«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
انرژی و شور این بچه ها منو وادار کرد که یکبار دیگه اجراشونو ببینم!!
تو این حال بد تئاتر ، دیدن همچین کاری یکم امید تزریق میکنه..
نکته خوب واسه گفتن زیاده ولی چه فایده، خودتون باید برید و گردو رو بشکنید…
همه چی درست به اندازه و سر جای خودش بود، درباره بازیا، همه عالی بودن، ایمان صیاد برهانی نقش جدیدشو خیلی خوب ایفا کرد ولی من همچنان کاراکتر منحصر به فرد خودشو ترجیح میدم. اسماعیل گرجی هم در کارگردانی خیلی بهتر عمل کرده بود، لحن آوازیشو دوست نداشتم انقدر تکرار شه ، موسیقی و طراحی صحنه و نور و لباس و گریم ، همه بی نقص . خسته نباشید واقعا . بعد مدت ها یه نمایش خوب دیدیم.
مهمترین نکته این اجرا به نظرم جسارت کارگردان در اعتماد کردن به بازیگران جوان و نوجوان بوده که بسیار ارزشمنده.
مطمئنا این بازیگران جوان در آینده با انتخاب متون بهتر، بازی رئال تر و درونی تر و در نقش های متناسب تر با سنشون نمایش های جذاب تری روی صحنه خواهند برد به شرطی که مسیرشون رو درست انتخاب کنند.
آرزوی موفقیت دارم برای گروه یک قتل قانونی
نقاط قوت کار طراحی نور، صحنه و لباس بود.
انتخاب موسیقی ها و بازیگران میتونست بهتر و متناسب تر و همچنین بازی ها می شد پخته تر و هماهنگ تر باشه.
در رابطه با متن، کاش کاراکترها عمق بیشتری داشتند، داستان متمرکزتر پیش می رفت و همچنین پایان بندی قوی تری انتظار میرفت. دیالوگ نویسی هم اگر واقعی تر و روان تر بود خیلی بهتر بود.
بهترین بازی رو مدیر ساختمون( آقای اکبری نسب ) داشتن که ابعاد کاراکتر رو به درستی درک و اجرا کرده بودن و در صحنه های حضور ایشون کار ریتم و تمپوی بهتری پیدا میکرد.
با آرزوی درخشش همیشگی برای تمام عوامل و بازیگران گروه رابطه
متاسفانه اصلا با اجرا ارتباط برقرار نکردم. فکر میکنم علی رغم زحمتی که کشیده شده بود ، محتواشو درست منتقل نکرد. قسمت های زیادی از اجرا صدای بازیگرها کمی آزاردهنده می شد. آرزوی درخشش برای تمام گروه.
امثال این کارها میتونن بارقه نوری باشن برای جو تاریک و خشک و متعصب تئاتر بدنه و غیر قابل انعطاف این روزا (بعضیاشون البته) و امیدوارم از این مدل نمایشا بیشتر تولید و حمایت بشه.
به عنوان یک نمایش عروسکی فضای منحصر به فرد خودشو ساخته بود و از لحاظ بصری تصاویر خوبی داشت. اگر به نمایش عروسکی علاقه دارید ارزش دیدن داره. فقط تایمش خیلی کوتاه بود به نظرم. آرزوی موفقیت دارم برای گروه نمایش «مامان»
رویکردی که نسبت به نمایشنامه اتللو اتخاذ کرده بودن جالب بود و طراحی صحنه و اجرای آواز خوب بود با اینکه طراحی صحنه میتونست نقش مهم تری رو ایفا کنه. ورود و خروج ها میتونست بهتر باشه. انتخاب نقش ها هم به نظرم مناسب و باورپذیر نبود. بازی ها هم جای کار داشت. انتخاب سالن مناسب اجرا بود. در کل خسته نباشید میگم به گروه نمایش «اتللو»
این نمایش (اگه بشه اسمشو گذاشت نمایش) شبیه اتود های کلاسی هنرجویان بازیگری ترم یک بود و هیچ المانی نداشت که بشه به تئاتر نسبت داد. متاسفم که شهرزاد هیچ حساسیتی برای کیفیت آثار اجرایی به خرج نمیده و به نظرم با احترام به زحمات گروه سالن مناسب برای این اجرا سالن بولینگ عبدو بود.
