سپاس از نگاه و تحلیلِ کارشناسانه ی شما 🌱

امروز داشتم توی کتابخونه مجلس روی مقاله‌ای کار می‌کردم که مربوط به جریان‌های فکری بود، چشمم خورد به کلمه «آنتاگونیست» یادم افتاد تبلیغی دیدم چند هفته پیش، تبلیغ یک تئاتر، سرچ کردم بلیت خریدم برای همین امروز، لباسهای مناسبی نداشتم برای رفتن به تئاتر مانتوی مشکی مقنعه مشکی شلوار مشکی، خسته، اما بلیت رو خریدم چون از آنتیگونه همیشه خوشم می اومد ولی قلبا میدونستم آنتیگونه درونم ترسیده و خودش رو به خواب زده و خیال بیدار شدن نداره اما شاید امیدی برای بیدار شدنش بود که بلیت رو خریدم. توی راه گم شدم چون تا به حال عمارت نوفل لوشاتو نرفته بودم وقتی به سختی رسیدم باید توی حیاط زیر بارون منتظر می‌شدم و دود سیگار که همیشه اذیتم می‌کنه... وقتی وارد سالن شدم از اول تا آخر احساس می‌کردم وقتم تلف شده، همه چیز در ایران به قهقرا رفته، چقدر لوس، چقدر بی‌معنی، چقدر افتضاح چقدر افتضاح چقدر افتضاح حتی وقتی از سالن بیرون رفتم و تا به مترو برسم شک داشتم که واقعا چه اتفاقی افتاد. قدم زنان به تئاترشهر رسیدم و هنوز عصبانی بودم با اینکه کارگردان رو دیدم که داشت توضیح میداد که نمایش بدون نقص برگزار شده و همه چیز طبق برنامه بوده، اما من عصبانی بودم، چرا؟ زن! زن حذف شده بود چه با برنامه چه بی برنامه، فرقی در اصل ماجرا نداشت من در تک تک لحظات نمایش منتظر بودم که آنتیگونه بیاد روی صحنه، نه! آنتیگونه طلوع کنه‌. نکرد و من تلخ از سالن بیرون رفتم. این تلخی چرا بود مگر من ... دیدن ادامه ›› میدونستم کیه بازیگر مگر من زن ندیده هستم من که خودم زنم، یک لحظه زیر بارون در محوطه تئاترشهر چیزی در من تغییر کرد. من زن بودم من زن هستم اما ۳۹ سال حذف بودم بعید می‌دونم با این نمایش چیزی تغییر کنه اما دست‌کم یک چیز رو فهمیدم من غیرقابل جایگزینی هستم، کاش بشه که باشم

ارادت🙏🏻✨✨