روزبه کاویانی فعال هنری

همیشه نباید تئاتر با چشم سر دید ،
گاهی باید تئاتر حس کرد ، قدم زد و بذاری دنیای اون اجرا و اتفاقاتش باهات زندگی کنه ؛ بعد اون موقع اس که به خودت می آی می بینی چه چیزای دیدی و چه چیزای بهت گذشته . شاید رسالت هنر هم همین باشه که فراموش شده ها رو دوباره به یاد بیاره تا ...
این تئاتر توی یک زایشگاه قدیمی اجرا شده و وقتی از اون جا می آی بیرون احساس می کنی انسان جدیدی در تو زاییده شده .
خسته نباشید عالی بود به امید زایش های دوباره ...

درود و خسته نباشید به کل عوامل اجرا .
اجرای پر و تمام عیاری بود
می شه گفت روی تک تک دیالوگ ها و واژه ها کار شده بود ،

و بنظر من غایت یک هنر و اجرا زمانی که بعد از تموم شدنش توی ذهن مخاطب شروع بشه و این اجرا کاملا این تاثیر توی من داشت ، جوری که تا حد زیادی منو یاد نظریه ماکیاول ( آیا هدف وسیله را توجیه می کند !؟ ) انداخت یا علامت سوالهای دیگه ای مثل این ؛ پس نباید هیچ وقت به انقلاب فکر کرد ؟ چرا تئوری ها زمان اجرا انقدر از ایدئولوژی اولیه فاصله می گیرند ؟ و ...

خسته نباشید دوستان