از سالن که اومدم بیرون با لبخند،سرم داشت از درد میترکید.کل نیم ساعت رو با تک تک شخصیت ها درد کشیدم،زجر کشیدم،خون بالاآوردم....آفرین به این کارگردان که این چنین از این استعدادها بازی گرفته بود و چقدر هم که خوووووببب بودند.دوست داشتم به همشون شخصا این اجرا رو تبریک بگم.چه متن هایی...هرکدوم از دیالوگها انگار توی سرم تکرار میشد...و تکرار میشد ...
ممنونم آقای کوشکی که تو این اوضاع و احوال تئاتر ،محکم ایستادید و از کیفیت کار واسه جذب مخاطب نمیزنید.عاشق مینیمال های کارهاتونم که به ذهن و خلاقیت مخاطب احترام میزارید و هیچ وقت هیچ چیز رو نیست.آرزوی موفقیت روزافزون برای شما و تئاتر مستقلتون دارم،بازم ممنون بابت کارهای عالللللییییی تون.