آقای داداشی یک تنه دارن یاد و خاطره نمایش های سیاه بازی و تخنه حوضی رو زنده نگه میدارند. قبلا در عمارت قجری ، 4 بار کار ایشون رو دیدم ، تنها اشکال بازی آقای داداشی اینه که شدیدا اعتیاد آوره ، از سالن میام بیرون دلم تنگ میشه و با خودم فکر می کنم کاش پدر و مادر رو هم آورده بودم ، جای فلانی خالی بود و... و مجبورم چند بار بیام و بازم سیر نمیشم . البته بی انصافیه اگر گروه یکدل و هنرمند این کار رو یاد نکنم . خیلی لذت بردم و برای فردا هم بلیط گرفتم . همیشه سلامت باشید

نمایش را دیروز دیدم لذتبخش بود ، البته داستان، ترکیبی از دو رمان دیگر بود و کمی از آئورا را به خاطر داشتم. برای درک بهتر داستان باید ربکا را هم مرور می کردم ولی داستان با ظرافت شکل گرفته ( البته محدودیت های آقای محبعلی با کارلوس فوئنتس که نویسنده نامداری در رمان لاتین و مخصوصا مکزیک می باشد ، قابل مقایسه نیست) ولی آقای محبعلی ، امانتداری و اخلاق مداری را رعایت کرده بودند .
میل به جاودانگی ، نزدیکی رویا و واقعیت، در نهایت چگونه زندگی بازتاب رویاهای خودمان می شود از رمان به نمایشنامه منتقل شده بود.
خانم آیلار نوشهری را در عمارت قجری دیده بودم ، و صادقانه توقع همچین درخششی را از ایشان نداشتم ، چهره ای که بعضی وقتها کاملا سنگی میشد (امیدوارم اصطلاح مناسبی گفته باشم) ، نگاه های بسیار سرد و هولناک در کنار صدای بسیار قدرتمند ، مخصوصا بازی های ایشان در سکوت ، چهره به چهره تماشاگر ، بدون اینکه حتی یک عضله صورت شان حرکت داشته باشد ( به نظرم اجرای این حرکت خیلی سخت است) تسلط و اقتدار در بازی ایشان برایم جذاب بود .
صحنه پردازی برایم جالب نبود، اصرار به عدم استفاده از اشیا و انجام پانتومیم کمی فضا سازی رو (به نظرم ) ضعیف کرد و متوجه نشدم چرا این روش انتخاب شد . ( البته ایرادی به طراح صحنه نمی گیرم صرفا به عنوان تماشاگر عادی برایم سئوال بود)
بازیگران مکمل ، هنرمندانه به شکل گیری فضا کمک کردند و علیرغم جوانی ، قابل قبول ظاهر شدند.
این کار حداقل باید دو بار دیده شود.

با اینکه بخاطر چند تجربه قبلی ،تصمیم داشتم به هیچ وجه نمایشنامه خوانی نبینم ولی خوشبختانه یک نمایشنامه خوانی متفاوت از هر کار مشابهی که تا الان دیده بودم ، را تماشا کردم. خیلی جسورانه اجرا شد ، تمام فضای داستان هنرمندانه در ذهن بیننده تداعی می شود.یک کار کاملا تمرین شده ، تک تک گروه دقیقا وظایف خودشان را می دانستند و صداپیشگی جذابی را در این نمایش خواهید دید.
از اجرای درشکه چی با لهجه شیرینش خیلی لذت بردم .
نقال داستان با فرم صدای گیرایی که داشت بسیار در فضا سازی قوی و موثر بودند .
لهجه یزدی بسیار شیرین و جذاب حاجی ( که می خواست دکان را بخرد) و همسر دوم و دختر خدمتکار را دوست داشتم.
از تلاش و هنرمندی صداپیشگان که بگذریم ؛ یکی از مهمترین عوامل موفقیت این کار ، علاوه بر فضای صمیمی گروه ، پشت صحنه تیزهوش و خوش فکر آن است . فکر نو و نگرش مبتکرانه ای که حاکم بر اجرا بود، تاثیر خوبی در خلق نمایشنامه خوانی داشت.
مشکل عمده این کار ، فضای کوچک سالن بود که برای آن جمعیت کمی کوچک به نظر می رسید (البته از اینکه باز هم پروتکل ها رعایت شد تشکر می کنم) اشکال بعدی تک اجرا بودن این کار بود چون اینکار رو حتما باید چند بار دید و استرس از دست دادن یک جمله یا مسایلی از این دست ، لذت دیدن آنرا کم کرد .

