امیر حسین مشکل با این فیلم زیاد هست از جایی که میخواد داستان و شروع کنه و خیلی بد سعی میکنه همه چی رو طوری کنار هم بچینه که حادثه رخ بده و همین طور ادامه داستان..
تیر خوردن و مردن جمشید آریا ، دعوا های بی پایه و اساس که با هر صدای مشت انگار دارن به فهم مخاطب ضربه میزنن ، ساختن یه بت من که زنده گورش میکنن یک ساعت دو نفر میزننش و ده بار کتک میخوره بد راحت بر میگرده خونه عطاران و دو ساعت بعد با یه باند همه چی حل شده! ، وسط خیابون و محله های پایین شهر کلاش میکشن اما هیچ اتفاقی نمی افته و راحت زندگیشون و میکنن تو شهر بدون هیچ نشانه ای از پلیس ! ادامه دادن های بد داستان از غش کردن عطاران تو مینی بوس گرفته تا ماجرای گم شدن دختر بچه و تفنگ و... ، لفظ هایی که تو فیلم استفاده میشه هم مثل سبک فیلم مثل کیمیایی هست اما حتی دیالوگ ها هم اون گیرایی کیمیایی دهه 50 و 60 رو ندارن و گلچین استاتوس های مردم تو فیس بوک هست (مثل فیلم رسوایی ده نمکی که از همین شیوه استفاده کرده بود) ، پایان بد داستان که خواسته مثل گشت ارشاد باشه و تکیه بیش از حدش به عطاران تا یه بار طنز به فیلم بده که اونم با نگاه کردن فیلم فرش قرمز متوجه میشی بیشتر رو استعداد عطاران هست نه کارگردانی و فیلمنامه...

مهرداد حرف منم همینه اما گوش شنوایی وجود نداره افراطی ها همیشه هستند..
حالا میخواد طرفدار فرهاد مجیدی باشه که بعد خداحافظیش سکته کنه و بمیره یا به عشق رضا صادقی همیشه مشکی بپوشه حتی لباس زیرش یا کسی که وسط یه جمیعت درباره یک شخص سیاسی شعر بنویسه و با افتخار بخونه و حتی کسی که بعد دیدن فیلم های بد یه کارگردان بیاد و با تمام وجود ازش طرفداری کنه...
این بد هست حالا میخواد ورزش باشه سیاست باشه فرهنگ و هنر باشه یا هر موضوع دیگه... :|