کاش زبان تو را بلد بودم
کاش می توانستم
مثل کشتی از حافظه ات بگذرم
یا مثل ماهی از خوابت...

تا زندگی را به یادت بیاورم
کاش می دانستم
دریایی را که در خودش غرق شده
چگونه می توان نجات داد ؟


رسول یونان

تو آزادگی ام، اسارتم..
تو چون برهنه شب تابستان.. تن پر التهابم
تو میهن من..
تو چون موجی سبز بر چشمان درشت..
تو بزرگ، زیبا، پیروز..
تو چون تلاطم حسرتی... در وجودم


ناظم حکمت

دلگیر نیستم اما دیگر دلتنگت نمی شوم... حتی دیگر به خوابت سرک نمی کشم.
سلام می کنم، لبخند می زنم، حتی گاهی منتظرت می مانم... اما هرگز دیگر دلتنگت نمی شوم.
وقتی دلتنگی ام نه بهایی دارد و نه بهانه ای...
وقتی حتی "دوست دارم" را از زبان تو باور نمی کنم.
شاید کنار این روزهای بی اتفاق، می شد برای بی قراری های گاه گاه من بهانه ای باشی که نبودی.
شاید اگر منِ بی حوصله، کمی صبورتر بودم.. شاید اگر تویِ عاشق، باز هم سراغم را از جاده و باران و آسمان می گرفتی، اگر دیروز تا همیشه ادامه داشت و این قدر زود به پایان نمی رسید..
حالا برای هر چیز دنبال دلیل می گردم. برای آمدن، رفتن، خواب دیدن، برای دلتنگیِ بی دلیلی که آن روزها دچارش بودم.

برای تو که آن همه اشتیاق را ارزان فروختی.

نیلوفر لاری پور

رویا می فروشم مجانی و لخت..
وهم و قضاوت به جان می خرم همواره باز و باز..