ستاره عمه، هیشکی خونواده خودِ آدم نمیشه!
فرزانه (مریلا زارعی) فیلم دختر

امشب در جشنواره فیلم اژدها وارد می شود رو دیدم.
با تبلیغی که مانی حقیقی روی فرش قرمز از ورود به جشنواره آتی آلمان کرد خیال کردم غربیا داره نظرشون عوض میشه و امیدوار شدم. اما ....

این بخشش که واقعا فیلم سینمایی بود واسم سواله. اصن به چی میگن فیلم؟
آقای حقیقی اصن چی فرمودن؟

بخاطر علایق و تجربه شخصیم باید بگم فیلمبردارش یه عکاس حرفه ای هستش.
اینو در فیلمای دیگش هم اثبات کرده. اینقده حرفه ای که به نظرم کادرها کار فیلمبرداره نه کارگردان.
کمکی به داستان نکرده. البته اگه بپذیریم ... دیدن ادامه ›› اصن داستانی وجود داشته. ولی واقعا از دید عکاسی لذت بردم.

اما داستان یا هرچه بنامیمش ناتمام مانده و به گمانم یا باید منتظر قسمت دوم سریال! بمونیم (مثلا به نام مومیایی ٢) یا اینکه به جامعه انتلکتوئلها تبریک بگیم که یکی دیگه بهشون اضافه شد!!

بلایی که سر سینمای ما داره میاد واقعا گریه آوره! اینقدر هنرمندا رو محدود کردن (و البته گاهی از بی هنری خودشونه) که کسی حال نداره داستان بگه و ترجیح میده صرفا تجارب و خاطرات خوشکلش رو واسمون تعریف کنه. کاملا بی خطره! کلی هم واسمون کف میزنن.

امیدوارم آخر این جشنواره کاری نکنن که من یکی باز برم بشینم فیلمای آمریکایی نگاه کنم!

فعلا به نظر من یه سینماگر نزدیک قله واسمون باقی مونده اونم حاتمی کیاست!! و چنتا معدود دیگر که واسمون داستان میگن و حرف میزنن از سینما.

حاتمی کیا هم اگه بخاطر عقاید سیاسی و اجتماعیش طرد کنیم و نادیده بگیریم دیگه هیچی نداریم غیر از یه عده مشوش ترسو که حتی بلد نیستیم بترسیم و فقط میگیم ای کاش. حالا کو تا این نسل جدید کارگردانا از گیر و دار موضوع و داستان و فرم و .... در بیان.

امشب پخش فیلمهای جشنواره کلید خورد.
در کاخ مردمی جشنواره!!! (سینما ملت) فیلم عادت نمی کنیم رو دیدم. فعلا از کاخ مردمی بگذریم که سر جاش باید به کاخ مردمی بودنش پرداخت!

خیلی کوتاه عارضم که فیلم رو از حد متوسط بالاتر دیدم. فیلمنامه نسبتا خوب با یه ست بازیگرای معروف.

داستان ملموس و اجتماعی برای من یکی دلچسب بود. یه نمه تم معمایی هم واسه امثال من دلچسب ترش کرده بود.
بازی فرعی حمیدرضا آذرنگ رو خیلی بهتر از فروتن مشهور دیدم. فروتن اگر همچنان بخواهد فقط به صدای قشنگش متکی باشد کم کم باید بجای سینما دنبال ... دیدن ادامه ›› کنسرت بگرده.
خصوصا که ضعف فیلمنامه در شخصیت پردازی نقش اون مشهود بود! واسه کشوندن تماشاگر تا پایان تعلیق داستان به زورم که شده شخصیت کم حرف و متینی از آقای استاد مقدم (فروتن) ساخته. واقعا چطور میشه این آدم در موقعینی که زندگیش در حال از هم پاشیدنه سکوت کنه و کم حرف بزنه! بابا لااقل یه دونه از اون دادای معروفتو بزن فروتن.

من میگم چرا؟ چون نویسنده می خواد تا گره آخر رو ٣ دقیقه مونده به پایان فیلم بگه و سریع تموم کنه. به زورم که شده جلوی دهن مقدم رو گرفته.

در فقدان حضور شخصیت اول مرد شخصیت دوم مرد یعنی منصور (آذرنگ) بازی دلنشین تر و واقعی تری داره. باهاش حال کردم.

بازی اول و دوم زن سر جاش بود. و کلا شخصیت پردازی زن ها بهتر نمود داشت.

کلا همونی بود که یه خط خلاصه فیلم میگفت! و نه بیشتر. یه درام اجتماعی امروزی ایرانی پر از دعوا و سر و صدای خانوادگی اما از جنس واقعیت. هرچند که اگه این داستان رو سریال درست میکرد بهتر بود تا سینمایی. یه جورایی وقت کم داشت!

اینقده منو درگیر کرد تا اصلا موسیقی فیلم رو نشنوم! شایدم اصن موزیکی نبود.

جان گز واسه شروع خیلی خیلی خوبه!!!!
من از تئاتر سر در نمیارم! اما واسه منی که آخرین بارهایی که از سینما و تئاتر داخلی لذت بردم مربوط به زمانی میشه که ١٤ بار آژانس شیشه ای رو در سینما دیدم و بعدش شاید با دیدن فیلمای خوب خارجی آنچنان بدسلیقه شدم!! که دیگه تاب تحمل هر فیلم و سریال و تئاتری رو نداشتم. این تئاتر یه شروع خوب واسه آشتی کردنه.

اتفاقا یاد سینمایی آژانس شیشه ای هم افتادم خصوصا که در صحنه کوچیکش خوب از ترکیب و آرایش و تدوین براومده بود.
چنتا بازی زنده عالی دیدم و دیالوگ های خوبی که بوی شعار یا تعارفات تقلیدی روشنفکری رو نمیداد و بلکه احساسات تماشاگر رو درگیر می کرد.

یه تئاتر اجتماعی امروزی که با زبون انتقادی همچنان معتقده باید صدای مردم باشه و همراهیشون کنه.

من بدسلیقه و سخت راضی بشو، اون شب به راحتی نمیتونستم بگم وقتم تلف نشد! بلکه راحت میگم لذت بردم از این صرف وقتم و یه تئاتر خوب دیدم.