نمایش پِرتی حواستان را از حال این روزهای کف خیابان تهران پَرت می کند
.
از میدان انقلاب قدم زنان به سمت تئاتر شهر می رفتم. و از کنار دختران دانشجویی که روزهای آخر امتحانات را می گذرانند و پکر به فکر برگشت به شهرشان بودند.دختران نقاشی که بوم به دست اما مستاصل از گرانی به دنبال کار های ژوژمان خود بودند .دخترانی که در کافه ها چشم انتظارند ، دخترانی که در کنار خیابان بساط دستفروشی اثار هنری و صنایع دستی دارند و...می گذرم و به در پلاتو اجرا در قسمتی از دایره بزرگ تئاتر شهر می رسم و پله ها رو پایین می رم. سالنی کوچک و جم و جور، سکوتی بر صحنه حاکم است و انگار از سر و صدای شروع اجرا های پر صدا و پر از چهره این روزها خبری نیست. صندلی خودم رو در میان ۲۰ یا ۲۵ تا صندلی سالن پیدا می کنم. اجرا شروع می شود و باز هم دختران دانشجو، زمان می گذرد و من آن را حس نمی کنم. دختران دانشجویی که بی ادعا بر صحنه زندگی می کنند و با قواعد خاص خودشون تمامیه مخاطبین رو به درون داستان خود می کشند. تئاتری ساده اما جالب و دوست داشتنی. دخترانی که عصبانی اند اما می خندند دخترانی که عمر و جوانیشان تلف می شود اما به مسیر ادامه می دهند و می جنگند. و چقدر ساده، زیبا و دلنشین بازیگران این نمایش اتفاقات بزرگ و هولناک جهان خود را به نمایش ... دیدن ادامه ›› گذاشتد.

در میان بازی خوب همه بازیگران نقش آفرینی ثمین رادنیکنام بیشتر به دلم نشست دختر عصبانی کله شق مشنگ احوالی که حرف های جدیش را میزند. و برای اثبات خود مصرانه می جنگد و بار بزرگی از کمدی نمایش را به دوش می کشد.
اول تبریک می گم به بهاره رضی زاده به خاطر اینکه هم خوب بازی کرد و هم خوب کارگردانی کرد و می دانم کار دشواری است این روزها تئاتر بر صحنه بردن،آن هم بدون پشتوانه مالی و... و بعد به همه عوامل خوب گروه نمایش پرتی که خوش می درخشند.

نمایش پرتی چقدر در حال و هوای همان دختران خیابان انقلابی است که از کنارشان می گذشتم!

دوستان عزیز تیوالی هم خانواده ای های نازنین، شما را دعوت می کنم به تئاتر ارزان (از لحاظ قیمت بلیت ) و گِران (از لحاظ بار معنایی و تلاش این دختران هنرمند)
امیدوارم که شما هم لذت ببرید و یک ساعتی از حال و هوای سنگین این روزهای خیابان ها و کوچه پس کوچه های تهران در بیاید.