در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
مخاطبان گرامی، پیرو اعلام عزای عمومی، به آگاهی می‌رسد اجرای همه نمایشها و برنامه‌های هنری به مدت یک هفته از دوشنبه ۳۱ اردیبهشت تا پایان یکشنبه ۶ خرداد لغو شد.
با توجه به حجم بالای کاری، رسیدگی به ایمیل‌ها ممکن است تا چند روز به طول بیانجامد، لطفا از ارسال مجدد درخواست خودداری نمایید.
تیوال نمایش پس از
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 17:41:44
امکان خرید پایان یافته
۲۳ فروردین تا ۰۱ خرداد
۲۰:۰۰  |  ۱ ساعت و ۵ دقیقه
بها: ۱۴۰,۰۰۰ تومان
+ ۱۰% مالیات ارزش‌افزوده
نشان ۳۰ ساله، هنرمند و نوازنده پیانو پنج سال است که دچار انفصال از خود است و در طول این پنج سال با خود مجازش ملاقات کرده و زیسته. این معاشرت، او را حتی از هنر و علایقش جدا ساخته. اما اکنون نشان حتی خودش را در آینه هم نمی‌بیند.

- کسب جایزه اول نمایشنامه نویسی
- کسب جایزه اول کارگردانی
- کسب جایزه اول بازیگری مرد (مهران مرادی)
- کسب جایزه سوم بازیگری مرد (پیمان محسنی)
- کسب جایزه دوم طراحی صحنه
- کاندیدای بهترین بازیگر زن (شیدا پهلوان)
- کسب جایزه بهترین اثر از اولین دوره جشنواره هم‌آغاز


- از همراه داشتن فرزندان زیر ۱۲ سال خودداری نمایید.

توجه: به دلیل بازسازی حریم تئاترشهر، ورودی همه سالنها، تا اطلاع بعدی از پیاده‌روی خیابان ولی‌عصر (عج) است. برای دیدن مسیر لطفا اینجا را کلیک کنید.

 

اخبار

›› مرتضی کوهی نمایش "پس از" را به بهرام بیضایی تقدیم کرد

›› نمایش "پس از" برصحنه می‌ماند

›› ادای احترام گروه نمایش "پس از" به زنده یاد مجید فروغی

›› تا پایان اجرای عمومی، همراه همه گروه‌های جشنواره هم‌آغاز خواهم ماند.

›› پوستر نمایش "پس از" رونمایی شد

ویدیوها

مکان

تقاطع خیابان انقلاب و ولی‌عصر (عج)، مجموعه فرهنگی و هنری تئاترشهر
تلفن:  ۶۶۴۶۰۵۹۲-۴

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
درباره ی نمایش پس از
نگاه شاعرانه ی مرتضی کوهی به درون از هم پاشیده ی انسان ، سفریست به درون یک ذهن فروپاشیده . جایی که روان نژندی یک انسان و اختلال شخصیتی تمپوی درونی یک انسان را تا اندازه ی جنون آمیزی بالا میبرد
انگار که مهران مرادی دست ما را میگیرد و به میان سیاه چاله ای از ذهن میبرد تا عمق ترسناک اختلالات درونیش را به ما نشان بدهد . آمیختگی طراحی صحنه ی مینیمالِ اثر با طراحی نور هوشمندانه ی امیر حسین سیر به درستی به بازی کارگردان و بازیگران با شرایط مفروض زمانی و مکانی کمک میکند ، همچنین طراحی گریم قدرتمندی که روی صورت پیمان محسنی نشسته تا به بازی درخشانش جانی دیگر بدهد و او را به یک هیولای ترسناک تبدیل کند که مدام رنگش تغییر می کند و چقدر به جا و به درستی با تغییر لباس و نور این تغییر روی کارکتر نشسته . بازی ها و جنون بازیگران تا اندازه ای در این کار عمیق است که شما را غرق در جهان اجرا می کند ، مرتضی کوهی به درستی اختلال اسکیزوفرنی را میشناسد ، به درستی اختلال اسکیزوتایپال را می شناسد و به درستی اختلال های حرکتی آمیخته با اسکیزوفرنی را می شناسد و به آنها رنگ می دهد . و این مشخص و مشهود است که با متنی کنشمند به شکل موفق توانسته روان از درون تکه تکه شده ی یک انسان را به مثابه ی یک پازل روی صحنه ترسیم کند . نگاه به مسئله ی خانواده که یکی از مهم ترین مسائل جهان امروز ماست خانواده ای که اگر به درستی شکل نگیرد می تواند یک اجتماع را بیمار کند ،بیماری که به گفته گیدنز میتواند در کل جهان تبیین پیدا کند . و مرتضی کوهی با نگاه به مسئله ی جهان شمول توانسته به خوبی ذهنیت خود را برای ما با میزانسن های هوشمندانه به نقاشی ... دیدن ادامه ›› بکشد .
از طراحی پوستر و طراحی گرافیکی این اثر نمیتوانم ساده عبور کنم چرا که بسیار هوشمندانه عمل کرده بودند .

در پایان آرزوی موفقیت دارم برای تمام بازیگران و گروه اجرایی نمایش پس از .
به امید درخشش های همیشگی برای مرتضی کوهی عزیز و گروه کاربلدش

کیارش رُست

نمایش «پس از» یک مهمانی باشکوه در ذهن یک انسان فروپاشیده بود. یک نمایش روان‌کاوانه که تقابل درگیری و رهایی رو درون یک آدم روان‌پریش نشان می‌داد. به‌نظرم همه‌چیز حداقلی از سطح کیفی مطلوب را داشت؛ اما کارگردانی و بازی‌ها، به‌ویژه بازی مهران مرادی، خیلی خوب بود. «نشان» نقش خیلی سخت و پرچالشی بود که مهران مرادی واقعاً از پسش برآمد. در شروع نمایش وقتی متوجه فضای روان‌کاوانه‌ی کار شدم، با کمی بدبینی دیالوگ‌ها را دنبال کردم و فکر می‌کردم به‌احتمال زیاد قرار است یکسری دیالوگ شلخته بشنویم؛ اما بازی‌های خوب و کارگردانی درست، منجر به فضاسازی خیلی خوبی شده بود. از تماشای این نمایش لذت بردم و به گروه این کار خسته نباشید می‌گویم.
خدا قوت به عوامل این نمایش- 1

بازی ها قابل قبول بود اما بازیگران در یک سطح نبودند ، طراحی صحنه خوب و موسیقی بیش از حد نیاز- 2

نمایشنامه اما برای من به دوبخش تقسیم شد، قبل از ورود گلسرخ و بعد از ورود گلسرخ،

برای منِ مخاطب فضا ناگهان بی دلیل تغییر کرد و پیوستگی و یکدستی روایت مخدوش شد.
هرچقدر تا قبل از ورود گلسرخ ماجرا با ایما و اشاره و ارجاع و درگیر کردن ذهن مخاطب جلو می رفت ورود این گل و بعد ورود پیانو و معلم و ... ... دیدن ادامه ›› فضا را سرسری و عجولانه کرد.
انگار در میانه یک تحلیل روانکاوانه آکادمیک ناگهان به سوی روانشناسی زرد تغییر جهت داده باشیم.
شاید ورود گلسرخ (عشق) و پیانو می توانست نامحسوس تر و همگام با ابتدای نمایش بوده و پرداخت و ارائه بهتری داشته باشد- 3