برای اولین بار در ایران رویداد پترنیتکچر،کاربرد پترن در محیط های انسانی با بکارگیری تکنیک‎ها و بیان‎های گوناگون هنری از جمعه 3 شهریور در گالری شماره یک فرهنگسرای نیاوران برگزار شده است.
به گزارش روابط عمومی بنیاد آفرینش‎های هنری نیاوران، در این نمایشگاه که با این سبک و سیاق برای نخستین بار در ایران اجرا می‎شود، آثاری از طراحان و هنرمندان در رشته‎های گوناگون در معرض دید علاقمندان قرار خواهد گرفت. هنرمندان در این رویداد با تکنیک‎ها و بیان‎های گوناگون هنری به مفهوم و کاربردهای پترن در محیط‎های انسان ساخت می‎پردازند.

هنرمندان و گروه های شرکت کننده درنمایشگاه پترنیتکچر عبارتند از:
استودیو آرخه، بهزاد اتابکى، داوود اسدالله‎وش، وحید اشراقى، پوریا بنی‎آدم- پانیذ فرخ سیر- امیرعلی زینتی- آرمان نجاری، على بهمنى، پاراژن، شریفه پارسایى، محمد ترقى‎جاه، میر مولا ثریا، جنریتیو پترنز، آزاده حسینى، ملیحه حقیقی- ساشا آقا‎بابایى، دل آگاه دادبه- سپهر ژند،سراى آفرینش ما(MA)، بیتا شکارى- سعیدرضا بریرى، محمد صحرانورد، نوید عظیمى، کارگاه ساخت دیجیتال [فب-لب]، مهسا کریمی‎زاده، بهارک کشانى، محمدرضا قربانى، مرکز نوآورى شهرى تهران، حبیبه مجدآبادى، معمارى روبوتیک تهران – تِرَم، شهاب میرزاییان- فرزاد کفایى- حسین صانعى- رضا نجفیان، رِنا دیزاین، سینا یعقوبى.
همچنین در این نمایشگاه مجموعه‎ای از پرفورمنس‎ها نیز اجرا می‎شود: پرفورمنس آرت بداهه‎نگاری نقش، اثر میرمولا ثریا، 3 شهریور ساعت 18:00، پرفورمنس آرت تجربه آفرینش پترن، کاری از بیتا شکاری و سعیدرضا بریری و نیز پرفورمنس معماری روبوت بخشی از ورک شاپ روبوتیک به سرپرستی گروه تِرَم در طول روز‎های برپایی نمایشگاه برگزار خواهد شد.

این رویداد که جمعه 3 شهریور‎ماه آغاز شده است و تا جمعه 10 شهریور در فرهنگسرای نیاوران ادامه خواهد یافت. علاقمندان جهت بازدید از این نمایشگاه می‎توانند در روز‎های عادی از ساعت 10 تا 21 و در روز‎های تعطیل از ساعت 14 تا 21 به گالری شماره یک فرهنگسرای نیاوران مراجعه کنند.

پرویز تناولی (زاده ۳ فروردین ۱۳۱۶) مجسمه‌ساز، نقاش،پژوهش‌گر و مجموعه‌دار ایرانی است. از وی به عنوان یکی از پیش‌گامان مکتب سقاخانه یاد می‌شود. وی از شناخته‌شده‌ترین هنرمندان ایرانی است. مجموعه مجسمه‌های «هیچ»، «دست‌ها» و «قفل و قفس» در زمره معروف‌ترین آثار پرویز تناولی قرار دارند.

موزه هنرهای معاصر تابستان امسال به استقبال نمایشگاهی ارشمند و کم نظیر از مجموعه آثار هنرمند معاصر پرویز تناولی رفته است. در نمایشگاه "پرویز تناولی و شیرهای ایران" همچنان که از عنوان مجموعه بر می آید مخاطب با تاریخچه ی شیر در ایران از منظر هنرمندانه ی پرویز تناولی آشنا میشود. همچنین این هنرمند و هنرپژوه مجموعه ی ارزشمندی از سمبل ها و کاربردهای شیر در زندگی روزمره و ردپای شیر در تاریخ ایران را گردآوری کرده است که هویت و فرهنگ ایرانی را باز می نماید.



