باید اسم فیلم رو می ذاشتن من یک غافلگیرکننده هستم. فیلم به نظرم کارگردان و نویسنده نداشت به جاش غافلگیر کننده و غافلگیر نویس داشت. بازیگرام بندگان خدا غافلگیر بودن همشون. فیلم نتونست تو این همه غافلگیری حرفشو بزنه. واقعا بازی هیچ کدوم خوب نبود. شاید بشه گفت ده دقیقه اول فیلم خوب بود ولی بعدش خود کارگردانم گفته بدویید بدویید برسیم به قسمت غافلگیریش تا ملت ذوق مرگ شن، غافل از این که آخرای فیلم ملت خودشون سناریوی غافلگیری می نوشتن. یه نمونش مثلا این که شکوفه با بابای مسعود رابطه داشته و اونی که اون شب با دوچرخه رفت تو خونه، دوست بابای مسعود بوده. یا مثلا اون ایده رو راننده آژانس که شکوفه رو می بره خونشون تو راه به شکوفه می گه که از قضا ماشینش رو تو کارواشی که مسعود توش کار می کنه می شوره و قس علی هذا.

کاش یه خورده فیلم به صورت هوشمندانه شعاری می‌شد به نظرم بهتر از آب در میومد. مثلا کاش چمران حاتمی کیا بیشتر حرف می‌زد. یه جاهای با سکوت حس منتقل می‌شه ولی یه جاهایم خب نمی‌شه. به قول شاعر عزیز حمید مصدق، حرف را باید زد، درد را باید گفت.
بازی عرب نیا رو هم دوست نداشتم بعضی سکانسا یاد مختار می‌افتادم :(

به نظر من می تونست یه قسمت از یه سریال طنز باشه یا حداکثر یه فیلم تلویزیونی که عصر یه روز جمعه از کانال یک پخش می شه.

فیلم خوبی بود. با این که کارگردان جوونیه برام جالبه که زوایای مختلف شخصیتی آدمای زیادی رو خوب درک کرده و بهشون خوب پرداخته.