرایی این نمایش نیز گفت: با توجه اولین تعریفی که از کار شنیده می‌شود این تصور به ذهن متبادر می‌شود که ما با یک کار سورئال روبه‌رو هستیم اما برعکس ما برای اینکه می‌خواهیم مخاطب را در مواجه با اتفاقاتی که در متن می‌افتد به مرور شگفت‌زده بکنیم کار را کاملا به صورت رئال اجرا کردیم. چراکه می‌خواستیم تماشاگر آرام آرام وارد این دنیا بشود و خودش کشف بکند. در حالی‌که اگر ما از ابتدا فضا را سورئالیستی می‌گرفتیم دیگر چیزی برای کشفِ تماشاگر وجود نداشت.
ناسوتی با تاکید بر اینکه این نمایش در واقع‌نمایی است از اتفاقات و معضلاتی که زنان جامعه ما با آن روبه‌رو هستند، خاطر نشان کرد: من تئاتر کار نمی‌کنم که بخواهم از آن کسب درآمد کرده باشم چون عملا چنین اتفاقی هم در تئاتر ما نمی‌افتد، بلکه این نمایش را برای این کار کردم که اگر تماشاگر من با دیدن این اثر، در شرایط مشابه با آن قرار بگیرد و مشکلاتی مشابه مشکلات کاراکتر زن نمایش پیش‌رویش قرار دارد، بتواند و بداند که می‌تواند تصمیمات جدیدی بگیرد که به فاجعه منتهی نشود.
او همچنین در پاسخ به این سوال که آیا اجرای همزمان دو و یا سه نمایش در تماشاخانه مشایخی در یک روز، تاثیری بر کیفیت این نمایش گذاشته یا نه، نیز عنوان کرد: البته اینکه یک سالن به نهایی در اختیار یک گروه باشد که خیلی ایده‌آل است، اما من معتقدم با توجه به شرایطی که امروز در تئاتر وجود دارد و کمبود سالن، ما تئاتری‌ها هم باید شرایط را درک کنیم و کمی خودمان را با شرایط وقف بدهیم. اما در پاسخ به سوال شما باید بگویم که این مسئله تا امروز روی کار ما تاثیری منفی نداشته است.
ناسوتی در پایان درباره مدت زمان پیش تولید و تمرینات این اثر نمایشی نیز اظهار داشت: ما از اوایل تیرماه تمرینات خودمان را شروع کردیم و قرار بود در ماه شهریور کار را اجرا کنیم اما به خاطر تغییر و تحولاتی که در گروه بازیگران نمایش اتفاق افتاد، اجرای ما به آذرماه موکول شد و ما تمرینات خودمان را برای این اجرا مجددا از اواخر شهریور شروع کردیم.
گفتنی است، نمایش "دگمه" به نویسندگی و کارگردانی سحر ناسوتی، دراماتورژی دلارا نوشین و نقش‌آفرینی بهناز نادری، سیدحسام شریفی، هنگامه کوچکی، آزاده نوبهار هر روز به جز شنبه‌ها ساعت 18:45 در تماشاخانه استاد مشایخی (تئاتر مان) روی صحنه می‌رود.
انتهای پیام
برخی از عکس های کار را می توان در این وب سایت مشاهده کرد
http://www.dourbin.net/albumdetail-10965-fa.html
http://www.dourbin.net/albumdetail-10965-fa.html
ما واقعا به شما هنرمند خوب کشورمون افتخار می کنیم خانوم ناسوتی.. جسارت شما ستودنی ست امیدوارم کارتون واقعا دیده بشه و ارزش های واقعی اون بر همه نمایان بشه
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
واگویه‌های زنی بی‌پناه روی صحنه/ «دگمه» مرز بین واقعیت و خیال را می‌شکند
دگمه
سحر ناسوتی نویسنده و کارگردان نمایش «دگمه» عنوان کرد این نمایش به بیان مسائل اجتماعی روز و روایت واگویه های زنی بی‌پناه می پردازد.
سحر ناسوتی نویسنده و کارگردان نمایش «دگمه» درباره اجرای این اثر نمایشی به خبرنگار مهر گفت: نمایش «دگمه» از 28 آبان اجرای خود را در تماشاخانه استاد مشایخی آغاز می‌کند. این اثر نمایشی اثری زنانه با الهام از واقعیت‌های جامعه امروزی نوشته و کارگردانی ... دیدن ادامه ›› شده است.
وی درباره چگونگی شکل گیری این نمایش توضیح داد: مدتی قبل یکی از دوستانم به من پیشنهاد داد تا نمایشنامه‌ای تک پرسوناژ برایش بنویسم که در ارتباط با حوادث اجتماعی جامعه باشد. در واقع موضوع اثر را او به من پیشنهاد داد اما از آنجا که نمی‌خواستم نمایشنامه به شیوه تئاتر مستند و واقع نمایی صرف شکل بگیرد چند قصه واقعی را با هم تلفیق کردم که به نمایشنامه ای تک پرسوناژی انجامید.
ناسوتی ادامه داد: در نهایت تصمیم گرفتم این نمایشنامه را خودم به صحنه ببرم اما در تمرین های اولیه ای که داشتیم همراه با دلارا نوشین دراماتورژی جدیدی روی متن انجام دادیم که در خاتمه متن تبدیل به نمایشنامه ای با چهار شخصیت و مضمونی اجتماعی شد.
