«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
دجال:
به نظر من نقطه قوت این نمایش، فرم و پرفورمنس اثر بود به خصوص در ابتدای نمایش که مخاطب رو کاملا درگیر خودش میکرد و اگر تا انتهای کار همان ریتم را تکرار میکرد قطعا نتیجه متفاوتی حاصل میشد.
بازیها تقریبا در یک سطح متعادلی بود و فاصله قویترین و ضعیفترین آنها، خیلی گل درشت نبود که این هم البته به نظر من، ماحصل زحمت کارگردان و تلاش جمعی گروه برای یکدستی است.
موضوع نمایش سرراست است. بیماران و روسای سلطهگر و خشن. به نظر من این موضوع با توجه به اسم آخرالزمانی تاتر یعنی دجال، میتوانست مفاهیم عمیقتری را در وجود مخاطب بیاندازد. اما نمایش تنها به ایجاد حس همذات پنداری در مخاطب ایرانی با توجه به اتفاقات یکسال اخیر بسنده کرد. پایانبندی کار و شکستن دیوار چهارم توسط رئیس نیز، هرچند زیرکانه و در جهت مشارکت تماشاگر بود اما قدرت کمی داشت. در هر حال «دجال» کار ارزشمندی بود و قطعا جزو آثاری است که باید دیده شود.
درود بر کارگردان و هنرمندان محترم تاتر خمره. من دیشب نمایش شما رو دیدم ولی بعد از یک روز همچنان پر از علامت سوال هستم. تاتر خمره در بهترین حالت میتوانست در گروه تاتر دانشجویی جای بگیرد. بازیها به شدت ابتدایی و تصنعی. حتی شخص دن لولو که اکت بیشتری نسبت به بقیه هنرمندان داشت ار ابتدا تا انتهای نمایش کاراکتر کلیشه ای فرد زورگو را با کمترین خلاقیت پیش برد. جناب زارع پور عزیز، پیرنگ داستان زیبای خمره در نمایش شما اصلا وجود نداشت. حس بی اعتمادی دن لولو نسبت به زیردستانش در کجای کار به چشم میخورد؟ من تاتر شما را بر اساس نظر مخاطبان و ژانر کمدی بودن کار انتخاب کردم ولی قطعا خود شما هم با بنده موافق هستید که در تمام یک ساعت اجرای نمایش کمترین صدای خنده از حاضرین شنیده شد. اگر ملاک فقط به روی صحنه بردن اثر به هر قیمتی باشد باید منتظر روزهایی باشیم که از نمایش فاخر فقط اسمی باقی مانده و تاترهای فست فودی و یک روزه، نمایشخانه ها و تالارها را به تسخیر خود درآورده اند. با آرزوی بهترین ها برای شما و هنرمندان عزیز خمره
چرتالدو واقعا تاتر خوبی بود
1. داستان چرتالدو سر راست بود. تلخ بود ولی واقعی بود. دغدغهای که احتمالا ما ایرانیها بیشتر باهاش همذات پنداری می کنیم.
2. بازی ها پخته بود. با اینکه بازیگرهای کم و سن وسال تاتر زیاد بودند ولی همه شون سطح بازیگری رو در حد قابل قبول حفظ کرد بودند.
3. وقتی برچسب کمدی بودن یه کار به میون میاد برای جلب مشتری باید انتظار مزه پرانی های سخیف روحوضی و شوخی های جنسیتی بالای 18 سال باشی ولی این تاتر تونست شأن خنده رو با دیالوگ ها و اکت های خلاق حفظ کنه.
برای تمام هنرمندای این تاتر آرزوی موفقیت می کنم.