فیلم دیوار از جولیان پولسلر واقعا خوب و گیرا بودو من لذت بردم. هر چند دوستم گفت: من واقعا دیگه حوصله درگیری با ابن مفاهیم رو ندارم.

چقدر دلایل زیر را برای بی خیال شدن بخش سینمای ایران جشنواره و پرداختن به سینمای بین الملل منطقی می دانید؟
1- دیگر از کارگردانان نامدار و صاحب سبک مانند بیضایی و کیارستمی و ...کمتر خبری هست
2- احتمال برنامه ریزی نامناسبی که به صف های غیر قابل تحمل منجر می شود
3- چیرگی موج فیلم های بی محتوا که می توان آن را فیلم فارسی نو خواند حتی در جشنواره
4- فیلم های خوب سینمای بین الملل(به خصوص سینمای جدی غیر هالیوودی) را مشکل می توان پیدا نمود اما فیلم های ایران به هر حال به نمایش در خواهند آمد
5- کلا فیلم خوب ایرانی کمتر از دهه 60 وجود دارد. دهه جدال بزرگان...به عقیده بنده البته

متاسفم. اما این فیلم چیزی نداشت. موضوع که ظاهرا شیدا از نظر تاریخی محل بحث افرادی آنهم با چارچوب های متفاوت ذهنی می باشد. فاقد هر گونه ارتباط و در گیر نمودن ذهن مخاطب. من واقعا نمی دانم این فیلم برای چه ساخته شده بود.آیا ما یک فیلم تاریخی دیدیم؟ کیف انگلیسی را بیاد بیاوریم.سریالی تلوزیونی. آنهم شاید از نظر تاریخی با حرف ها و حدیث ها. اما واقعا اطلاق عنوان تاریخی به کیف انگلیسی شهامت کمتری طلب نمی کرد؟

با اقتباس از آقای جودان بیکر در فیلم لبه تاریکی واقعا مرهمی بود این فیلم به سال 0(کاری به معنی مورد اشاره این عبارت ندارم) سال 0 ای که فیلم خوب واقعابسیار کم دیدنی است. یعنی اگر صفر نیست حدش به صفر میل می نماید. مصداق واقعی کلامی که بر دل نشست و به نظر از دل بر می خواسته است. ای خدا واقعا خوب این فیلم حرف می زد. هنگامی که اهریمن بر دل ها سایه می اندازد رفاقت قنات و کویر نسیم بهاری را به دل ها باز می گرداند و ما در می یابیم که چه از دست داده ایم یا چه از دست می دهیم و مراقب چه باید باشیم.

با سلام بر دوستان
همانطور که می دانید پروژه جهانی نمودن یوزپلنگ ایرانی توسط انجمن یوزپلنگ ایرانی در حال انجام می باشد. براساس اظهارات آقای آرش نورآقایی پروژه ای با عنوان ایجاد تصویر یوزپلنگ ایرانی در ورزشگاه توسط 10000نفر به عنوان زیرپروژه این پروژه در حال انجام می باشد(http://nooraghayee.com/?cat=1125).براساس اظهارات ایشان که یکی از راهنماها و فعالین برجسته گردشگری کشور می باشند هم در بخش تامین این 10000نفر و هم به منظور تامین بودجه مشکلاتی وجود دارد.در صورتی که دوستان مایل به همکاری می باشند در صورت تمایل از طریق سایت یادشده با ایشان یا انجمن http://www.wildlife.ir/Default.aspx?Lang=1 در هز زمینه ممکن در تماس باشند. امید است هرکدام در حدتوان حتی در حد یک اطلاع رسانی یا فراخوان کوچک تمامی مراجع مرتبط با این پروژه را بتوانیم حمایت کنیم تا زیبای خفته ایران زمین را که یکی از مصادیق بارز آبروی حیات زیستی کشور ما می باشد به جهانیان مطرح کنیم تا نهایتا زمینه حمایتی جهانی از این موجود زیبا فراهم آید.

یاد یا نام گزینه های زیر واقعا از خودشون بهتره...چون واقعا چیززیادی هم وجود نداره فقط از زمان بابا آدم و ننه حوا -که فقط نگران یک آتش کوچک و یک غار گرم دور از دایناسور!!! بودیم- نامهای زیادی را ما بوجود اورده ایم تا سرمان گرم باشد.اصلا ما معتادیم به نام دادن و بعد غمش را خوردن.تاپرشویم از هیچ ...(یک بغل دستی!!! در اتوبوس!)


من: برخی چیزا که معمولا انتظارنداری واقعا توهمه...اما به خیلی چیزا حداقل من جرات نسبت توهم دادن ندارم. اما آره پاره ای چیزا هم هست که اگه با نام و یادش خوش باشی خیلی بهتره.

امروز باز هم Powerpoint حکیمانه از دوست
در مجاز(Virtual) بازهم پند و اندرز
از محبت خارها گل می شود
اما چه سود...
"نی" خالی می زنیم...

===============
نمیدانم چرا " من دلم سخت گرفته است از این میهمانخانه میهمان کش.."؟

...هلی تو نگفتی که ما آنجا(باغچه)را دوست داریم؟چرا اما بابا جان گفت این بچه بازی ها دیگر بس است. توالان چند سال داری؟ها؟این بازی ها برای وقتی خوب بود که تو هفت سال داشتی.تازه همان وقت ها هم مشق هایت را دختر باغبان می نوشت. مگر من نمی دانم؟هلی تو نباید بگذاری آنها باغچه ما را خراب کنند..
از تمام خنده ها آن را بستای که جانشین گریستن شده است...
(نادر ابراهیمی-بار دیگر شهری که دوست می داشتم)