خانواده عزیزم سلام

شما عزیزان و همراهان نازنین همیشه به من لطف داشته اید و مرا سرشار از انرژی کرده اید. از نمایش شبی بیرون از خانه که نقش آلبرت را بازی می کردم تا دلم می خواهد دستت را بفشارم و بعد از آن در اولین کارگردانی ام با نمایش جزیره ابدی که محبتتان واقعا فراموش نشدنی بود. و امروز پس یک سال دومین کارگردانی که باز هم نوشته ای است از عمو فرهاد قصه ها که امیدوارم در پرداخت آن توانسته باشم مفهوم را به خوبی منتقل کنم. در شرایط امروز تیاتر های مستقل خود خوب می دانید که چه سخت و دشوار است کار کردن و نمایشی را به صحنه بردن، از جمع آوری گروهی همدل و یک صدا و تمرینات و هزینه ها و تبلیغات و .... که بگذریم می رسیم به اجرا با صندلی هایی که متاسفانه جاهای خالی در آن ها کم نیست و این خود باعث افت انرژی یک گروه می شود و از آن جایی که تیاتر مستقل روی پای خود ایستاده است و به هیچ جای دیگری تکیه نداده است زیر پا که خالی شود.... در انجام پروژه های بعدی 100% مشکلات عمده ای خواهد بود که هیچ در همین پروژه هم خواهی ماند....
از طرفی محتاج نظرات و نقد های شما عزیزان هستیم. نمایش را از منظر شما باید کندکاو کنیم.
خلاصه اینکه ماییم و نوای بی نوایی بسمه الله اگر رفیق مایی