با توجه به اینکه با یک کار اپیزودیک روبرو هستیم مسلما وزن اپیزودها نامتقارن می شود و این در بیشتر کارهای اینچنینی نمایان است که این کار هم از این قائده مستثنی نبود و بهره گیری از بازیگران حرفه ای تیاتر مثل آقای نوروزی و بقیه دوستان می توانست کمی به حل این مساله کمک کند.
کارگردانی جناب دری را از "والس خداحافظی" می شناسم که معمولا در کارهایش ترکیب بندی قوی، هدایت و چینش درست بازیگران در تقابل با شخصیت‌های مقابل خود در نمایش و همچنین دکور، نور، موسیقی را می توان دید و البته شناخت نقاط تاکید صحنه ای... در این کار هم این موارد به وضوح نمایان بود و میشد آنرا به عنوان نقطه قوت کار در نظر گرفت.
دوستی گفته بود که حجت اشرف زاده کارها را متفاوت با ورژن اصلی آن خوانده در حالی که بهترین کار حجت عزیز همین بود که سعی کرده بود با توجه به اینکه کارها بازخوانی است امضای خودش را در هر کار به جا بگذارد. چون در هر حال هر چه تلاش در ارائه ۱۰۰ درصدی بازخوانی به سبک نسخه اصلی شود باز هم با آن فاصله میگیرد.
در مجموع با دید یک اثر موسیقی-نمایشی بسیار کار درخوری است و حتما توصیه میکنم در این قحطی آثار ارزشمند، دیدن آنرا از دست ندهید.