نمایش نامه های ژان پل سارتر با رویکردهستی گرایی همیشه فرصت خوبی را فراهم میکند تا با این دیدگاه فلسفی بزرگ بیشتر آشنا شویم و درک بهتری را از مفاهیم بدست آوریم نمایش دوزخ با بازی های بسیار روان و بدور از اجراهای مصنوعی این شانس و فرصت را برای مخاطب به خوبی فراهم میکند به امید تکرار این دست نمایشها توسط هنرمندان گرامی نمایش دوزخ

دوستان کسی از نام آهنگهای پخش شده در طول نمایش و نام آهنگساز اطلاع داره؟ درستش این بود که در بروشور نام موسیقی و آهنگساز آورده میشد

یک اثر بسیار عالی و تاثیر کذار با بازیهای بسیار روان و باورکردنی در کنار موسیقی مناسب و عالی، همه چیز عالی بود، فقط امیدوارم مسئولان سالن فکری برای هوای سالن بکنند که هم هنرمندان و هم مردم راحتتر باشند.
به امید کارهای درخشان بعدی همه هنرمندان تئاتر آندورا

از تظر روانکاوی موضوع ، آنچه که در ذهن معنی دارد و با گذشت زمان کمرنگ نمیشود به ویژه اگر آن موضوع عشق باشد ما همواره بدنبال فرصتی برای حل پرونده های ذهنی باز هستیم، در این تئاتر با بازی بسیار زیبا و البته نمایشنامه خوب آن موضوع عشق میان دو انسان با ملیت های مختلف و موضوع بازگشت دوباره برای آخرین نمایش بندبازی همگی مسائلی است که تا حل نشود مانند این تئاتر ،محبوریم بارها بارها تکرارش کنیم.
نکته آخر اینکه فکر میکنم انتظار ما از خود پرداختن موضوع در داستان یکم بالاست و نمایشنامه های درگیر کننده فکر را بیشتر میپسندیم تا روایتی نقال گونه.

هلا، یک، دو، سه، دیگر بار.
عرقریزان، عزا، دشنام – گاهی گریه هم کردیم.
هلا، یک، دو، سه، زینسان بارها بسیار.
چه سنگین بود اما سخت شیرین بود پیروزی.
و ما با آشناتر لذتی، هم خسته هم خوشحال،
ز شوق و شور مالامال.

***
یکی از ما که زنجیرش سبک‌تر بود،
به جهد ما درودی گفت و بالا رفت.
خط پوشیده را از خاک و گل بسترد و با خود خواند
( و ... دیدن ادامه ›› ما بی‌تاب)
لبش را با زبان تر کرد (ما نیز آنچنان کردیم)
و ساکت ماند.
نگاهی کرد سوی ما و ساکن ماند.
دوباره خواند، خیره ماند، پنداری زبانش مرد.
نگاهش را ربوده بودناپیدای دوری، ما خروشیدیم:
- «بخوان!» او همچنان خاموش.
- «برای ما بخوان!» خیره به ما ساکت نگا می‌کرد،
پس از لختی
در اثنایی که زنجیرش صدا می‌کرد،
فرود آمد. گرفتیمش که پنداری که می‌‌افتاد.
نشاندیمش.
به دست ما و دست خویش لعنت کرد.
- «چه خواندی، هان؟»
[ مکید آب دهانش را و گفت آرام:
- « نوشته بود
همان،
کسی راز مرا داند،
که از این رو به آن رویم بگرداند.»

***
نشستیم
و
به مهتاب و شب روشن نگه کردیم.
و شب شط علیلی بود.
................
با تبریک سال نو، تئاتر بسیار زیبای سیزیف با بازی بسیار زیبای (به ویژه) آقای حسینعلی پور و خانم لطیفی بسیار تاثیر گذار بود و بازیهای روان و انتقال مفاهیم به خوبی صورت گرفت به ویژه جملات پایانی مونولوگ با مضمون من برای مردم مبارزه کردم....
به نظرم همه چیز خوب بود.

من نمایشنانه را دیدم ،و خسته نباشید میگم به همه دست اندرکاران، نکته ای که میخواستم پیشنهاد بدم این هست که، کارهای برتولت برشت فضاهای خاصی را در نمایش ایجاد میکنند یعنی تنها گفتگوها و واژه ها نقش ترسیم این فضا ها را ندارند بلکه خود صحنه و پوشش ها و ملودی و آهنگ جملات همه با هم برای ایجاد هدفهاایی است که برشت برای آن، نمایشنامه را نوشته است، در نظر بگیرید نمایشنامه گالیله به زبان آلمانی است، در نتیجه نمیتوان ترجمه ساده آنرا بدون در نظر گرفتن فضای زبان آلمانی و روانشناسی که برشت در آن مضمونها و پرسشها را میسازد را به عنوان تنها ابزار انتقال مطرح کرد، این نمایشنامه بسیار پر معنی است ولی در زمانهای بسیاری بازی بسیار ساده و ‌گذرا و بدون تغییر فضا را میدیدم اگر اغراق نکنم مانند خواندن گزیده گوییهایی که در صفحات مجازی به چشم میخورند، یا بعضی جملات که آنا ساخته میشد مثلا در بحث بازیگر از جمله تو رو قران استفاده کرد اینها بیشتر به نظرم نشناختن نویسنده و کلیات نمایشنامه است، دلیل اینکه این مطالب را نوشتم جایگاه ارزنده برتولت برشت در هنر و ادبیات است.
بازهم سپاس از زحمات هنرمندان این تئاتر.

نمایش خوبی بود البته کمی مشکل صدا وجود داشت و همینطور انتظار میرفت که با اجرای این نمایش در تالار وحدت حداقل طبیعی تر اجرا میشد مثل زمانیکه بازیگر آب یا قهوه مینوشد ، پانتومیم بازی نکند و یا تلفظ دو سه جمله به زبان آلمانی اصلا خوب نبود، ولی در کل لذت بخش و خوب بود . به ویژه با موزیکی که از ویوالدی انتخاب شده بود و همینطور موسیقی زیبای دودوک.