پرویز تناولی - هنرمند مجسمه‌ساز در نشستی که پیش از افتتاح نمایشگاه مجموعه آثار وی در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد چنین بیان داشت: "این نمایشگاه یکی از رویاهای ۵۰۰ سال گذشته من بود. از همان زمان که با اهمیت «شیر» در فرهنگ ایران آشنا شدم، کارم را با شمایل حضرت علی (ع) و شیر آغاز کردم و بعد به منابع دیگری برخوردم که اهمیت شیر را در فرهنگ ایرانی به من بیشتر نشان داد."
وی ادامه داد: هیچ‌گاه از تحقیق درباره شیر فروگذار نکردم و به هر موزه و مکانی که رفتم، در این زمینه پژوهش کردم. نقش شیر از آیین‌های باستانی ما تا امروز وجود داشته است و حیف بود از نظر جوان‌های ما پنهان بماند و اثرگذار نباشد.

تناولی گفت: من هرچه در هنرم برداشت کردم، در این کشور بوده است. منابع الهام این کشور آنقدر غنی است که من به سطح کار هم نرسیدم، چه برسد به عمق. ما دو نماد خیلی باستانی داریم که جاودانه مانده‌اند؛ شیر و سرو. هیچ فرهنگ دیگری را نمی‌شناسم که نمادهایش اینقدر مستمر، دائمی و زنده باشند.

تناولی نیز توضیح داد: آثار من در این نمایشگاه، ۱۵۰ قطعه است که قدیمی‌ترین آن‌ها به سال ۱۳۴۰ متعلق و یک نقاشی شیر است. من در سال‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۴۱ شیرهای زیادی ساختم که فروش رفتند و در حال حاضر در اختیار من نیستند؛ اما عکس برخی از آن‌ها در نمایشگاه خواهد بود.

این هنرمند همچنین بیان داشت:‌ من در دوران کودکی، در تعزیه‌ها و شبیه‌خوانی‌ها می‌دیدیم مردی در لباس شیر است و دوست داشتم درباره آن بدانم. بعدها متوجه شدم مردم ایران چقدر شیر را دوست دارند و به آن احترام می‌گذارند. به طوری که تصاویر مذهبی حضرت علی (ع) در کنار شیر یا تصاویر شیر به‌تنهایی را می‌توانیم در خانه و محل کارشان ببینیم.
او اظهار کرد: شیرهای من در گذر زمان تحول زیادی پیدا کردند و روز به روز بزرگ‌تر شدند. بزرگترین آن‌ها را سال گذشته تمام کردم. می‌توان گفت در ۲۰ سال گذشته، بیشترین شیر را ساختم. بزرگترین اثر شیر من، سه تُن وزن دارد و ابعاد آن سه متر در دو متر در عرض یک متر است. بسیاری از آثار نیز برای اولین بار در این نمایشگاه به‌نمایش درمی‌آیند.

بهزاد حاتم - دبیر این نمایشگاه - نیز در این نشست اظهار کرد: این، یک نمایشگاه هنری نیست و ما فرصت خوبی داریم تا وجه مهمی از تناولی را بشناسیم. او یک نقش مهم فرهنگی را ایفا کرده و آن جمع‌آوری فرهنگ‌های دور این مملکت است. کار او شبیه کاری است که فردوسی انجام داده است. تناولی تمام چیزهایی را که مردم از آن‌ها خسته شده و آن‌ها را دور ریخته‌اند، جمع‌آوری کرده و سیر زیبایی‌شناسی ایرانی را دنبال کرده است. او با بیان این‌که تناولی مثل یک پالایشگاه فرهنگی کار کرده است، ادامه داد: در این نمایشگاه می‌بینیم که او از کارهای ساده مردم معمولی هم برداشت کرده و آن را به یک اثر هنری با فرهنگ بالا تبدیل کرده است. به همین دلیل است که می‌گویم این نمایشگاه هنری نیست، بلکه فرهنگی است.

پرویز تناولی ضمن تاکید بر این نکته که هنوز حق مطلب ادا نشده و جا دارد درباره شیرها کار شود، اظهار کرد: از کلکسیون من، آثار زیادی در این نمایشگاه وجود دارد، بویژه ۳۶ قالیچه شیری که از ۴۰ سال پیش آن‌ها را جمع‌آوری کرده‌ام. قفل و اشیای دیگری به‌شکل شیر نیز به‌نمایش درمی‌آیند.
تناولی با بیان این‌که ما در گذشته دو نوع هنرمند درباری و عامیانه داشتیم، گفت: به هنرمندان عامیانه هیچ‌گاه توجهی نشده، اما من از بدو زندگی‌ام به سراغ آن‌هایی رفته‌ام که امروز نام سقاخانه‌ای بر آن‌ها گذاشته می‌شود.

