بااینکه روزهای پایانی اجراست اما دیدم خارج از معرفته اگر نظرمو ننویسم و خسته نباشید رو به تمامی عزیزانی که زحمت کشیدن تا ما 2 ساعت شادی رو سپری کنیم نگم!
اجرای بشدت بشدت بشدت سختی بود ولی بنظرم عالی برگزار شد. حتی اگر کم و کاستی هم بوده باشه به چشم ما نیومد و ما فقط هنرمندی بازیگران رو دیدیم که چجوری تونستن نمایشی که انقد شلوغ کاری و دیالوگهای شبیه به هم و رفت و آمد و بالاپایین رفتن از دکور رو داشت انقد مسلط به پایان برسونن.
خداقوت ... امیدوارم بازهم از این تئاتر ها ببینیم :)

ما واقعا از اجرا لذت بردیم. توقع یه تئاتر فلسفی که خیلی پیچیده باشه و پر از دیالوگ های قلنبه سلنبه رو نداشته باشید. شما دعوت میشید به یه مهمونی و تک تک دقایق نمایش خودتون رو عضوی از اون جمع حس میکنین. میخندین، حرص میخورین، ناراحت میشید. خوشحالم که بعد از چندروز که از دیدن این اجرا گذشته فکرکردن بهش خنده به روی لبم میاره.
خسته نباشید...

اول از همه باید بگم خسته نباشید تک تک تون! اجرا تمیز، روان، شیرین حتی در تلخ ترین قسمت ها و از همه مهم تر تسلط خوب بازیگران به کار بود. من خودم به شخصه صدای آقای یغمایی رو می پسندم و مثل همیشه لذت بردم از اجرای ایشون چون کاملا بجا بود استفاده ای که از موزیک ها شده بود و به درک حال و هوای نمایش کمک زیادی میکرد. آقای حسنی بسیار فراتر از انتظاری که ازشون داشتیم خوب بودن برای این نقش، صدای رسا، باورپذیری دیالوگ ها و... فرنوش جان نیک اندیش هم بعد از آقای حسنی رتبه دوم رو میگیرن انقد که بازی خوبی داشتن. رتبه سوم رو هم میدیم به حسین خان که به قطع آینده روشن تری در انتظارشون خواهد بود!
ولی میخوام یه گله هم بکنم، اولا رفتار حرفه ای ایجاب میکنه که اگر کاری با تاخیر شروع شد عذرخواهی انجام بگیره و دوم اینکه من اصلا درک نمیکنم این مدل اجرارو که قبل از ورود تماشاگر به سالن کار استارت میخوره!! ما تقریبا یه 10 دقیقه ای شاهد رفت و آمد مردم بودیم درحالیکه بازیگران کارشون رو شروع کرده بودن و این مساله واقعا منو عصبی کرده بود!

یکی از بهترین نمایش هایی که دیدم،
هم موضوع،
هم بازی عالی و بی نقص خانم تیرانداز و صامتی،
هم موسیقی زیبا،
هم تعامل با حاضرین داخل سالن
همه و همه...
من یه مقدار قبل از شروع اجرا فکرم درگیر مسئله ای بود که مدام داشتم به این موضوع فکر میکردم که ای کاش روز دیگه ای رو برای دیدن این تئاتر انتخاب کرده بودم ولی بعد از چند دقیقه که کار شروع شد بقدری حواسم پرت شد و درگیر اجراها شدم که به کل موضوع خودم رو فراموش کردم، یه جاهایی بلند بلند خندیدم یه جاهایی بغض کردم حتی چند قطره ای هم با صدای امیر عظیمی اشگ ریختم! عالی بود همین رو میتونم بگم