نمایش›هفت عصر هفتم پاییز

امید چیز خطرناکیه!
پرداختن به جنگ همیشه جسارت میخواد.همیشه هم خوب از کاردرنمیاد.
ولی این نمایش خیلی قسمتهای قشنگی داشت.قشنگ تلخ.تلخ تلخ.اون قسمتی که وصیت همرزماشو میگفت دلم ریش شد.مردم.فقط خود نمایش یکم بنظرم طولانی شد یا ترتیب بعضی گفتگوها عوض میشد بهتر بود.طراحی صحنه رو دوست داشتم.لیلا بلوکات فراتر از انتظارم ظاهر شد و حضور وزیر ارشاد و خانوادشون خیلی نامحسوس، بیشتر از یکساعت در ردیفی که نشسته بودم نمایش را برایم ماندگارتر کرد.بقول کارگردان نمایش حضور اینگونه ایشان امید به وضعیت بهتر تیاتر را در ما زنده نگه میدارد.