به نام خدا
در خلق یک عاشقانه، به ویژه عاشقانه‌ای شبیه «شرقی غمگین» که درباره هجران و روزها و شبهای سخت فراغ است فضاسازی و نمایش احوالات عاشقی که طرد و تنها شده اهمیت بسیاری دارد و «شرقی غمگین» در تداعی این حس و حال و انتقال آن به مخاطب موفق است.
نمایش گرم و جذاب است و قرار است عاشقی را برای ما تصویر کند که شبیه دیگران نیست. آن هم در روزگاری که عشق، کالایی بی‌بها است و کمتر مردی، همچون علی عشقی اینچنین سوگوارانه پای معشوق می‌نشیند.
علی می‌تواند ما را با خودش، ترانه‌ها و درد دل‌هایش برای دلبر همراه کند. علی تلخ است و تحمل این تلخی سخت است، اما رابطه او و سعید (هومن شاهی) نمایش را از دام ملال‌آور بودن رها می‌کند.
رفاقت مردانه، چاشنی عشق نوستالژیک و مردانه می‌شود و به نمایش خون می‌دهد. جان می‌دهد و آن را به اثری به یادماندنی ... دیدن ادامه ›› تبدیل می‌کند.
نمایشی که رنج از دست رفتن عشق را با خاطره، موسیقی، ادبیات و شعر گره می‌زند و شخصیت‌هایی را خلق می‌کند که درماندگی و اشتباهاتشان قابل درک و همدلی است، حتی اگر منطقی به نظر نرسد.
نمایشی که باید دیده شود...
----------------------------------------------------------------------------------
خوبِ خوبم؛
تا تُ در حوالی احوالم پرسه میزنی...
مجیدخرم نژاد

بنام خدا
کار قشنگی بود و دیدنش خالی از لطف نیست.
میتونم درباره اش بگم که:
جسارت داشته باش و زندگی کن
اما جوری که خودت دوست داری،
نه جوری که دیگران از تو انتظار دارند!
مهم نیست که تا مقصدت می رسی یا نه.
مهم نیست که تمامِ آرزوهات محقق می شن یا نه.
مهم اینه که حالِ دلت خوب باشد!
پس تا میتوانی شاد باش و از لحظه لحظه ی زندگی ات لذت ببر.
همیشه خودت باش.
خودت همه کاره ی دنیای خودت و انگیزه ی آرزوهای خودت.
تو نیاز به تاییدِ هیچکس نداری...
مجیدخرم_نژاد