پرویز تناولی در پیش‌گفتار کتاب «قالیچه‌های تصویری»که سال ۶۸ توسط انتشارات سروش منتشر شده است چنین نگاشته است: "وجه تشخص قالیچه‌های تصویری در مقایسه با سایر قالی‌های ایرانی موضوع آنهاست. این قالیچه‌ها به جای نقش و نگارهای سنتی و معمول، به انسان و گاه حیوان در قیاس‌های غیرمعمول می‌پردازند که این شیوه در سنت فرش‌بافی ایران بی‌سابقه است."



بهزاد حاتم -دبیر نمایشگاه پرویز تناولی و شیرهای ایران- درباره نحوه چینش نمایشگاه، بیان کرد:‌ در ابتدای کار دو راه پیش رو داشتیم؛ اول این‌که این توده بزرگ کارها را گزینش کنیم و یک نمایشگاه تر و تمیز بیرون بدهیم یا این‌که به دیده فرهنگی به آثار نگاه کنیم و همه‌چیز را به مردم نشان دهیم. من راه دوم را انتخاب کردم. چیزی از آثار حذف نشد، فقط به‌دلیل این‌که دیوارهای موزه جا نداشت، مجبور شدیم چند قالیچه را جمع کنیم. وی افزود: راه درست برای چینش فرهنگی این بود که یک نوع زیبایی‌شناسی ایرانی را دنبال کنیم که در خانه‌های ایرانی هم هست.

در ادامه، حاتم با اشاره به این‌که این نمایشگاه بخش محیط زیستی را هم دربرمی‌گیرد، گفت: در این بخش که مربوط به خود حیوان می‌شود، یک سازمان محیط زیستی با ما همکاری و این موضوع را مطرح می‌کند و درباره شیر و دیگر حیوانات در معرض خطر آگاهی می‌دهد.

در نمایشگاه «پرویز تناولی و شیرهای ایرانی» ۱۴۷ اثر تولیدی از تناولی، ۱۵۳ اثر از مجموعه او شامل فرش، قفل، شیر آب و پوستر، ۶۳ اثر به امانت از مکان‌های مختلف، ۲۷ اثر از موزه ملی، پنج اثر از موزه هنرهای معاصر و ۱۰ اثر از موزه رضا عباسی، سه اثر از موزه نقاشی پشت شیشه، یک اثر از سوسن بابایی، سه اثر از آقای خرازی و ۱۴ اثر از ملک مدنی به‌نمایش درمی‌آیند.

علاقمندان به بازدید از این آثار می توانند روزهای یکشنبه تا پنج شنبه از صبح تا ساعت ۷ بعدازظهر از این نمایشگاه بازدید کنند و در روزهای جمعه از ساعت ۱۵ تا ۱۹ دربهای نمایشگاه به روی علاقمندان باز است . نمایشگاه پرویز تناولی و شیرهای ایرانی تا ۷ شهریور در موزه ی هنرهای معاصر برقرار خواهد بود.

انسان زاده شدن تجسّدِ وظیفه بود:
توانِ دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن
توانِ شنفتن
توانِ دیدن و گفتن
توانِ اندُهگین و شادمان‌شدن
توانِ خندیدن به وسعتِ دل، توانِ گریستن از سُویدای جان
توانِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاعِ شُکوهناکِ فروتنی
توانِ جلیلِ به دوش بردنِ بارِ امانت
و توانِ غمناکِ تحملِ تنهایی
تنهایی
تنهایی
تنهایی عریان.
انسان،دشواری وظیفه است.

"احمد شاملو"

نمایشگاه توان گریستن از سویدای جان دومین نمایشگاه از سلسله نمایشگاه های" انسان دشواری وظیفه است" که به همت فرشید پارسی کیا از ششم مرداد ماه در گالری دنا افتتاح شده است. نخستین نمایشگاه این مجموعه با عنوان "توان دوست داشت و دوست داشته شدن" در اردیبهشت ماه 1396 در گالری دنا و نیز در گالری سایان(اصفهان) برگزار شد.
در نمایشگاه مولتی مدیای توان گریستن از سویدای جان، آثاری از محمد اردلانی، اونیش امین‌الهی، زهره خلیفه، زُروان، اشکان قازانچایی، محبوبه میرزایی، نزار موسوی‌نیا، ساسان مؤیدی، هانی نجم، رسول یونان، با شعری از علیرضا آدینه، ویدیو آرتی از سیاوش مقیمیان و پرفورمنس آرت از الهام زارع‌نژاد و قطعه ای موسیقی ساخته جمال سامری در معرض دید مخاطبان قرار گرفته است.

