«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
فارغ از متن، طراحی نور و صحنه عالی که مختص تمامی کارهای استاد تهرانی عزیز هست و بی هیچ کلمه ای قابل پیش بینی و لذت بخش
استفاده از صفحه چرخنده برای به نمایش گذاشتن تمامی زوایای یک موقعیت در یک دایره (گشتالت) برای تماشاگر که در نهایت به حل مساله برای دیدن واقعیت و وقوف به کلی ارزنده یا پوچی ای بزرگ میرسه اجرا رو بی نقص کرد...
و البته اون "خففففه شوووووووو" بلند که هر درمانگری در اتاق درمان بی صدا و با صدا با کلمه و بی کلمه با هجا و بی هجا یا با نیمه رها کردن درمان بی هیچ حرف و کلمه و صدایی بارها و بارها از مراجعینش میشنوه و میبینه و در اصل آغازی برای تجربه دوباره امنیت و خود بودن، بی ترس از قضاوتهای ساختگی یا فرار تکراری به امنیت کاذب ساخته شده هست گل کار بود ....
آقای تهرانی عزیز به عنوان یک درمانگر از شما برای فرصت این تجربه و اجرایی در این حد دقیق از یک اتاق درمان با دانش از نظریه چهارچوب ارتباطی و فلسفه زبان و اثر والد بر زیست و روان گونه انسان سپاسگزارم ...
مانا باشید
دست مریزاد به همه عوامل
از اون اجراهای حرفه ای و دل انگیز که نه تنها کوک از سالن بیرون میای که مطمئنی سال ها در یادت قابل قیاس باقی میمونه...
عالی بودین👏
بازی ها درجه یک مخصوصا جناب زارعی
طراحی صحنه، نور، موسیقی بسیار خوب
ایده متن جالب اما در پرداخت آنچه سعی می کرد باشه در نیومده بود و قسمت هایی خسته کننده میشد.
در کل فردا چیز تازه ای برای ما نداشت و صرفا پیچیدیم دور خودمون!
اگر تحمل نشستن روی صندلی های این سالن رو دارید برای بازی خوب دیدن بی انتظاری خاص از متن اینطور که در کامنت ها براش هورا کشیدند توصیه میشه.
شاید این سالن برای این اجرا مناسب نبود
شاید هم یک کار موفق ۶ سال بعد حتی با اضافه کردن المان های این زمانی دیگه خلاق و دیدنی محسوب نشه.
یک سوم اول کار خوش ریتم و جذاب پیش رفت اما باقی اش متاسفانه انقدر افت کرد که برای ما نشد آنچه باید میشد...
با توجه به اینکه نمایشنامه ای با محتوای آنتی تئاتر همچنان در صحنه و اجرا تئاتر محسوب میشه
و بنا به ارزش و کیفیت ویژه این نمایشنامه
این اجرا بیش تر از یک اجرای رادیوئی یا نمایشنامه خوانی نبود.
صدا بلند کردن های اضافه
نزدیکی بیش از اندازه به تماشاگر و ورود (غیرلازم) به حریم شخصی در بخش آخر
و overact بازیگران که بیشتر از ما باور کرده بودند بازیگر اصلی نیستند و باید به اجبار به مشاهده گر(تماشاچی در این نمایش) چیزی رو غالب کنند
به کیفیت اجرا کمکی نکرد.
اگر از این اجرا بیشتر از یک خوانش توقعی نداشته باشید آسیب نخواهید دید!
خسته نباشید به همه عوامل
اجرایی درست از تئاتر پست مدرن
متن، بازی ها، موسیقی، صحنه؛ کامل و عالی با پایانی درخشان
تعلیقی متوهم و طناز میان پذیرش و انکار واقعیت
تکرار و مکث هایی که اگر نبود متن و اجرا عقیم میشد
تاریکی مطلق دلپذیری که وادارت میکرد با ذهن بی قرار و مضطرب و مغز بیش فکرکننده و پیش بینی گرا روبرو بشی
نمایش تکرار بی حاصلی برای امنیت، آسایش، بقا
و ما که در نقش ها و هویت های ساخته شده در قالب تمدن و تغییرشون
نسل به نسل
حتی با انزجار و انکار
بی اختیار
تکرارکننده بازی والد (در هر شکلی) هستیم
والدی که هر چه سعی کرد/می کنه نتونست/ نمی تونه درنده و آسیب زننده نباشه
"مگه من بچه شما نیستم؟...
..."
دست مریزاد به همه عوامل
در یک کلام نبوغ
هم در نویسندگی، هم در بازیگری و هم در کارگردانی
دقیق، درست، عالی، کافی حتی در بیان و تصویر ساختن از کوچکترین جزئیات
بی شک نمایش شما تا همیشه یکی از بهترین اجراها در بازگویی مفهوم کهن الگوی مادر، عقده مادر و سفر قهرمانی یک زن برای شفای زنانگی خواهد بود!
خانم مهدی زاده و خانم جبار عزیز امشب از صمیم قلب به شما افتخار کردم
برقرار، پرتوان و پاینده باشید