من به شخصه مخالف حضور رپر ها در تئاتر نیستم چون اگه در جایگاه درست و به اندازه ازشون استفاده شه میتونه گیشه رو زنده کنه و مخاطبان عام رو به سالن ها بکشونه ولی واقعا این کار ضعیف تر از چیزی بود که حتی انتظار داشتم. متاسفم .
متاسفانه اصلا نمایش رو نپسندیدم. متن به شدت ضعیف و سطحی بود و طراحی و اجرای قابل قبولی نداشت. بازی بازیگر اصلی اصلا پخته نبود و سینا ساعی نسبت به اجرای هملت تهران که دیده بودم پیشرفت کرده بود ، اما هنوز فاصله زیادی تا تبدیل شدن به بازیگر خوب داره، فرزین محدث مثل همیشه عالی بود. انتخاب نقش ها مناسب و باورپذیر نبود، (به جز تراپیست) سالن ملک هم مناسب این اجرا نبود و در بلک باکس اجرای بهتری میشد، رابطه وجود پروژکشن و تصاویر مدیا رو با بهتر شدن کار متوجه نشدم، نبودنش هیچ ضربه ای نمیزد و بودنش هم تاثیر ویژه ای در نمایش نداشت. در کل نسبت به حجم تبلیغات و مخاطبان و به واسطه حضور فرزین محدث انتظار بیشتری از کار داشتم امیدوارم که این گروه در آینده با کیفیت بالاتری کار تولید کند.
خسته نباشید میگم به تمام عوامل گروه نمایش گناه مشترک
متن ایده جذابی داشت و قابلیت کار زیاد داشت اما به نظرم در مراحل پیش نویس گیر کرده بود چرا که جا داشت یکسری مفاهیم عمیق تر پرداخته بشن و از شعارزدگی خارج بشن و همچنین پایان بندی بهتری می شد در نظر گرفت.
جنس بازی هارو نپسندیدم و به نظرم با متن و فضا هارمونی نداشت و گاهی وقتا اغراق آمیز و تصنعی می شد. ویدیو های استفاده شده میتونست کیفیت بهتری داشته باشه و همچنین بازیگران در اجرای میزانسن ها کمی سردرگم بودن.
ضمنا احترام زیادی برای دغدغه نویسنده و کارگردان محترم که آقا هستن قائلم که وقت و انرژیشون رو صرف موضوعی چنین زنانه کردن. با آرزوی موفقیت روزافزون .
از نکات مثبت این نمایش میشه به فضاسازی خوب ( طراحی افکت و آمبیانس و ویدیو آرت ) و بازی آقای محمدی اشاره کرد. متاسفانه با سایر بخش ها ارتباط برقرار نکردم.
خسته نباشید میگم به گروه اجرایی .
علی رغم تصویرسازی جذاب، دکور، لباس ،نور پردازی و موسیقی و رعایت تمام نکاتی که میتونن یک نمایش به یاد موندنی رو بسازن متاسفانه ارتباط زیادی با کار برقرار نکردم. یک بخشیش به خاطر نوع دیالوگ‌گویی بازیگران بود و در نیمه اول اصلا دیالوگ هاشون واضح شنیده نمی شد( با این که فریاد میزدن) و بخش دیگر به خاطر اینکه یا سلیقه من تغییر کرده و یا کارهای فرمالیستی در زمانه اکنون تاثیر گذشته رو ندارند. این اجرا با وجود فریم های گاها خیره کننده نتونست من رو به عنوان یک مخاطب با خودش همراه کنه . با این حال نمیشه منکر زحمات زیاد گروه بازیگری و کارگردانی شد. این صرفا نظر شخصی من هست. ضمنا احساس میکنم مرتضی اسماعیل کاشی رو در سمت بازیگر بیشتر می پسندم تا کارگردان، با این که به نظرم تا حد خوبی از پس کارگردانی این نمایش براومده بودن، اما فکر میکنم بازیگر بهتری باشن تا یک کارگردان مولف. حس میکنم بخشی از نمایش متاثر از کارهای سابق کارگردان های شناخته شده همین سبک بود. موفق باشید.
تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
مجموعه تئاتر لبخند
