پیدا کردن حتی نور کوچکی در تاریکی، ارزشمندتر از بغل کردن خورشید در روشنایی است!

اگر نور را نمی یابی، خودت چراغی بیفروز

همین اکنون!

از: خود

من بدهکارم به عشق !!!

من بدهکارم به مورچه هایی که گرسنه ی ریزه نانی بودند
که از دستم به زمین افتد
و نیفتاد

نانی نبود!

من بدهکارم به درخت
به درختی که هر صبح در حیاط خانه استیجاری
منتظر بود
تا آب های شب مانده پارچ را بریزم پایش
و نریختم

آبی نبود!

من ... دیدن ادامه ›› بدهکارم به چشم هایم
چشم هایی که روزها دود و آفتاب تنفس کردند
و شب ها
بر صفحات کاغذ
ساییده و خون آگین شدند

من بدهکارم به شب
شبی که نه در آن صدای لذتی شنیده شد
و نه نجوای امید به فردایی بهتر!


من بدهکارم به درد
که احتکار کردم همه را
همه ی دردها را در خانه خویش
تا گران شوند
و آنقدر گران شد که دیگر خریداری نداشت

من بدهکارم به نخل ها
نخل هایی که نداشتیم
تا بتوانم از آنها بالا بروم
و به امتداد جاده هرگزها بنگرم!

من بدهکارم به خروس
به خروسی که چون صدای قوقواش
آپارتمان نزدیک را آزار می داد
یک روز پنجشنبه به دست های من قربانی شد
خروسی که نذر و قربانی تمدن بود

من بدهکارم به اشک
به اشک های دختری به نام افسانه
که به چشم هایم دخیل بسته بود و من ندیدم

من بدهکارم به باران
به باران هایی که در زیر آنها خیس شدم
و نیندیشیدم
به اهورایی که باران را زایید
و مدام فریاد زدم که
"در زیر باران تنها باید نامه های عاشقانه نوشت"
نادانی بشر را به سخره گرفت
و گاهگاهی کفرهای خفیف گفت
و تاخت
بر مرغزار پوچی
نیستی
و کمی بعد دوباره هستی!

من بدهکارم به خدا
خداوندگاری که هنوز درد دارد از زایش من

من بدهکارم به خویشتن !!!

من بدهکارم به جذامی ها
جذامی هایی که نیم قرن پیش مرده اند
و من می توانستم یکی از آنها باشم
یا یکی از آنها من باشد!
شاید او اگر جای من بود
از این نوع بودن لذت می برد
لااقل می توانست باشد

من بدهکارم به یک سرباز
به سربازی که در صحرای سیبری جان سپرد
تا رویای دیکتاتوری هیتلر ناتمام بماند
شاید او نیز اگر جای من بود
می توانست کمی بیش از پیش زنده باشد

من بدهکارم به درخت
دوباره به درخت
به درخت بیش از همه چیز بدهکارم
چون درخت، درخت است
و تنها من بودم
که راز درخت ها را دانستم و جایی ننوشتم

من بدهکارم به عشق
این را نمی دانم چرا !!!


از: خود

آنکه دنیای کوچکی دارد برای داشته هایش می جنگد، آنکه دنیای بزرگی دارد برای خواسته هایش.

و آنکه برای نان می جنگد، هیچ دنیایی ندارد!

تو برای کدامیک می جنگی؟



از: خود

.
.
.

هرچه بزرگتر می شویم، دیوارهای اطرافمان هم بزرگتر می شوند

.
.
.

از: خود

.
.
.

نیمی از مردم زندگی های سخت دارند و نیمی دیگر زندگی های تکراری!
هر دو دردناک است
اینطور نیست؟

از: خود

هرجا که هستید لحظه ای باید ایستاد، دست بر سینه، به افتخار وطن:

برخـیز شـتربـانـا بربـنـد کـجـــاوه / کز چرخ عیان گشت همی رأیت کاوه
در شاخ شجر برخـاست آوای چکاوه / وز طول سفر حسـرت من گشت علاوه

بگذر به شتاب اندر از رود سمـاوه
در دیـده مـن بـنـگر دریـاچـه سـاوه

ماییم که از خاک بر افلاک رساندیم / خاک عرب از شرق به اقصی گذراندیم
دریای شمالی را بر شرق نشاندیم / وز بحر جنوبی به فلک گرد فشاندیم
... دیدن ادامه ››
درچین و ختن ولوله از هیبت ما بود / در مصر و عدن غلغله از شوکت ما بود
در اندلس و روم عیان قدرت ما بود / غرناطه و اشبیلیه در طاعت ما بود

