بعد از مدت ها دوری از تماشای تئاتر و به دل خواه دوستی و عدم تمایل شخصی در شرایط نه چندان مناسب جسمی در این نمی‌دانم چندمین دور اجرای بک تو بلک به تماشای این نمایش نشستم و …
با درد بیشتر، خاطری مکدر با دوستی پشیمان از انتخاب از در سالن بیرون آمدیم.
سجاد افشاریان ( بعنوان کارگردان-بازیگر-نویسنده تئاتر) همان بود که انتظار داشتم : خودنما، خود زیادی جدی بگیر و ادایی.
نمایشنامه بیخود شلوغ و‌گمراه کننده و بازی افشاریان اگزجره بود و اگر کمی نکته مثبت وجود داشت در کارگردانی خلاصه می‌شد.
خلاصه که آواز این دهل صرفا از دور خوش بود.