یک نمایش کاملا متفاوت و پر از ایده های خلاقانه که به خوبی شکل گرفته...دو صدای خوب بهرام شاه محمدلو و راضیه برومند که با بازی و میمیک بازیگران به خوبی مچ شده...منطق کارتونی و بازیهای کارتونی بازیگران به خوبی به کمک طنز ظریف کار اومده...جسارت گروه در اجرای حدودا 40 دقیقه کار با نور چراغ قوه یکی از نکات جذاب کار بود...و نمایشنامه ای چند لایه و ضد جنگ با پرداخت درست کارگردان و بازی زیبای همه بازیگران که شبی دلنشین رو برای من ساخت.

کاری ضعیف هم در متن و هم کارگردانی...طراحی صحنه تخت و بی کارکرد...ریتم کند کار که فقط تکرار مکررات بود...طنز ضعیف کار که بیشتر شبیه کارهای تاتر گلریز بود...یکی از ضعیف ترین کارهایی که در یکسال اخیر دیدم .

میشه تو یه سالن کوچیک و جمع و جور با کمترین امکانات کلی خلاقیت بخرج داد...میشه یه متن خوب رو با بازیهایی روان دید... میشه کلی ختدید و لذت برد...یه گروه کوچیک و کم نام و نشون کاری رو انجام میده که خیلی وقتها بعضی از اسمهای بزرگ نمیتونن...دیدن این نمایش اجازه میده که چنین گروههای خلاقی بادلگرمی بیشتری کار کنن ...دیدن این کار رو از دست ندین دوستان.

تجربه دیدن تاتر هم هوایی یه تجربه بی نظیر بود که امشب اتفاق افتاد...اینهمه دقت در جزییات از کارگردانی تا بازیهایی عالی ...طراحی صحنه و طراحی صدایی فوق العاده و این حجم از نوستالژی که حال غریبی داشت.دست مریزاد به خانوم صدری با این نمایشتامه زیبا...خانوم ماهیان با کارگردانی قدرتمند و سه بازیگر کار که حال غریبی رو برای من ساختند...حالی غریب دارم...حالی عجیب...

چه دردناک بود صحنه پایان کار آنجا که شاهدیم اندیشه وخرد کشته میشود توسط سیاستمداران و ثروتمندان... که این حکایت همه تاریخ ماست...از یونان باستان تا به امروز ما.
بدون شک سقراط با تکیه بر نمایشنامه قوی و دیالوگ های ماندگار...کارگردانی پراز جزییات حمیدرضا نعیمی...بازیهای زیبای بازیگران به خصوص بازی درخشان فرهاد آییش و لادن مستوفی...موسیقی سحرانگیز و هماهنگی عالی گروه کر و طراحی صحنه کاملا متناسبش یکی از بهترین کارهای اجرا شده چند سال اخیر بود.
تفکر در نشانه ها از لباس امروزی بعضی بازیگران تا استفاده از قوطی های مصرف شده نوشابه در صحنه پایانی کار...صحنه میهمانی آخر سقراط که شباهتی جالب به تابلوی شام آخر داشت و سرنوشت محتوم عیسی و سقراط...همه وهمه بخشی کوچک از لذت تماشای این کار بود.
و حک شدن جمله پایانی کار در ذهنم که خطاب یه سقراط گفته شد..."استبداد نزاشت تو حرف بزنی ولی دموکراسی تو رو کشت"

فارغ از قسمتهایی از کار که دچار شعارزدگی بود و بازی نسبتا ضعیف بعضی از بازیگران نقشهای فرعی و بعضی ناهماهنگی های بازیگران در صحنه های رقص که جای کار بیشتری داشت.کار رو پسندیدم به چند جهت:
تلاش در جهت خلق فضایی بومی و ایرانی با توجه به بضاعت گروه و بضاعت متن(به نظرم متن جای کار بیشتری داشت)
بازی خوب و دلنشین بهزاد فراهانی و کامران تفتی
کارگردانی و هدایت درست بازیگران(هرچند که از بازیگران فرعی غفلت شده)خلق میزانسن هایی جذاب و چشم نواز(بخصوص در صحنه رقص پایان کار که سرشار از رنگ و شعر و موسیقی است)
موسیقی زیبا و متناسب با فضا و قصه
و از همه دلچسب تر منش بهزاد فراهانی که دوستان یه اون اشاره کردند.
دیدن کار رو با تمام ضعف و قوتش به دوستان توصیه میکنم.