لولی مانند شخصیت اصلی اش کاملا از هر نظر الکن است. فاجعه ای که در همه قسمت ها دست روی هر چیزی بگذاری کاملا خراب کرده است. از بازی مصنوعی و ضعیف و اگزجره کاراکترهای مردش بگیر تا فیلمنامه ای که وجود ندارد و حتی فرمی که رعایت نشده و زیرنویسی که غلط املایی دارد!
جناب فرهمند گرامی لطفا اگر از این به بعد بودجه ای به دست شما رسید آن را صرف خیریه بکنید و اصلا سراغ فیلم سازی نرید.
جناب علی شاهیده عزیز فیلمبردار محترم من علت وجود شما رو اصلا درک نمیکنم وقتی که کلا دوربین در اکثر مواقع در حالت لانگ شات یا مدیوم شات کار گذاشته شده دیگر نام فیلمبردار در کنار عوامل بی معنا به نظر میرسد.
تدوینی که شلخته هست و دیگر هیچ!
رضا فرهمند مثلا خواسته متفاوت باشد، اما با عرض معذرت و احترام گند زده است!
نمره من ۱ از ۵

نابود شده زیر سایه عدم منطق ...
همه چیز با اولین زنگ به کاراکتر خانم در فیلم بهم میریزد و به من مخاطب میفهماند با فیلمی به شدت غیر منطقی از نظر روایت و محتوا سر و کار دارم. در ادامه بهتر میشود و این بهتر شدن به خاطر بازی جذاب جناب رضا بابک و تا حدودی فیلمنامه تف بندی شده نیمه اول فیلم است.
اما با رسیدن کاراکتر پلیس و وارد شدن فیلم به فاز دوم همه چیز بدتر به قهقرا می‌رود. غیر واقعی بودن و مصنوعی بودن سلسله اتفاقات و شیمی بین کاراکترها اینقدر از اینجا به بعد بدتر میشود که توی ذوق میخورد و مخاطب احساس میکند احتمالا فیلم برای بازه سنی ۶ تا ۱۳ سال ساخته شده و به شعورش توهین میشود!
و در آخر این افسوس باقی میماند که پتانسیل جذاب فیلم با کاراکتر مرد جذاب ترش و ایده تک لوکیشنی خوبش چطور به خاطر کم هوشی کارگردان که نویسنده هم هست بر باد رفته.
متاسفانه اگر با فیلم بهتری سرو کار داشتیم بازی جناب بابک هم بیشتر به چشم می آمد. حیف که این استعداد و بازی خوب توسط فیلم نابود شد.
نمره من ۲ از ۵

ضعیف، ملال آور و به شدت غیر منطقی.
«فریاد» فیلمی هست که فریاد ما را بابت اینجور ساخته شدنش در می آورد! جناب اردلان گرامی نتونسته اونطور که باید و شاید از فیلمنامه موجود، که اتفاقا دورنمای جالبی هم دارد و ایده خوبی پشتش نهفته است یک اثر خوب از خود به جا بگذارد.
روایت تبدیل پرسوناژ پسربچه که هرچقدر به اواخر فیلم نزدیک میشود به یک کاراکتر عجیب و غریب و پایان بندی پوچ فیلم به همراه نماد گرایی بی معنی در سیر روایت فیلم که هیچ معنی خاصی را القا نمی کند + بازی بی انرژی و بی حال بازیگرا و عدم پرداخت شخصیت یا شخصیت پردازی به شدت غلطشون همه و همه دست به دست هم دادند تا «فریاد» متاسفانه تبدیل به یکی دیگر از چرت های جشنواره امسال شود.
نمره من ۱ از ۵

دوستش داشتم. دست روی موضعی گذاشته بود تا بتونه ترحم مخاطب رو بخره و از بیننده سواستفاده کنه ولی در عین حال سعی در برقراری توازنی هر چند اندک برای خوب کردن حال مخاطب هم میکرد که بعضی جاها موفق و بعضی جاها ناموفق بود مخصوصا اوایل تا اواسط فیلم. بازی ها یکدست و روان و به نظرم این راکورد حسی بازیگران تا اواخر هم بالانس بود. چیزی که بر می آمد این نکته بود که کارگردان سعی کرده از ادا در آوردن خودداری کنه که به نظر کمی تا قسمتی موفق شده و کمی تا قسمتی ناموفق. فیلمنامه بعضی جاهای غیرمنطقی طی میشد اما در کل چفت و بست خوبی داشت.
نمره من ۴ از ۵

در یک کلام معرکه. حال خوب کن و بازی های به شدت روان. بهترین فیلمی از جشنواره که تا الان دیدم به همراه طنز هوشمندانه و کاملا به دور از ادا بر خلاف فیلم هایی مثل «چشم بادومی» و «شوهر ستاره» که مدام این لحن ادایی رو در موضوعات مختلف داخل صورت شما میکوبن. بی شیله پیله ترین فیلم جشنواره تا به الان بوده و لذت بخش.
نمره من ۵ از ۵

