نمی دونم فک می کنم شاید گفتن این تحسین ها و القاب به صورت مبالغه آمیز و مکرر ، پوست موزی بشه برای این جوان مستعد و خوش فکر . که باعث بشه که در عناصر موفق اجراهای قبلش افراط به خرج بده و بعضی قسمت ها حالات خودنمایانه پیدا کنه و قصه رو فدای خلاقیت های فرمی کنه .
به عنوان یک دوستدار آثار مساوات ، معتقدم که بی پدر همچنان بهترین کار مساواته که توش به تعادل بسیار خوبی از فرم و محتوا رسیده .

جناب فتحیان،به نکته مهمی اشاره کردین،متاسفانه بدلایل مختلف تاریخی و فرهنگی، پتانسیل ذوب شدن در افراد و تعصب و تعریف و تمجید افراطی رو خیلی از ماها داریم و اکثر استعدادهای سینما و تاتر و....(در مورد سینما خیلی ها رو میشه نام برد که من همیشه بخاطر بالفعل نشدن قابلیت هاشون حسرت میخورم) بخاطر همین تشویق های بیش از حد و شکل گرفتن حلقه ای از طرفدارن افراطی که کوچکترین نقدی رو بر نمی تابند، اونقدر که می‌شد و میتونستن رشد نکردن و یا به ورقه تکرار افتادن و یا کار سخت و فرآیند دشوار آفرینش اثر هنری رو رها کردند،چون دیدن که هر چه بسازن برای عده ای کمال مطلق هست و....و.... و به این نتیجه رسیدند که لابد تک تک ایده هایی که به ذهنشون می‌رسد شاهکار هست و...کارهای ضعیف ساختند و منتقدینی رو هم که به ضعف کارهاشون اشاره کردند رو بدخواه و حدود خطاب کردند و....خلاصه استعداد نابشون سوخت هرچند که ممکنه خودشون خبر نداشته باشند.....
در مورد همین کارگردان جوان و مستعد که میتونه روز بروز درخشان تر بشه هم میبینیم که عده ای هستند که حاضر نیستن حتی یک نفر رو که کار ایشون رو دوست نداشته باشه تحمل کنن و تا جایی پیش می‌رن که میخوان دهان بقیه رو ببندن و توهین می‌کنند و....و.....امیدوارم جناب مساوات از چنین طرفدارانی دوری کنه و با کسانی تعامل داشته باشه که ضعف ها و ایرادات کارهاش رو بش گوشزد کنن تا هر بار از دفعه قبل بهتر و درخشان تر بشه

سپاس از نکات خوبی که فرمودید آقای دانش ، کاملا موافقم باهاتون
جای امیدواریش اینجاست که مساوات سرش توو کار خودشه و خیلی اهل شوآف و مصاحبه و توو چشم بودن نیست و این کمک می کنه به سالم موندنش توو مکانیزم بیمار و معیوب تئاتر ما .