فرشید پارسی کیا در بیاینیه نمایشگاه چنین می نگارد:
به جای استیتمنت بخوانید: این نمایشگاه تقدیم میشود به فرزندان متهم ِ پرونده ی قتل "آتنا اصلانی"

با توجه به عنوان نمایشگاه و عبارتی که به جای استیتمنت نمایشگاه بیان شده است دراین نمایشگاه با فضای دردناکی روبه رو خواهیم بود.
در بدو ورود به گالری اثری از محبوبه میرزایی با گزاره ای دردناک به چشم می آید. اثری که مخاطب با دیدن آن دردی جانکاه را احساس خواهد کرد.


محبوبه میرازیی از تجربه ی دردناک سردردهایی می گوید که به ناگهان زندگی او را دچار اختلال کردند . این هنرمند بیان میکند که چگونه بعد از خواندن عنوان نمایشگاه و شعر شاملو با یادآوری درد کهنه ی خود با این نمایشگاه ارتباط برقرارکرده و اثری را در بیان درد خلق میکند. دردی که بی دلیل می آیدو بی دلیل می رود. محبوبه میرزایی اثر حجمی را با استفاده از متریال سیلیکون خلق میکند که خاطره ای دردناک را در خود دارد و به گفته خود توان گریستن را اینگونه به نمایش میگذارد.

بر دیوار روبه رو شعری در تکریم درد از علیرضا آدینه پیوند دیرینه ی هنر و ادبیات را به رخ میکشد.


آنچه در این نمایشگاه به وضوح به چشم میاید تنوع سبک ها و در عین حال چیدمان هوشمندانه رسانه های مختلف هنری حول یک محوریت است که به نوعی تجسم وحدت در کثرت را عینیت میبخشد .
فرشید پارسی کیا بیان میکند : "هنرمندان تلاش کردند فضایی را به نمایش بگذارند که تجربه ی شخصی شان است". هنرمندان ِ این مجموعه چنان موفق عمل میکنند که مخاطب نیز با این تجربه ی شخصی درگیر میشود و توان گریستن از سویدای جان برای مخاطب، تجربه ای قابل لمس می گردد.

بر دیوار دیگری از این نمایشگاه, هنرمند کابوسش را از ذهن بیرون کشیده بدان بعد میبخشد و در توضیح اثر خویش چنین می نگارد:

لطفاً به این اثر دست بزنید
نوجوان بودم و نادان، روزی در یک درگیری خیابانی به اشتباه با لگد به شکم نوجوانی فقیر که مشغول آشغال جمع کردن بود کوبیدم.
حال سال هاست که خیلی از شب ها خواب می بینم او پیک موتور سوار شده و مرا با کش موتور به دیوار می بندد و و فریاد می زند:
تو تنها یک کالای مصرفی هستی مرا تکان بده
زروان

محمد اردلانی در توضیح اثر گیرای خود چنین مینگارد:
باید ایستاد و گریست بر نازکای چمن که زیر پای رنگرزان سیاه شده باشد همچون حبابی ناپایدار
همچون ستایش و غم ِ سنگینش ...
مسیرسوزان تباهی زخم عمیق به چشم زند که آبگینه ی عمر هر آن در هم شکند...
محمد اردلانی



هنرمند دیگر مجموعه زهره خلیفه هوشمندانه آینه ای در هم شکسته را در میان آثاری می آویزد که اسیدپاشی را به تصویر میکشد و اینگونه است که مخلطب را با توان گریستن از سویدای جان پیوند میدهد. و با گزاره ای تکان دهنده مخاطب را با آینه و خویش تنها میگذارد:

در عین حباب آب دریاب
آن آب در این حباب دریاب
تقدیم به همه ی اسیدفروشان جهان
زهره خلیفه

اشکان قازانچایی اثر خود را چنین بیان میکند:
تمام روز در آینه گریه می کردم بهار پنجره ام را به وهم سبز درختان سپرده بود تنم به پیله تنهاییم نمیگنجید*فروغ فرخزاد
اشکان قازانچایی

بر دیواری از نمایشگاه ویدیو آرتی از سیاوش مقیمیان به نمایش در امده است که با تیت تاک ساعتی زنگ دار مخاطب را با دردی عمیق پیوند می دهد. این هنرمند بر توضیح اثر خود چنین مینگارد:

هر٣ ثانیه یک کودک می میرد
٢٢ روز
٢٦٤ ساعت
١٥٨٤٠ دقیقه
٩٥٠٤٠٠ ثانیه
٣١٦٨٠٠ کودک
در طول زمان برگزاری این نمایشگاه بر اثر گشنگی،جنگ و ... می میرند.
سیاوش مقیمیان




