یک تاتر اپرای خیلی خوب و تلفیقی. اپرایی که خاصیت نمایش‌های ایرانی را دارد اما وجوه اپرا گونه خود را نیز حفظ کرده. راوی به سخن داستان می‌گوید( که بهتر بود زن می‌بود، چرا که در سخن قرار دادن عشق،لفاظی و شیوه‌گری زنانه می‌خواهد و مردان بیشتر تمایل به نقب زدن به سیاست دوران دارند و عشق کمی در سایه قرار می‌گیرد، که این از نگاه من شکل می‌گیرد) و داستانی عاشقانه در دل نقدی در سایه، شکل می‌گیرد.
اهمیت این اپرا در هم‌خوانی زنانه، حضور پر رنگ زنان و تعویض پرده‌های درست وبه جا با ریتمی کاملا مهندسی شده است.
پریخان نقش تاثیر گذاری دارد و در واقع زمانی که پا به میان می‌گذارد، قصه می‌آغازد.
ای کاش این کار در سالن اصلی تاتر شهر اجرا می‌شد تا مخاطبین بیشتری بتوانند از آن لذت ببرند. چرا که یک نمایش صدو هفتاد دقیقه‌ای با ریتم درست و ترکیب‌های زیبا از آواز و فرم و ریتم، بایسته تعداد اجرای بیشتر و مخاطب بیشتر است.
اپراهایی از این دست، لازم به تکرارند.

خسته نباشید به کارگردان گرامی و ممنون از بازی عالی اقای صدیقیان و خانم حاتمی.
می‌دونم که فیلم سانسور شده رو دیدم، اما بااین‌حال، همه چیزسر جای خودش عالی بود.

از انتخاب فیلمبردار بی‌نظیر جناب اقای برازنده گرفته تا تمامی عوامل فنی پشت دوربین.

موفق و پیروز.

افتضاح افتضاح افتضاح....متاسفم که نه به پرداخت داستانی دقت شده و نه درام عاشقانه در آمده و نه داستان جز سطح، چیزی برای ارائه داره..... مگه می‌شه انقدر بد ساخت.... مگه داریم ... چرا کارگردان به عنوان نویسنده اثر اومده و داستان رو در دیالوگ توضیح داده و هیچ جوره انسجام داستانی و انسجام روایت داستانی ما نداریم!!!!انقدر افتضاح!!!!!!!!! چرا شخصیت زن رو یک زن باید بیاد و انقدر تخریب کنه؟ چرا کارگردان فکر کرده صرفا یک دوربین کاشتن، یعنی فیلم ساختن؟! خانم پناهنده شما له عنوان یک زن، زن خوب رو زن ابله و بی‌شعور و فاقد ادراک جهان شمول معرفی کردی.... کسی که خوب بودن‌ش دست خودش نیست، چون جور دیگر بودن رو نیاموخته!؟ متاسفم که کسانی هستند پول بدهند و بازیگر خوب افیش،کنند که یک فیلم بااین فجاهت نگارشی و گسستگی ساختاری بتونه ساخته بشه و گیشه بگیره....