صبح که از خواب بیدار می شی مثل هر روز تو را در آغوش می گیره و تو با طعم تلخ بوسه هاش روزت رو شروع می کنی، وقتی می خندی توی قلبته، وقتی گریه می کنی روی گونه هات، وقتی حرف می زنی توی نگفته ها و وقتی ساکتی پشت نگاهت ... اونی که همیشه هست و چیزی نیست جز ملال...

از: خود

هدیه

"راستی عسل جان تو متاسفانه از اون دست آدما هستی که تعدادشون هم باز متاسفانه کم نیست، آدمایی که توی معنویات سیر می کنند، دنیاشون به ظاهر شعر و داستان و هنره از انواع مختلف،...اما وقتی نوبت به عمل می رسه اونقدر مادی می شوند که نمیشناسیشون اونقدر که حتی وقتی به کسی هدیه می دهند یادشون می ره تگ قیمت را از روش بردارن! اینم آخرین نظرم بود..."

...به قفسه کتاب هاش ذل زده بود، چشمش افتاد به "دیوان وحشی بافقی" که همین چند وقت پیش زمانی که تازه با هم آشنا شده بودن خریده بود، اون حادثه بی ضرورت تشنه واژه های عاشقانه اش کرده بود و این کتاب خنکای آبی بود برای عطش بی تابی ها و دلتنگی هاش... همیشه عادت داشت بهترین کتاب هاش را به بهترین آدم های زندگیش هدیه می داد، یه لبخند زد و کتاب را از توی قفسه کتاب ها در آورد و روی میز گذاشت و دوباره برگشت سمت قفسه، باز لای کتابها داشت دنبال یه چیزی ... دیدن ادامه ›› می گشت...

"خدایا کجا گذاشتمش؟!" دوباره با خنده گفت:"اون قدر دیر اومدی که دیگه فراموش کردم لای کدوم کتاب قایمش کرده بودم"..یکی یکی کتاب ها را در می آورد و ورق می زد..حافظ،شاملو، فروغ،...تا بالاخره رسید به "یک عاشقانه آرام" به محض اینکه بازش کرد با خوشحالی فریاد زد:"آهای گیله مرد نازک دل من بالاخره پیداش کردم! اینجاست منتظر تو بود..مدت هاست...صفحه صفحه این کتاب بوی عشق میده امیدوارم این گل عطرش را به مشامت برسونه ...گوارای وجودت مرد...
گل خشک را از لای کتاب آهسته برداشت و یه نگاهی بهش انداخت. زیبا بود... مثل حس غریبی که تجربه اش می کرد ،مثل حس شیرین دلسپردگی، مثل حرفای چند شب پیش... گل را بوسید و روی اولین صفحه کتاب چسبوند و کنارش این شعر را نوشت:
خطی کشید روی تمام سوال ها
تعریف ها ، معادله ها ، احتمال ها

خطی کشید روی تساوی عقل و عشق
خطی دگر به قاعده ها و مثال ها

خطی دگر کشید به قانون خویشتن
قانون لحظه ها و زمان ها و سال ها

از خود کشید دست و به خود نیز خط کشید
خطی به روی دفتر خط ها و خال ها

خط ها به هم رسید و به یک جمله ختم شد
با عشق ممکن است تمام محال ها

برای ...عزیز
عسل

شاد و راضی از اینکه بهترین چیزی را که داشت، هدیه می داد، کتاب را کادو کرد و توی کیفش گذاشت...

از: خود

...
این زخم های بی هنگام که بر جان من است، روزی
مرا به مسلخ خواهند کشید...
و این فریادهای فروخورده که بر گونه هایم جاریست، روزی
سیلی خواهند شد برای ویرانی سکوت رنج های من...
و سرانجامی نو خواهند نگاشت
بر تاریخ ستم اعتماد...

از: خود

تمام ثانیه هایم
تمام ساعت ها
...

از: خود

وقتی تبر به جنگل آمد ، درختان فریاد زدند و گفتند :
نگاه کنید دسته اش از جنس ماست !!

از: ناشناس

به یقین رسیدم، تو اگه نباشی همیشه همه چیز یه جور می شه و دیگه هیچ وقت نمی نویسم " همیشه همه چیز یه جور نیست" و هریقینی آبستن تردیدی تازه است.
همیشه وقتی یه چیزی تموم میشه و به یقین می رسی یه تردید تازه به دنیا می یاد.



یادش بخیر...

از: تئاتر همه چیز همیشه یه جور نیست

سلام دوستان عزیز دیواری کسی تئاتر "گلن گری گلن راس " را دیده؟ نظرتون چیه؟

خوش قیافه بود، با دوتا چشم سیاه مهربون و یه کم تپل. یادم نیست کجا ولی با مادرش سوار شد،

از: خود

چه هرزه شده اند چشم های نجیبم وقتی تو را در کالبد هر غریبه ای جستجو می کنند...

گاهی میان ما فاصله از جنس دیوار است... بی هیچ روزنی
گاهی همکلامیم بی همزبانی
گاهی همراهیم بی همدلی
گاهی می خندیم بی شادی
و گاه می خوانیم بی هیچ خواستنی
اما من از روزنه دل با تو همزبان شدم
همراه شدم
به شادی خندیدم و
خواندمت به خواستن...
و صد افسوس که نمی دانستم روزنه دل را به دیوار گشوده ام...!
"ف.م"

خیانت واژه ها مرا اعدام کرد
...
"ف.م"

این روزا آدما پشتت رو خالی می کنن،
زمین زیر پاتو...
خدایا دستمونو بگیر ...
به آسمونم اعتمادی نیست!!!

بهار فرارسیده است و من انگار در زمستان جامانده ام
زیر تلی از برف و یخ
ضربان قلبم کند و دیگر حتی صدایی نمانده است..
اینجا اگرچه قانون، قانون انقباض است اما، زمان قانون شکنی می کند!
کاش آفتاب بهار اینجا هم بتابد
شاید این برف آب شود...
من هنوز سرشار از شوق رویش ام...

سال نو مبارک
همراه با بهترین آرزوها

پ.ن:خیلی دوست داشتم دوستای دیواری رو ببینم ولی حیف که... اما خوشحالم که معجزه دوست داشتن فاصله رو بی معنا می کنه...
دلتون شاد و خداوند در لحظه لحظه زندگی هاتون جاری...

شیرجه های نرفته گاهی کوفتگی های عجیبی برجا می گذارد...
سقوط-کامو