امشب کار رو دیدم نمره ۳ از ۵ بهش می‌دم. موضوع جالبی بود که حس می‌کنم می‌تونست بهتر پخته بشه... اما بازی‌ها؛ بازی دو نقش امید و خاطره (نامگذاری شخصیت‌ها هم در نوع خودش جالب بود) خوب بود. روی اکشن‌ها، فرم‌ها و حتی لحن صدا کار شده بود.
فقط ای کاش بازیگرهای خانم کمی بلندتر صحبت می‌کردن.

در کل باید بگم اگر به مضامین پیچیده علاقه دارید و دوست دارید وقتی از سالن می‌رید بیرون، سرتون پر از علامت سوال باشه، حتماً به تماشای این اجرا بنشینید.

یک نمایش معمولی که بازیگران سعی کرده بودن با رقص و آهنگ، حفره‌های کاراکتری و مفهومی نمایشنامه رو پر کنند. من طرفدار بازیگر نقش اول هستم، اما در مبحث خوانش کتاب صوتی... نه تئاتر.

اول خوباشو بگم:
بازی‌ها خوب و حتی بهتر از خوب.
طراحی صحنه عالی.
نورپردازی، صدا و افکت بسیار خوب.

پیشنهادم دیدن اثر هست، مخصوصا اگر به ژانر وحشت و نمایش‌های سورئال علاقه دارید.

حالا بداش:
صحنه از صندلی‌ها خیلی دور بود..طوری که گاهی صدا رو هم به زور متوجه می‌شدم.
بخاطر استفاده از برف شادی، سردرد شدم . نفسم بند اومد.

همین.خدا قوت.

تئاتر خوبی بود. بازی بازیگرها، مخصوصا خانم رضی، عالی بود.
دکور میتونست بهتر باشه.
موسیقی عالی بود اما کیفیت صدا تعریفی نداشت.
اما چیزی که تو ذوق میزد تماشاگرها بودن. مخصوصا عزیزان ردیف اول که مشخص بود از آشنایان بازیگران هم بودند ولی هیچ دیدی نسبت به موضوع و نمایشنامه نداشتند و این باعث می‌شد که به یا کار جدی مثل با نمایش کمدی بخندند!
یارو داشت طرف رو میکشت، بزرگوار قهقه میزد ?