کار علی رغم اینکه سلیقه من نبود ولی طرح اجرایی بسیار خوبی داشت و نور و صدا و ویدئو ارت نقطه قوت کار بود.
خسته نباشید

میز ایده اجرایی فوق العاده داشت و به مراتب از اثر اصلی ( نمایشنامه میز )جذابتر بود. طراحی صحنه و طراحی نور جذابیت خاصی به این نمایش بخشیده بودند و بازیگران به درستی فضای کسالت بار اجرایی رو دراورده بودند. پدر خانواده استبداد لازم رو داشت و کاراکتر مادر از ابتدا تا انتها به صورت یکنواخت شخصیت زن سرکوب شده رو بازی میکرد.
بازی پسر و دختر و عمو نظرم رو بیشتر جلب کرد چون با توجه به گذر زمان کاراکتر در طول اجرا رشد میکرد و یکنواختی بازی پدر و مادر در کل اجرا رو نداشت، به خصوص بازی عموی خانواده که تغییرات فرم بدنی و میزانسن های مربوطه اش در طول اجرا بسیار جالب و به درستی بود و بیان درستی هم نسبت به سایرین سر میز داشت. فردی که با چرخ خیاطی کار میکرد در این خانه مبهم بود.
طراحی لباس جالب نبود و میتوانست با توجه به صحنه بهتر باشد.
تماشای این اجرا با توجه به شرایط فعلی جامعه بسیار پیشنهاد میشود.
خسته نباشید?