سلام دوستان
لطفا راهنمایی کنین اگر یه تئاتر اولی با خودم بخوام بیارم براش مقبول میفته یا نه.
اگر برای یه تئاتر اولی خوب و مناسبه، خودم که جنایات و مکافات رو خوندم، براش قبل نمایش تعریف کنم یا نه.
دمتون گرم رفقا

یک نمایش عالی و فوق العاده. سه ساعت که سهله اگه سه ساعت دیگه هم بود می‌نشستم. رضا ثروتی، ثروت تئاتر ماست. کارهاش جادو نیست معجزه است. برای جزء به جزء لحظه ها و صحنه ها فکر می‌کنه و بهترین آرایش ممکن را به تصویر میکشه زنده و پویا. بهترین ممکن یعنی از این بهتر نمیشه. هیچکدوم از نمایش هاش شبیه هیچکدوم دیگه نیست. همیشه خالقه و برای خلقتش از هیچی کم نمیذاره. تمام عناصر در حرکتند و حتا یک عنصر ساده هم از چشمش نمیفته و البته و مهمتر از همه اینکه تمام عناصر تئاتر ثروتی با هم همنوا و همسازند مخصوصا در تئاتر فهرست که درونمایه‌اش موسیقی بود و این همنوایی بیشتر، بهتر و زبده‌تر خودش را نمایش می‌داد. هیچ محدودیتی نمیتونه رضا ثروتی را محدود کنه. اینقدر بزرگه که هر محدودیتی به هر شکلی براش کوچیکه و ازش عبور میکنه با فن و هنری که خاص خودشه.
بازیگران فهرست از جون و دل مایه گذاشته بودند و تمام توانشون در خدمت اجرایی فوق العاده بود هربار انگار که این نمایش آخرین باره که اجرا میشه و البت که باز اجرا میشه. با موسیقی کوک بودند و تمام حرکاتشون متصل به نت ها بود که نشون از تمرین زیاد و مطمئنا دلبستگی فوق العاده‌شون به صحنه و تئاتر داره. دم همشون گرم بالاخص اون شاهپسر نازنین، بازیگر خردسالی که همه را شگفت زده کرد با بازی گرم و شیرینش.
و کلام آخر با آقا رضای ثروتی عزیز، ازت ممنونم واقعا ازت ممنونم و اونقدر خودخواهم که آرزو می‌کنم که هیچوقت این آب و خاک عزیز را ترک نکنی که ما همیشه تشنة اجراهای به یاد موندنی‌ت هستیم. نوشتی "...مردگان با من از تاریکخانه بیرون نمی‌آیند..." بمون و بدون که اینجا یک روز خوب میاد، یک روزی که از تاریکخانه بیرون میایم و عکس‌هایی پر از زندگی می‌بینیم. دوستت داریم و ازت ممنویم.

بازی زیبای خانم سلطانی و آقای محرابی بقدری پرقدرت و جذاب بود که فراتر از متن می‌رفت. لذتبخش و فریبا بود. دمشون گرم و همت‌شون بلند و راه‌شون هموار. همچنین ممنون از خانم محامدی کارگردان گرامی.
گاهی آدم‌ها ناگهانی، اتفاقی یا حتا پیش‌بینی نشده اما خیلی ساده میفهمن که چقدر به هم محتاجند.
به قول بیگل "زندگی سخت ساده ست و پیچیده نیز هم..."

البته که برای کسانی که واسه هنر همت دارند باید ارزش ویژه قائل بود و شکی نیست و خسته نباشید.
ولی باید بگم نسبت به کارای قبلیشون پسرفت به وضوح دیده میشه. سطحی شدن محتوا و توجه نمایشی به حرکت. نمایشی که دیشب دیدم بیشتر شبیه کارای سیرک آفتاب بود تا یک تئاتر هنری حرفه ای.
تئاتر دل سگ، مجلس ضربت زنی، هیولاخوانی همه شون یکی از یکی دیگه حرفه ای تر و پرمحتواتر، سرشار از قدرت هنر تئاتر ولی نمایش دیشب (هوموریباس) واقعا ضعیف.