دست کمی از فاجعه نداشت. شخصیت پردازی کاراکترهای مهدی هاشمی ساره بیات و علی باقری به خوبی انجام نگرفته بود. ادایی به شدت و همین فیلم رو در منجلاب سیر بیان غیر منطقی خودش پیش مییرد. «چشم بادومی» مدام در حال فریاد زدن داخل صورت شماست که من رو ببین، ببین چقدر تحت تاثیر یک فرهنگ غلط داره کاراکتر نوجوونم آسیب میخوره. و اینکه به شدت پر سر و صدا و حجم بالایی از مثلا تنش رو میخواست یه مخاطب ارائه بده که متاسفانه در همش ناموفق موند و بیشتر اعصاب من مخاطب رو خرد میکرد.
نمره من ۱ از ۵

جالب نبود. میتونست خیلی بهتر باشه. شخصیت پردازی کاراکترها به درستی صورت نگرفته بود. مخصوصا حامد بهداد با بازی بی روح و مثلا متفاوتش. اینکه لحظه آخر فیلم سر برسه و تازه روی شخصیت پردازی کاراکتر مرد کار بشه و نکاتی رو به بیننده گوشزد کنه تا حدودی فاجعه هست.
خانم فریبا نادری به نظرم یهترین بازیشون رو تو همین فیلم ارائه دادن اما بازم کمکی به شلخته بودن فیلمنامه نمیکنه. این چند وقت فیلم های جشنواره تبدیل به نوعی ادا شدن. ادای به نمایش کشیدن محرومیت زنان، ادای به نمایش کشیدن سختی زنان، کلا ادای زندگی سخت زن در جامعه ایران!
اگر که دست از ادا برمی داشت خیلی بهتر بود. به جای آقایان نادر سلیمانی و هومن حاجی عبداللهی هم اگه یک کلنگی چیزی میذاشتن باز هم زیاد فرقی نداشت و پتانسیل این دو بازیگر به دست فیلمنامه و کارگردان هدر رفت.
نمره من ۲ از ۵

مکبث بی شک خانه آتش گرفته است ...!

انگار که ترس ها و تردید ها به نمایش حاضر هجوم آورده اند. علی کوزه گر استعداد دارد ، خوش ذوق و خوش قریحه است و خوب تئاتر را میشناسد. نمیدانم چرا در اینجا اما نمی‌تواند با منِ مخاطب بی سواد در این عرصه ارتباط برقرار کند. چیزی که مدنظر است روح نمایش بوده و نمایش حاضر روح ندارد.
همچنین که چیزی تحت عنوان بازی در این اثر نمیبینم. خلاقیت و نوآوری به کنار ، تلفیق و نزدیک کردن دو مدیوم از هنر را هم ستایش میکنم اما گویی که تمام این ها مانند خود اثر در پس پرده ای کدر چهره در خاک کشیده و ما را دچار «ملال»میکند. پاشنه آشیل نمایش هم ملال بی حد و حصر اون بوده. اثر حاضر مانند تابلوی نقاشی زیبایی هست که چشمان شما را برای پنج دقیقه به خود خیره کرده ولی بعد از آن خسته شده و میخواهید که سراغ تابلوهای بعدی بروید. دیالوگ های خوبی هم رد و بدل نمیشود. منظور خود دیالوگ نیست بلکه منظور جنس گفتن آن بوده. ظاهری اتو کشیده و باطنی توخالی.
تجربه ای که به ما میفهماند یک نمایش نمیتواند فقط به جذابیت های بصری خود تکیه کرده و از عمق غافل بماند.
امتیاز من ۲ از ۵

دوستش داشتم ، به نظرم هم به عنوان اولین فیلم کارگردان اثری خوش ساخت و نیمه حرفه ای هست ولی نه اینقدر که توی جشنواره آرای مردمی اول بشه البته که سلایق متقاوته. بازی خانم پریناز ایزدیار بسیار خوب هست و کاملا از نقش مشابهش یعنی سمیه ابد و یک روز متفاوت است هرچند بازی رقیبش یعنی خانم لاله مرزبان در نگهبان شب رو یک سر و گردن از ایشون بالاتر میدونم در کسب جایزه. هوتن شکیبا هم به نظرم معمولی اومده و بازی خاصی غیر از یکی دو جا ارائه نداده به شخصه بازی بهتری هم از ایشون دیده بودم برای مثال در فیلم شبی که ماه کامل شد روان تر بازی میکرد سایر بازیگران هم ارائه خوبی از خود به جا گذاشتند. سیر روایت داستانی تا نیمه برای من کند و کسالت آور بود بعد از اون شروع به بهتر شدن کرد. مشکل با شخصیت پردازی فرهاد داشتم و به نظرم ایراد داشت. بازی هوتن شکیبا هم نتوانسته بود این نقش رو نجات بده. همچنین شخصیت پدر پروانه که نقشش رو جناب چراغی پور بازی میکرد هم به نظرم ایراد داشت و نتونست سیر روایت مناسبی داشته باشه. بعلاوه پایان فیلم برام مقداری هندی طور اومد با اینکه میدونستم اگر جور دیگه پایانی براش رقم بخوره تا چند روز ناراحت و افسرده هستم ولی باز هم ترجیحم همون پایان بود. تا به اینجا تو بین تمام فیلم های جشنواره دیده شده توسط خودم این رو کمتر از بقیه دوست داشتم با اینحال اگر اکران عمومی بشه باز هم به دیدنش خواهم رفت چرا که اون رو اثری خوب میدونم.
امتیاز من ۳ از ۵