کارگردان نمایش «زیر درخت آلبالو» درباره مضامینی که در این اثر نمایشی مطرح می‌شود، عنوان کرد: «دگمه» روایت واگویه های زنی است که در اثر بروز فاجعه ای دچار فشارهای عصبی و روانی شده است. در این اثر نمایشی مسائل مختلف اجتماعی چون قتل، تجاوز، ازدواج موقت و ... مطرح می شود. در حقیقت این نمایش اثری جنایی از داستان زندگی زنی بدون پشتیبان است که در مسیر بی‌پناهی‌هایش و در مواجهه با دنیای خشن بیرون حوادثی برایش رقم می خورد که در نهایت به فاجعه می انجامد.
وی درباره شیوه اجرایی این اثر نمایشی متذکر شد: نمی توان گفت که این نمایش به چه شیوه اجرایی روی صحنه می رود چون در دنیای پست‌مدرن مرز بین مکاتب از بین رفته است و تنها از یک سبک یا شیوه اجرایی در یک اثر بهره برده نمی شود. در این نمایش نیز همزمان شاهد اثری واقع گرایانه، سوررئالیستی و حتی نشانه شناسانه هستیم.
نمایش دگمه
ناسوتی ابراز کرد: در اجرای این نمایش به تدریج مخاطب از دنیای ذهنی شخصیت اصلی بیرون آورده و وارد دنیای واقعیت می‌شود. به دلیل مرز باریکی که بین نمایش دنیای خیال و واقعیت در صحنه تئاتر وجود دارد مخاطب در این اجرا شاهد صحنه هایی کاملا واقعی است که بعدا متوجه خیالی بودن آن می شود اما مساله ای که برای من در طراحی این اجرا اهمیت داشت این نکته بود که مخاطب بتواند مرز بین واقعیت و خیال را از هم تمیز دهد.
این کارگردان تئاتر در پایان صحبت‌هایش درباره وجوه زنانه نمایش «دگمه» توضیح داد: پرداختن به مسائل و مضامین اجتماعی همیشه دغدغه من بوده است در عین اینکه معتقدم نویسنده هیچگاه نمی‌تواند از کارش جدا باشد بنابراین من به عنوان یک نویسنده و کارگردان زن نمی‌توانم در هنگام نگارش و کارگردانی وجوه زنانه خودم را کنار بگذارم و خواه ناخواه کارهایم سبک و سیاق زنانه پیدا می کند. بعد از جلو رفتن تمرین های نمایش نیز طراح صحنه کار که او هم یک زن است به ما پیوست و ایده های زنانه ای وارد نمایش کرد.
نمایش «دگمه» از 28 آبانماه ساعت 18:30 به مدت 15 شب اجرای خود را در تالار استاد مشایخی مرکز آفرینش‌های هنری تئاتر مان آغاز می کند. بهناز نادری، سید حسام شریفی، هنگامه کوچکی، آزاده نوبهار بازیگران این اثر نمایشی هستند.
دیگر عوامل این نمایش عبارتند از دراماتور: دلارا نوشین، مشاور کارگردان: امیر پاکزاد، طراح صحنه: آزاده بدیعی، طراح لباس: سحر ناسوتی، طراح نور: یاسین ذاکر، طراح افکت: میلاد دلشاد، نوازنده ویولنسل: مدیسا کنی، روابط عمومی: آروین مؤذن زاده.
ناسوتی پیش از این کارگردانی نمایش های «زیر درخت آلبالو»، «خانه عروسک» و «خرده جنایتهای زن و شوهری» را بر عهده داشته و نمایشنامه های «آلزایمر»(عوضی گرفتی)، «تا مرز جنون»، «75 یا 50»، «تا عروسی فردا» و.... را به نگارش درآورده است.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
-دگمه‌هام رو انداخته بود توی الکل، نشونم داد....
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایش دگمه در شب‌های گذشته میهمان کوروش نریمانی، شاهین شرافتی و محمد صوفی تهیه کننده و مجری محبوب رادیو هفت بود...
http://iscanews.ir/news/150885/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4-%D9%86%D8%B1%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%85%D9%87%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%AF%DA%AF%D9%85%D9%87-%D8%B4%D8%AF
کوروش نریمانی مهمان «دگمه » شد
دوشنبه - ۱۳۹۳/۰۹/۰۳ ... دیدن ادامه ›› - ۱۳:۵۸:۳۵
کد خبر: ۱۵۰۸۸۵
تهران- ایسکانیوز: کوروش نریمانی نویسنده و کارگردان تئاتر ایران شب گذشته دوم آذرماه به دیدن نمایش«دگمه» به کارگردانی سحر ناسوتی نشست.
نمایش «دگمه» نوشته و کارگردانی سحر ناسوتی شب گذشته دوم آذرماه میزبان کوروش نریمانی نویسنده و کارگردان شناخته شده تئاتر بود.
کوروش نریمانی مهمان «دگمه » شد
دوشنبه - ۱۳۹۳/۰۹/۰۳ ... دیدن ادامه ›› - ۱۳:۵۸:۳۵
کد خبر: ۱۵۰۸۸۵
تهران- ایسکانیوز: کوروش نریمانی نویسنده و کارگردان تئاتر ایران شب گذشته دوم آذرماه به دیدن نمایش«دگمه» به کارگردانی سحر ناسوتی نشست.
نمایش «دگمه» نوشته و کارگردانی سحر ناسوتی شب گذشته دوم آذرماه میزبان کوروش نریمانی نویسنده و کارگردان شناخته شده تئاتر بود.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۹۱,۰۰۰ نفر
+۲۶,۹۴۰ برنامه
+۷,۹۱۰,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۵,۳۲۷ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
