_اولا خسته نباشید میگم به خاطر تلاشتون و حس و حالی که برای تئاتر کار کردن دارید
_نمایشنامه جالبی بود و نمایش را هم دوست داشتم
_ ای کاش فاصله گذاری یا شکستن دیوار چهارم یا هر اسمی که میشه روی این تکنیک گذاشت ،نبود و شخصا من را اذیت کرد
_یکی دو تا از خانم ها خوب نبودن
_بازی آقایان را دوست داشتم
_با توضیح صحنه خوان به هیچ عنوان نتوانستم ارتباط بگیریم و با اینکه سعی کرده بود چیزی که ازش خواسته شده بود رو انجام بده ولی به قول آقای فراستی درنیومده بود و بیشتر دافعه داشت حداقل برای من
_ و مهمتر از همه کار مدیر داشت و این را میشد کاملا حس کرد
_ سه و نیم از پنج

نمی توان زنجیره تشکیل شده از رخدادهای قبلی را پاره کرد ( یاس میگه ما مثل دومینو بهم ضربه میزنیم تو به من من به اون اون به اون) 
خسته نباشید میگم به کل گروه
نمایش حرف های زیادی برای گفتن دارد البته بعضی جاها  دچار لکنت می شود (کمتر اثری از این  قاعده مستثنی است)
نویسندگان بزرگ همیشه میگویند هزاران کلمه نمی توانند به اندازه یک تصویر در انتقال مفهوم موفق عمل کنند، این نمایش هم تصاویرش بیشتر از دیالوگ هایش پیام انتقال میدهد (شاید چون خودم فرم گرا هستم همچین برداشتی کردم )
نماد های استفاده شده در نمایش کمی زیاد بود و این اتفاق اوایل نمایش کمی مرا آزار داد (نمی‌توانستم ذهنم را منسجم کنم و به همه نمادها در آن واحد نگاه کنم و به هم ربطشان بدهم)
بازی ها یک دست بود
گروه فرم (فضا ساز ) و بازیگرانی که نقش های فرعی تری داشتند از خودگذشتگی زیادی به خرج داده بودند (سخت است یک ساعت یک جا نشستن یا دراز کشیدن ... دیدن ادامه ›› یا ایستادن )
بازیگران اصلی هم به درستی نقشی که بر عهده گرفته بودند را ارائه دادند
کارگردان کاملا به نمایش تسلط داشت و نظم روی صحنه این را  نشان می داد
نورپردازی را دوست داشتم
گریم ها خوب بود
امتیاز : سه و نیم از پنج
دمت همتون گرم

یک ساعت و چند دقیقه ای سرگرم شدم ،خندیدم خیلی هم خندیدم و بعضی جاها واقعا بغض کردم ،پدر چقدر خوب بود ،مسعود ترابی خوب بود ،بازیگران اضافه کاری نداشتن و این ارزشمنده روی صحنه تئاتر که اندازه بازی کنی و جایی که باید بازیگر دیگری را ببینیم توجه جلب نکنی ،کارگردانی خوب بود و در کل نمایش راضی کننده ای بود ،خسته نباشید