آقای جعفریان عزیز کلی دیالوگ خوب داشت این فیلم بیچاره... نابودش کردین که :)))))))))

درسته ، نیمه ی هدایت هاشمی طورش منطقی بود ، حس الهام کردا هم قابل درک و احترام بود

فکر میکنم بخش پررنگی از جنبه انتقادی فیلم برمیگرده به سکانس اخر که هدایت هاشمی داره دیالوگ های فیلمش رو میشنوه: شهر من... تاول.. هر روز بزرگ تر میشود...، اگه قضیه مهاجرت از شهرستان ها رو در نظر بگیریم بنظر من پیام خوبی منتقل شده، درسته که در شهرستان ها کار کمه ولی در عین حال میشه شغل هم ایجاد کرد.
کاراکتر هدایت هاشمی مقابل همه افرادی که بهش گفتن باید این قضیه رو رها کنه و بپذیزه مقاوت کرد و دلیلش هم برای خودش کافی بود اما حقوق زنش رو نادیده گرفت برای اعتقادی که خودش فکر میکرد درسته، و الهام کردا هم رفت و برای خودش جنگید، باز هم من پیام اشتباهی نمیبینم.
بازی های خوب که میفرمایید دلیلش متن خوب و جونداریه که هم رئال و ملموسه و هم دغدغه اجتماع ... دیدن ادامه ›› حاضر‌.
بنظر من فیلم چیزی کم نداشت و قصه مردی بود که توی منحلاب افکارش (به حسب شرایط خیلی بد ) غرق شده بود.
یکی از بهترین قسمت های فیلم بزرگ شدن پسرش و شکل گیری تمنای ارتباط عاطفی با یک دختر هست در حالیکه خودش هر بار داره خودخواهانه تر(نابالغ ‌تر) رفتار میکنه.

قاعدتا خارج شدن از روتین زندگی و پذیرش تغییر برای هر کسی سخته. بیاد بیارید زن و شوهری رو که ناخوداگاه تابلوی روی دیوار و چین ملحفه رو صاف میکنند، حالا یکباره دومینویی که سال‌ ها روش کار کردند از جایی شروع به سر خوردن و از هم پاشیدن میکنه.
حالا الهام کردا میاد خونه و هراسان زودپز و توی سینک میگذازه .. هدایت به هر دری میزنه اوضاعش بغزنج تر میشه، در جایی دیگه کارکتر پسر خاله با وجود اینکه کاسبی عزیز دردانه ش و از دست میده مسافر کشی رو به چشم پایه ریزی رمان بعدیش میبینه، و نظریه فیلمساز اینحا مطرح میشه که من هم پذیرفتنی میبینم.
ماهیت دومینو ریختنه و ماهیت ما آدم ها ترس از تغییر.