درویشی در آن میان از او پرسید که عشق چیست؟ گفت: امروز بینی و فردا بینی و پس فردا بینی. آن روزش بکشتند و دیگر روزش بسوختند و سوم روزش بباد بردادند، یعنی عشق اینست.

پاندورا (به یونانی: Πανδώρα)، در اسطوره‌های یونان، نخستین زن روی زمین است. هفائستوس او را به دستور زئوس از آب و گِل ساخت. خدایان به او نعمت‌های فراوانی بخشیدند؛ آفرودیته به او زیبایی بخشید، آپولو موسیقی، هرمس اعتقادات دینی و هر خدای المپی دیگری نیز به همین ترتیب هدیه‌ای به پاندورا داد؛ از این رو در پایان هرمس نام پاندورا به معنی «تمام نعمت‌ها» را روی او می‌گذارد.
اپیمتئوس او را به همسری برگزید. پاندروا در جعبه‌ای که گفته شده بود هرگز نگشاید، گشود و مصیبت‌ها بر روی زمین پراکنده شد. تنها امید در جعبه باقی ماند تا تسلای بشر باشد.

جشنواره رنگ و نور، طرح و فرم، حرکت و صدا، توهم و خیال با هنرمندی متفاوت آنها و چه دلپذیر بود این تفاوت آنها در شیوه روایت برای من که این اولین نمایش خارجی بود که می دیدم

اینقدر درگیر دفاع تز بودم که دیدن این تئاتر افتاد به روزهای آخر اجراش
خواستم اجرای روز ۲۹ ام رو برم چون می دونستم روز آخر دردسرش خیلی زیاده ... ولی ممتحن داخلیم دستم رو گذاشت تو حنا
مطمئن بودم روز آخر کار رو میبینم ... مجوز دفاعم که تو جلسه گروه صادر شد و همه کارها رو انجام داده بودم که یهو ممتحن خارجی پای تلفن گفت ساعت ۴ بیا پژوهشکده علوم انسانی تو اتوبان کردستان ... خیلی پکر شدم فکر میکردم تئاتر رو نمی بینم ... رفتم اونجا بعد گشتن رسیدم به ساختمون آ اس پ ! ... من اینجا مهد کودک می رفتم و حالا بعد ۲۱ سال واسه تز فوق لیسانس رفته بودم اونجا ...
اینقده حس خوبی داشتم و انرژی گرفته بودم که خودم رو ۴:۳۰ رسوندم تئاتر شهر ... بلیط تموم شده بود ... دم گیشه وایستادم ... سوال ها و جواب ها رو از بر شده بودم ... کدوم بلیط هست کدوم تموم شده ... یه دوست خوب تئاتری هم پیدا کردم ... مطمئن بودم امروز روز منه ... کنسلی ها که شروع شد بلیط تو دست منو دوست جدیدم بود ... از این بهتر نمی شد

اجرا عالی بود ... استفاده هوشمندانه و خلاقانه از طراحی صحنه بسیار ساده که در عین سادگی با نهایت تنوع به کار گرفته شده بود ... رو زمین بودم ... دیدن ادامه ›› و خیلی خسته ولی کاملا خوشحال و شارژ اومدم بیرون ... یک روز فوق العاده بین دیوارهای متحرک ونیز در کارگاه نمایش تئاتر شهر ... خنده هایی از ته دل که گاهی روی لب می خشکید چون دنیای زشت پیرامونم رو یادم میاورد ... و بازی هایی که همش به دلم نشست ... همه چیز با هم جور بود ... معلوم بود خیلی خوب تمرین کردند ...

ترکیب اون حس آشنای قدیمی ساختمون آ اس پ و این حس شگفت زدگی از این همه تصوایر جذاب ناآشنا در تئاترشهر یکی از بهترین روزهای سال ۹۰ رو برام ساخت ...

از همه دست اندرکاران این کار برای اینکه بخشی از این روز خوب من بودند سپاسگذارم
خسته نباشید

۷ کوتوله عاشق سفید برفی شدند و هر کاری از دستشان بر میآمد انجام دادند تا دل او را به دست بیاورند ولی او در پایان با دیگری رفت ... با کسی که کوتوله نبود
.
.
.
هر چه به سمت پایان رفت بهتر شد
و فصل بازگشت به خانه در انتهای نمایش شاهکار بود

مدت زمان نمایش بسیار طولانیه و این بیش از هر چیزی به کار ضربه زده