«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
به همراه یکی از دوستانم این کار چند شب پیش دیدیم و باید بگم واقعا تعجب کردم. شبی که من و دوستم نمایش دیدیم یک عکاس در سالن بود که کاملا در سکوت و بدون مزاحمت برای باقی تماشاگران داشت به بهترین شکل ممکن از نمایش عکاسی می کرد. اما تعجب من از این بود که چرا برخی بازیگران این نمایش به جای اینکه کاملا تمرکز خود را روی صحنه گذاشته باشن، حواسشون به عکاس بود بود که در کدام صحنه دارد عکس می گیرد و بازی خود را بر اساس زاویه عکاس مشخص می کردند. این عمل به نظر من کاملا غیر حرفه ای، اینقدر واضح بود که حتی در هنگام سکوت بازیگر چشمش مدام به سمت عکاس می چرخید ببیند آیا در کادر دوربین هست یا نه.
خیلی لحظه عجیبی برای من بود و نشان می دهد برخی بازیگران این نمایش هنوز رفتار حرفه ای را درست بلد نیستند
می فرمایند بروید و فلان نمایش ببینید که بازتاب عینی و درست شعار زن، زندگی، آزادی است.
چه جالب. برای شما جالب نیست کف خیابان این شعار بدیم باتوم می خوریم و زندانی میشیم ولی به قول شما فلان نمایش نمونه کامل و واضح همین شعار است و مشکلی هم برای اجرا ندارد. یعنی برای لمس کردن این شعار باید حتما پول پرداخت کنیم و به سالن تئاتر بریم ؟؟
چطور است که من شما را به سالن بزرگتری دعوت کنم با حس و حال بیشتر. چند صد متر آنور تر درست جلوی تئاترشهر.
کاملا رایگان و واقعی تر.
چراغ تئاتر باید همیشه روشن باشد اما مسئله مدل روشن نگاه داشتن است.
محمد عمرانی هم این روزها داخل ماشین خود و با یک دوربین ساده چراغ هنر و شرافت هنری را روشن نگاه داشته حتما ببینید. کاملا رایگان و موثرتر
با اینکه در شب اول اجرا به دیدن این نمایش رفتم باید بگم از کیفیت بازی پینگ پونگی و خوب بازیگران اثر کیف کردم. بخصوص به نظرم بازی شخصیت رفیق سیامک با بازی آقای ساوه درودی و همین طور کاراکتر کوروش با بازی آقای ایمانیان واقعا به دلم نشست.
به نظرم متن می تونست درام قوی تر و محکم تری داشته باشه ولی احساس می کنم این ادبیات تند و تیز حتما دچار سانسورهایی هم شده باشه.
به نظرم محمدرضا ایمانیان نسبت به کارهای قبلی که از ایشان دیدم واقعا بازی متفاوتی داشتند و قوی. از بازی های به اندازه فرزان اسدیان و پیمان مقدم هم نمیشه گذشت.
خسته نباشید به گروه نمایش و کارگردان اثر.
یک نمایش خوش انرژی با بازی های یک دست و البته ریتم مناسب. همراهی و هماهنگی کارگردان با بازیگر به خوبی نمایان بود و خسته نباشید می گم. تا فرصت هست ببینید
نمایشی خوش انرژی و خوش ریتم. بازی خوب بازیگران بخصوص کاراکتر بیلمن با بازی مازیار سیدی و کاراکتر پسر مذهبی و البته زن بیوه هم خوب بود. انرژی نمایش باعث همراهی تماشاگر می شد و با حال خوب از سالن بدرقه می شدیم. خسته نباشید به گروه اجرایی و کارگردان اثر
برای اولین بار در تیوال برای اولین بار درباره یک نمایش آمدم ثبت نظر کردم و با انبوهی توهین مواجه شدم. تصور می کردم محیط تیوال این امکان برای تبادل نظر فراهم کرده که متاسفانه فقط توهین شنیدم.
با وجود اینکه اعلام کرده بودم نظرم اصلا جنبه تخصصی نداره و فقط یک نظر شخصی است.
با این وجود چون ظاهرا برخی افراد فقط عادت به تعریف و تمجید شنیدن کردن و تحمل نظر منفی ندارند. برای همین نظر قبلی حذف کردم و فقط در یک جمله بدون هیچ گونه ادعای تخصصی عرض می کنم:
این نمایش از نظر فنی و کیفیت هنری اثری ضعیف بود. چه از نظر کارگردانی و چه از منظر درام متن. بازی بازیگران هم چون اثر ضعف آشکار پرداخت متن و کارگردانی داشت اصلا امکان خودنمایی پیدا نمی کرد.
به هر حال خسته نباشید میگم به گروه اجرایی. امید که در کارهای بعدی موفق تر باشند.
امیدوارم دوباره به کسی بر نخوره و فحش نخورم