نمایش دوازده رو دیدم و از هنرنمایی دوستان لذت بردم
کامنتها رو که خوندم بعضی از دوستان گفتن که بازیگر تپق زده یا پشت به تماشاچی ایستاده و یه سری ایراد الکی نسبت به کار گرفته بودن. اول اینکه تپق زدن یه امر عادی روی صحنه تئاتره و اگر یکی دو بار اتفاق بیفته ایراد به حساب نمیاد. پشت به تماشاچی ایستادن هم قانون نیست و برای این منظور هیچ ایرادی به بازیگر وارد نیست
دوم اینکه دوازده یک کار پرداخته شده و بازپروری شدهس. پس قرار نیست همون چیزی که توی فیلم دیدیم روی صحنه هم ببینیم. دوستانی که این انتظار رو داشتن قطعا فقط اومدن برای دیدن دوازده مرد خشمگین و دنبال چیز جدیدی نبودن. یکی از بزرگترین خلاقیت های کارگردان که شاید کوچک به نظر برسه این بود که چهار کارکتر رو خانم درنظر گرفت و متناسب با اون شرایط دیالوگ ها و بازی ها رو چید. پس لطفا ایراد بیخود نگیرید و منتقدین بزرگ سینما و تئاتر نباشید😉
مجددا به گروه دوست داشتنی دوازده تبریک و خسته نباشید میگم💪❤
هماهنگی فرم و تمپو فرم رو دوست داشتم اما درکل ماهیت کار افتضاح بود. اگر بخاطر گروه فرم نبود همون پنج دقیقه اول از سالن بیرون میرفتم
بدون اغراق برترین اجرای حال حاضره
خیلی وقته که تئاتر به سمت افول رفته و اجراهایی که دیده میشه همگی بدون پشتکار و یا هدف ساخته میشه
اما نمایش سه دقیقه تا زمستان و نمایش قبلی این گروه دوست داشتنی (هیولای چوبی) حسابی جبران سال ها ضعف تئاتر شدن
هم به این گروه خوب تبریک میگم، هم به تماشاخانه دیوار چهارم که پشتیبانی گروه موفق و آینده داری رو بعهده گرفته