«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
بازی معصومه شیخ زاده (زن دهه 70) واقعا خوب بود و به نظرم به تنهایی یکی از معدود نقاط قوت کار محسوب میشد.
رخدادی از علی اتحاد رو به مثابه نویسنده و کارگردان بگیریم دیگه؟ :D خوشحالم از حضور بابک حمیدیان...
آه ای دموکراسی، دموکراسی غلط فهم شده، ای که دیگر گندت را در آورده اند، تو شیرینی اما به تلخی زهرمارت کرده اند!
تو از دیار چشم آبی ها آمدی، همان ها که کوچکترین توهین به پرچم و نژاد و سابقه ی کمتر ازدو سه قرن خود را برنمی تابند، اما چه شد که با آمدنت به دیار چشم سیاهان، از داعیه داران فرهنگ و هنر آنان وطن پرستی و حقیقت جویی را ربودی؟
کجای تاریخ این دیار چونان وحشی گری از مردمت سراغ داری روشنفکر من؟ چرا چهره وحشی و پست تر از حیوانی که از تو نشان داده شده را بایکوت نمیکنی؟ فدای سرت نکن! اصرار به مورد اهانت قرار گرفتن خودت، کشورت و نسل های گذشته ات برای چیست؟
کیانوش عیاری و کارگردان های سیاهی باز مثل او (به سابقه اش کاری ندارم) دغدغه این کشور و مردم را دارند؟ حاشا ! اینها درست مانند کسی هستند که مقابل خانه ای می ایستد و فحش و ناسزا میدهد که بعد کتک بخورد یا دستگیر شود تا بتواند فریاد واااا آزادیا سر دهد...
جان من پندگیر از این قصه / که شوی در زمانه شادانا
غرض از موش و گربه بر خواندن / مدعا فهم کن پسر جانا
اگر سریال "در چشم باد"رو ندیده بودم ایمان الانم رو به استعداد تمام عیار پارسا پیروزفر نداشتم. از اینکه نمایش هاشو از دست دادم ناراحتم و غمگین تر میشم وقتی بخوام فیلم نمایشاشو ببینم، اما اینو از دست نمیدم.
تبریک به همه هنرمندان حال و آینده بابت "هنر کارت"... امیدوار کننده و ترغیب کننده بیش ار پیش برای ورود به عرصه حیاتی و با شکوه هنر...
امیدوارم که تضییع حقوق هنرمندان با این کار کاهش پیدا کنه، وعده هایی از همین دست به مهندسان و پزشکان هم داده شده :)
ای جانم! چه اتفاق جالبی! اخیرا سوءتفاهم با ترجمه جلال رو خوندم و با خودم گفتم چرا این نمایشنامه رو کار نکردن! (حداقل تا جایی که حافظه ام یاری میکنه)
حتما میرم میبینم ان شاءالله.
یکی از موضوعاتیه که شدیدا مورد علاقه منه، راجع به آزادی و اختیار انسان ها در انتخاب شیوه ی زندگیشون و اثر تخریب کننده ی اطرافیان،زندگی و کل هستی روی اونه!
به نظرم برداشتی که در تئاتر قبلی این کارگردان(نان) از رمان بینوایان شده بود برداشتی بی ربط و دغدغه ای بسیار کلیشه ای بود، گویا این نمایش هم برداشتی از مسخ کافکاست، اما به همان بی ربطی،
ترجیح میدهم چنین برداشت هایی رو نبینم.
یک نمایش کاملا رئال ایرانی، شلوغ و سرگرم کننده، پر از یادها(نوستالژیها) ی دهه 60
بازی خانم خلیق رو دوست داشتم.
بابا تو این نمایش فداکار و رهایی بخشه، میتونید پدرها رو برای روز پدر به دیدن این تئاتر ببرید.
وجود سارا بهرامی عزیز رغبتم رو دوچندان میکنه برای دیدن این نمایش.
کارای غنی زاده رو با اطمینان میشه رفت و دید و لذت برد کلا این اسم منو امیدوار می کنه، انتخاب بازیگر زیرکانه بود، اولین اجرای ویشکا آسایش هنرمندانه و دوست داشتنی بود.