نمایش عالی بود! مخصوصا نمایشنامه! بعد از مدتها یه تئاتر دیدم که ذهنم رو درگیر کرد!

اینکه یه عده معدود خودشونو بالاتر از بقیه میدونن، خودشونو ولی نعمت میدونن، و اگه رفتار کسی مثل اونا نباشه اونو پست و سگ میدونن و مستحق نابودی!
اگه مثل اونا اشراف زاده نباشه، آداب تئاتر گونه غذا خوردن رو ادا نکنه، شغل مناسب نداشته باشه، از غذا، جای خواب، و ازدواج محرومش میکنن و در نهایت هم اگه بخواد با اونا بجنگه، نابودش میکنن.

از تمامی عوامل (مخصوصاً بازی عالی نوید محمد زاده) سپاسگزارم.

دوستان عزیزی که این کار رو دیدن: میشه بفرمایید این کار شبیه سقراط قراره شعارهای عوام پسند بده مردم دست بزنن؟ یا یه کار فاخره مثل هملت آقای دادگر که آدم رو به تأمل فرو میبره؟