برخـیز شـتربـانـا بربـنـد کـجـــاوه / کز چرخ عیان گشت همی رأیت کاوه
در شاخ شجر برخـاست آوای چکاوه / وز طول سفر حسـرت من گشت علاوه

امروز گرفتار غم و محنت و رنجیم / درداو فره باخته اندر شش و پنجیم
با ناله و افسوس در این دیر سپنچیم / چون زلف عروسان همه در چین و شکنجیم
هم سوخته کاشانه و هم باخته گنجیم / ماییم که در سوگ و طرب قافیه سنجیم

جغدیم به ویرانه هزاریم به گلزار

افسوس که این مزرعه را آب گرفته / دهقان مصیبت زده را خواب گرفته
خون دل ما رنگ می ناب گرفته / وز سوزش تب پیکرمان تاب گرفته
رخسار هنر گونه مهتاب گرفته / چشمان خرد پرده ز خوناب گرفته

ثروت شده بی مایه و صحت شده بیمار

ابری شده بالا و گرفته است فضا را / از دود و شرر تیره نموده است هوا را
آتش زده سکان زمین را و سما را / سوزانده به چرخ اختر و در خاک گیا را
ای واسطه رحمت حق بهر خدا را / زین خاک بگردان ره طوفان بلا را

بشکاف ز هم سینه این ابر شرر بار

برخـیز شـتربـانـا بربـنـد کـجـــاوه / کز چرخ عیان گشت همی رأیت کاوه
برخـیز شـتربـانـا بربـنـد کـجـــاوه / کز چرخ عیان گشت همی رأیت کاوه


شعر از: ادیب الممالک فراهانی
با صدای: استاد امیرآرام


از: ادیب الممالک فراهانی

من پرم از آسمانی
که هرچه می ایستم
سرم به سقف آن نمی خورد

. . .

و شهر یعنی چه؟
وقتی که باران می بارد


از: خود

برای منجی:
"یار"
چه دلها برده ای از ما / ولی خود دل نمی بندی
نگاهی می کنی اما / لبت را نیست لبخندی
به بالایت اسیرم من / گره در زلف آویزم
من از آن قامت رعنا / به ترفندی گلاویزم
مگر زینجا گذر کردی / که شاهد هوش خود را باخت
خیالِِ ذهن خود را بست / شتابان در پی ات می تاخت
گذر از باغ ما کردی / زمین هم مست پایت شد
درخت و آدم و چشمه / همه در بی نهایت شد
به ... دیدن ادامه ›› من یک قاصدک می گفت / تو هم شب پای چاه می ری
نشستم پای چاه شب ها / سراغ از ما نمی گیری
یکی در ایل ما می گفت / تو در یک جمعه می آیی
دل این جمعه ها خون شد / چرا پس تو نمی آیی؟


از: خود

.
.
.

بت کسی را که دوستش دارید بشکنید، اگر دوباره برایتان بت شد ارزش پرستش دارد.

.
.
.

از: خود

.
.

برد > باخت
برنده > بازنده

.
.
.

به هیچ بازنده ای مدال نمی دهند، حتی اگر برای تو برنده باشد.


از: خود

تقدیم به دیواری های عزیز
به آنها که می شود روی دیوارشان یادگاری نوشت/ به آنها که می توان به دیوار محکمشان تکیه کرد
به آنها که میان یک چاردیواری منتظر نشسته اند/ به آنها که همیشه دیوارشان کوتاهتر از دیگران است
به آنها که جلوی استعدادشان یک دیوار می افتد/ و آنها که "دیوار تئاترشهر" را "دیوان تئاترشهر" می بینند.
دیوار
من از دیوار می ترسم، اگر دیوار بلند باشد / اگر تکرار "چاردیوار"، شماتت های بند باشد
تقلا می کنم در خود، من از یک وحشت مردن / شبی در خواب می دیدم، که دیوارها منو خوردن
شبیه قبر تاریک است، همانطور سرد همینطور تنگ / فقط ما مانده ایم اینجا، من و اشباحی از شبرنگ
ولی خب این اگر قبر است، بلندی های دیوار چیست / نکیرومنکرش پس کو، مث شب های تکراریست
گمانم پشت این شب ها، قشنگی های من باشد / که بی شک اسم این دیوار، همان "زندان تن" باشد

از: خود

هنر > سیاست
هنرمند > سیاستمدار

.
.
.

یک هنرمند خودش را متعلق به مردم می داند و یک سیاستمدار مردم را متعلق به خودش.




از: خود