بسیار جذاب و دیدنی
تئاتری که با صدای مهربان و جذاب بانو آدینه عزیز شروع میشه ، در این کار می تونید بازی درخشان و خیره کننده خانم نورا هاشمی که صحنه رو به آتش می کشند ،ببینید . صدای بسیار جذاب آقای عمرانی را بشنوید ، از بازی فوق حرفه ای آقای جلیل فرجاد با لبخند و نگاه بسیار زیبای شان، لذت ببرید . آقای غفارمنش همچنان خوش قلب و تحسین برانگیز می درخشند و گروهی که با تمام وجود ، با نظمی مثال زدنی ، عاشقانه هنروری می کنند. زیبا ترین لحظه ها را تجربه کنید.
گروه موسیقی که خیلی جذاب کمی در اجرا دخیل هستند ، بی نقص اجرا کردند ، آواها و ریتم های به یاد ماندنی طاها جان تا مدت ها پس از نمایش در ذهنتون تکرار میشه و حس خوب نمایش رو به یادتون میاره.
در این داستان سه تغییر رو خواهید دید، تغییری که با فکر ، اراده و تلاش به دست میاد و دیگران نمی توانند جلوی آن را بگیرند مگر برای کمک به بهتر شدن. تغییر دوم ناشی از شرایط در انسانی تنبل و زیاده خواه اتفاق می افتد و از موجودی مفلوک به فردی متکی به نفس که شهامت شروع زندگی جدید را پیدا می کند ولی همچنان غرغرو خواهد ماند و تغییر سوم که در قلب آدم ها، ناخواسته به وجود میاد و دل تقریبا مرده ، به تپش افتاده و زندگی جدیدی را تجربه می کند.
به نظرم اگر فیلم را دیدید ، خیلی با این کار مقایسه نکنید ، کار کاملا اقتباسی نوشته شده و ایرانی ... دیدن ادامه ›› شده است.
بانوی محبوب من ، داستان باور پذیر امید، تلاش و موفقیت است ، هم نمایشنامه و هم داستان زیبای نحوه خلق این اثر
بانوی محبوب من ، یک حال خوب، یک حس خوشایند و دلبری هنر از تماشاگر است.
بانوی محبوب من ، حضور و ابراز وجود تئاتر اصیل ، کلاسیک و مردمی است و از کارهای ماندگار تاریخ تئاتر به شمار می آید.

متن بسیار عالی بود، شبیه طنزهای چارلی چاپلین ، تلخ و گزنده ، اجرا و طراحی رو دوست داشتم ، هنرمندان و اعضای گروه پر انرژی بودند ، بدون داد و فریادهای اعصاب خورد کن ، با ایمان و عاشقانه اجرا کردند ، فقط اسم های بزرگی ندارند و سلبریتی نبودند ولی بهتر از خیلی از سلبریتی ها اجرا کردند.
مفهوم متن در طراحی و اجرای هوشمندانه کاملا عیان بود، طرح سیاه و سفید لباس ها، بازی با سایه ها، هماهنگی حرکات ، بازی های پس زمینه خیلی عالی بودند . به هر هنرمند در صحنه نگاه کنید ، یک جریان و مفهوم را می بینید.
اگر آقای بهرامی ناراحت نمی شوند، این کار رو بیشتر از تختی دوست داشتم. شاگردان شما به شدت خودتان را تهدید می کنند ، حرفه ای ، با انگیزه و با تمام قلب شان اجرا می کنند و اطمینان دارم از همین گروه در سالهای بعد حرف های زیاد و خبرهای خوبی خواهیم شنید.
به نظرم بهتره هرچه زودتر با بچه های این گروه طرح رفاقت بریزم ،اگر نه بعدها واسه یه امضا گرفتن ازشون باید صف وایسم

بخشی از جامعه هنرمندان، همدردی و تقدیر خالصانه ای را از کادر درمان داشتند و مظلومیت ایشان را روایت کردند. داستان باور پذیر بود و خیلی راحت تونستم باهاش ارتباط بگیرم.
نفرات اصلی کاملا درخشان بودند . صحنه ساده و دلپذیر طراحی شده بود و دوتا میز با لبه های دندانه دار و شبیه اره یا دندانهای کوسه ، نکته جالب صحنه بود. روح ساشای عزیز هم شاد باشد ، این اثر از ایشان یادگار ماند ، یادشان گرامی??