خسته نباشید به بچه های شیراز .
در این شرایطی که 70 درصد کارهای روی صحنه در بدترین کیفیت ممکن در حال اجرا هستن ، دیدن همچین کاری واقعا مارو به تئاتر کمی امیدوار می کند .
نمایشی با طراحی کارگردانی خلاق و پر زحمت که به خوبی به جزئیات پرداخته شده و استفاده درست نور برای اینکه این تعداد تعویض صحنه را برای ما جذاب جلوه دهد . بازیگران هم با ایثار و تلاش ستودنی ایده های کارگردان را به پدیده تبدیل کردند. همه در قالب یک گروه به اندازه و در خدمت نمایش نقش خود را ایفاء می کنند که قطعا این چنین هماهنگی و همدلی بین کارگردان و بازیگران و حتی عوامل پشت صحنه نتیجه اش می شود این نمایش درجه یک و حرفه ای.
همه ارکان نمایش و طراحی ها به بهترین شکل طراحی و اجرا شده، فقط متن می توانست با کمی وسواس بیشتر نتیجه بهتری را رقم بزند.
البته به نظرم این متن برداشت آزادی بود از مکبث ویلیام شکسپیر که بهتر بود بهش اشاره می شد .
دوستان تئاتری تهران حتما این کار رو تماشا کنید .
نگاهی متفاوت به کمدی الهی دانته که پوریا گلستانی این متن بسیار مشکل را به یک اجرای روان ، خلاق و دلچسب تبدیل کرده است .
تئاتری تجربی و فرمالیستی که بازیگران به خوبی از قابلیت های بدن خود استفاده کرده اند . البته نباید نورپردازی خلاقانه و موزیک جذابش رو نادیده گرفت .
اینگونه اجراهای آوانگارد در فضای تئاتر ایران جاش خالی بود .
خسته نباشید به همه اعضای گروه کمدی الهی و تشکر از دعوت سپاس عزیز که واقعا از بازیش لذت بردم .
موفق باشید دوستان.
یک نمایش عالی با استانداردهای بالا در کارگردانی، بازیگری و طراحی ها که قطعا باعث رضایت مخاطب می شود . بازی ناهید عساکرده عالی بود و بدون شک آینده خیلی خوبی در انتظارشون خواهد بود . شاهین زارع درست و به اندازه بازی کرد و با توجه به تجربه کمی که داره به نظرم خیلی خوب ظاهر شد.
در کل نمایش هایی در سبک رئالیسم به نظرم سخت تر از دیگر گونه های اجرائیست که فراز غلامی در این مدل از اجرا خوب درخشید .
انرژی و اتمسفری که در گروهتون وجود داره علت اصلی همه این اتفاقات خوب است . امیدوارم قدرش رو بدونید و ازش محافظت کنید .