اصلا همچین تصوری از این نمایش نداشتم
اما باید بگم غافلگیر شدم منو غرق کرد تو ابتذال ملال آوری که همیشه چه بخوایم وچه نخوایم درگیریم باهاش.
تکرار واژه ی همیشه تکرار دیالوگ ها تکرار و تکرار در عین سادگی پر از حرف و معنا بود که خیلی جای فکر داره
از وسطای نمایش حس کلافه کندده ی تکراری بودن بهم دست داد اما منو به خودم آورد بهم آگاهی داد و باعث شدم به خودم نزدیک تر بشم
دوستش داشتم .
خسته نباشید میگم به عوامل شتر مرغ

خسته نباشید فوق العاده تماشایی بود
بی صبرانه دلم میخواد دوباره نمایش رو ببینم .
اجرا،دکور،نورهمه چیز دلنشین بود

خسته نباشید میگم به عوامل این مجموعه
من محتوای نمایش رو دوست داشتم ، اما بازیگران متاسفانه خیلی ضعیف بازی کردن و اصلا صحنه رو به درستی در دست نگرفته بودن، موزیک خیلی یهو قطع میشد نور و حرکات بازیگرا هماهنگی نداشت.
حیف بود محتوای این نمایش که خیلی ضعیف به اجرا در اومد.
البته شاید چون اسم سجاد افشاریان پشت این کار بود توقع رو بالا میبره!

از دید من نمایش قصد داشته به چندین و چند آیتم از جمله (اهدا عضو، مرگ،زندگی ، شوق زندگی، به تصویر کشیدن حس عذاب وجدان، ارتباط آدم با درون خودش، عشق،نفرت،تاثیر افراد و طرز فکرشون نسبت به هم و به زندگی ،قضاوت و خیلی موارد دیگه .. )بپردازه اما نتونست به خوبی از پسش بر بیاد شاید هم در مجموع هدف نمایش چیز دیگه ای بوده !!!
اخرش هم که شارلوت و اون آقا میخواستن بقیه رو نجات بدن من متوجه نشدم دقیقا چه مفهومی داشت..

نمایش برای منی که خیلی طرفدار این سبک نیستم چندان جالب نبود، مادامی که به تماشای این نمایش نشسته بودم خیلی حس بدی داشتم کلافه کننده بود گاهی ریتم اجرارو از دست میدادن و بازی ها خیلی ضعیف بود اگر قراره 45 دقیقه سکوت باشه پس به نظر من باید چشم ها صورت و در مجموع زبان بدن بازیگر خیلی قوی باشه که اصلا اینجوری نبود مخصوصا بازی پسر البته از دید من !
پیام این نمایش و ارتباطی که بین این پدر و پسر حاکم بود عمیق و جالب بود(که البته من بعد از نمایش و از طریق صحبت با دوستی که همراه من این نمایش رو تماشا کردن و خوندن نظرات به پیام این نمایش پی بردم) اما به خوبی به تصویر کشیده نشده بود.
البته دیدنش رو برای افردای که قصد دارن با گونه های مختلف نمایش آشنا بشن و سبک ها رو بشناسن توصیه میکنم،برای من چندان خوشایند نبود.