من اجراهای دانشجویی رو همیشه دنبال میکنم و خب از خلاقیت و تصویرسازی های این اثر، توهم خوابی که ایجاد میکرد و از تلفیق ها و بازی فیگور بازیگرا خوشم اومد.

از نمایشی که تهیه کننده اون نوید محمدزاده باشه و تو جشنواره دانشگاهی هم اسمی در کرده باشه خب انتطار بیشتری میرفت. هیچ رقبتی برای نوشتن نقد مفصل تر ندارم. اما خب کار نکاتی هم داره که بعضیا دوس داشتن

سلام و خسته نباشید به کارگردان و بازیگر این اثر و سایر عوامل! یک سری بحث هایی تو نظرات هم در مورد سالن مشایخی وجود داره که همه ازش نقد دارن این که مدیران این سالن چرا هیچ توجهی به این موضوع ندارن نشانه ارزش گذاریشون برای مخاطبه که خب کاری بهش نداریم. خودشون باید خجالت بکشن. من میخوام از کار حرف بزنم.
با توجه به این که کار از آذربایجان اومده قبل اجرا فکر میکردم به کار بومی یا به زبان ترکی هست. که خب اینطور نبود.
در مورد کارگردانی اثر باید بگم که کارگردان وقت گذاشته بود و میزان سن های خوبی هم طراحی شده بود از نورپردازی استفاده خوبی و مفیدی برای صحنه آرایی شده بود و تو ذوق هم نمی زد. یه مقدار روان بودن متن و دریافت قصه نیاز به تمرکز داشت. یکی از نقاط قوت کار بازیگر نمایش بود که انصافا انرژی بالایی میذاشتن. از آکساسوار در صحنه استفاده نمایشی میشد که این خوب بود در مورد طراحی صحنه میتونم بگم که ساده بود اما میتونست خیلی بهتر و یا حداقل تمیز تر اتفاق بیفته، برخورد بازیگر با متریال صحنه و جنس صحنه به عمد یا غیر عمد آزار دهنده بود در واقع صحنه پردازی انگار برای سالن قاب عکسی بود خیلی تخت بود در حالی که میتونست عمق ایجاد کنه یا بیشتر از فضای پلاتو استفاده کنه، البته با همون کمترین امکانات بیشترین بهره برداری هم شده بود که این خوب بود در مورد موسیقی به نظرم این کار نمره منفی میگیره، افکت ها خوب بودن اما خوب دیزالو نمیشدن. موسیقی ها هم خوانی نداشتن مثلا یک موسیقی غربی بود یکی شرقی،به اصطلاح کار میتونست موسیقی رو از خودش کنه که اینطور نبود. در مورد متن دیالوگ های زیبا و تامل بر انگیز از خط داستان و روایت داستان گاهی بیرون میزد که تعامل بازیگر با تماشاگر شاید میتونست بهترش کنه. همین باعث میشد برای دریافت خط داستان مجبور بشی هوشیارانه عمل بکنی و خیلی دقیق به بازیگر گوش کنی، در بعضی صحنه ها سکوت کم بود و منِ مخاطب تا میومدم اتفاق قبلی رو هضم کنم صحنه بعدی شروع میشد. در نهایت من به این کار از نمره 10 امتیاز 7 رو میدم

بی صبرانه منتظریم

این اجرا رو برای دومین بار دیدم اینبار با همراهی دوستانم دیدم. و خوشحالم که اونام خوششون اومده بود. این کار قبلا تو بخش مناطق اجرا رفت که هرچند با این اجرا زیاد تفاوت چندانی نداشت اما به لحاظ ریتم و نظم خصوصا در موسیقی و نور و تعویض صحنه خیلی بهتر بود و کلیت پخته تری هم داشت.
برخورد و نظم سالن نوفل لوشاتو در ورود، شماره گذاری صندلی ها و هدایت و راهنمایی مخاطبان و طرز برخوردشون خیلی از بالا به پایین و اصلا خوب نبود.
در ضمن به نظرم سالن هایی که إمادگی اجرا در شرایط کرونا ندارن، نباید به هر قیمتی مث استفاده از فن یا هواکش انقدر پر صدا در طول نمایش، بلیط فروشی داشته باشن

تا اخر روی زمین نشسته بودیم اما داستان دختری که روایت میشد به اندازه کافی جذابی بود و گیرایی داشت. و زاویه دید خلاقانه ای هم براش در نظر گرفته بود. تکه های پازل هم خیلی خوب کنار هم چیده شد.