هانی نجم با ساطوری نقاشی شده در این نمایشگاه شرکت کرده و به گفته ی خود با شعر شاملو از مدتها پیش ارتباطی نزدیک داسته و همگام بودن موضوع نمایشگاه و عنوانی از شعر شاملو او را به شرکت در نمایشگاه ترغیب کرده و پس از رای زنی هایی این اثر را که عنوانی تاثیر گذار بر گرفته از شعر شاملو بر خود دارد بر دیوار نمایشگاه می آویزد و مخاطب را با درد نهفته در این اثر برجای میگذارد:

سلاخی می گریست به قناری کوچکی دل باخته بود*شاملو
هانی نجم




بر دیواری دیگر عکسی از ساسان مویدی هنرمند نام آشنای عکاسی مستند , نمایشگاه را تکمیل میکند. این هنرمند در توضیح اثر خود چنین مینگارد: ورود آزادگان یکی از شیرین ترین مجموعه عکس هایم در رابطه با جنگ هشت ساله ی ایران و عراق بود که با تمام شیرینی اش پر بود از تلخی و درد.
ساسان مؤیدی

ساسان مویدی توان گریستن را با دردی عینی در کار خویش تداعی میکند. وی همچنین در پیوند آثار خویش با عنوان نمایشگاه بیان میکند: " بارها پشت دوربین گریسته ام."

اونیش امین الهی با اثری تحت عنوان من در نمایشگاه توان کریستن از سویدای جان شرکت جسته است .. وی در توضیح اثر خود نکات جالب توجه, راستین و دردناکی را بیان میدارد:

برای ساخت این مجسمه در درجه اول خودم را مبنای الهام قرار دادم. ترجیح را براین قرار دادم که کار کاملا رئال ساخته شود. مجسمه با فلز ساخته شده و با دست ثیقل خورده است و برپایه ای چوبی قرار گرفته تا این حقیقت را بیان کند که پایه ی زندگی بسیار قدیمی است و انسان است که بر زندگی قدم مینهد و ان را ترک میکند. اونیش امین الهی همچنین بیان میدارد: از مجموعه ای از چاقوها از چاقوی بسیار برنده تا چاقوهای ساده و غیر بران در پشت مجسمه و در جلوی کار از سنگهای برلیان استفاده کرده ام که گویی فرد خودش را در ظاهر خویش استوار و زیبا نشان میدهد اما در باطن ضربات بسیاری خورده است.

اونیش امین الهی از منظر درد با موضوع نمایشگاه ارتباط برقرار کرده و با بیان این درد با مخاطب ارتباط برقرار میکند. اثر به گونه ای قرار گرفته است که ابتدا بخش برلیان نمای کار نظر مخاطب را جلب میکند تا اندکی بعد آنچه تجسم ذهن هنرمند است مخاطب را درگیر کند.

عکسی از رسول یونان و یک اثر نقاشی از نزار موسوی نیا از دیگر آثار مجموعه نمایشگاه توان گریستن از سویدای جان میباشد

هنرمند دیگر مجموعه، جمال سامری قطعه ای موسیقی را مخصوص این نمایشگاهتنظیم کرده است که در فضای نمایشگاه پخش می شود.

نمایشگاه توان گریستن از سویدای جان، سری دوم از مجموعه نمایشگاه های انسان دشواری وظیفه است تا جمعه ۲۷ مرداد ۱۳۹۶ در گالری دنا پذیرای علاقه مندان است.

نمایشگاه "مرز" دومین دوره نمایشگاه "سرامیک بنیان" است که به همت آکادمی هنرهای تجسمی "آد" و با همکاری انجمن هنرمندان سفال و سرامیک در مدیاهایی چون عکس، نقاشی، ویدئو، حجم و مجسمه برپا شده است. دوره قبلی این نمایشگاه در سال 94 با عنوان "شکستنی" در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد و دوره جدید آن از روز 30 تیر در خانه هنرمندان تهران دایر شده است. آثاری از هنرمندان مختلف که در شاخه‌های هنری متنوعی چون عکس، نقاشی، ویدئو و غیره فعالیت می‌کنند برای شرکت در این نمایشگاه به نمایش در آمده اند. این هنرمندان در آثارشان از پیش زمینه سرامیک استفاده کرده و برای بیان اثر خود به نوعی از ظرفیت‌های مدیای تخصصی خود با سرامیک استفاده کرده‌اند.

نمایشگاه سرامیک بنیان مرز تا تاریخ ۱۳ مرداد ۱۳۹۶ در خانه هنرمندان ایران دایر میباشد.