به نظرم این تئاتر، مثل چند تئاتر دیگر که الآن سر کار هستند نه امتیازش درسته نه نظراتش. و هر چه بیشتر بگذره، امتیازش کمتر می شه و نظرات واقعی تر چون احتمالا روز اول اجرا را به آشنایان خودشون فروخته بودند! چون روز اول اجرا که معمولا هیچ کس خبر نداره، سالن تقریبا پر بود و امکان خرید سخت اما روزهای بعد خیلی راحت تر می شد خرید و اون کامنت هایی که فقط تعریف نوشته اند که مثلا بهترین اجرایی بود که در عمرم دیدم، اگر بروید روی اسمشون می بینید فقط برای این تئاتر کامنت گذاشتند!
من به تئاتر هایی که برگرفته از ادبیات کهن ایران زمین هستند، علاقه دارم و تا به حال دو مورد دیگر رفته بودم و باعث شده بودند آن متن ادبی را خیلی بهتر بفهمم و حتی بروم و متن را پیدا کنم و بخوانم. منطق الطیر عطار هم ساده شده اش را قبلا خوانده بودم، داستان پرندگان و داستان های درونش را تا یک حدی می فهمیدم ولی هفت وادی عشق را خوب نمی فهمیدم. خیلی برام جذاب بود که بیام ببینم و به فهم بهتر این قسمت سخت منطق الطیر در ذهنم کمک شود. از این بابت تئاتر خوبی نبود! به همراهم گفتم، گفت شاید هفت وادی عشق کلا هیچ کس کامل نمی فهمه و شاید هم به همین دلیل با رقص بیان شد که هنوز هم رازآلود باشد!
نورپردازی کار به نظرم خیلی حرفه ای بود، رقص ها و بیان قابل قبول بود اما فوق العاده نبود! البته که کارهای دیگری که من دیده بودم، کنسرت نمایش بودند، خواننده های خیلی خوب داشتند و بلیطشون هم دوبرابر بود!
به هر حال خوشحالم که به دیدن نمایش یک تیم جوان رفتم و ازشون حمایت کردم که ممکنه در آینده کارهای خیلی بهتری ارائه دهند و آن تیم جوان موضوع نمایششان را از ادبیات کهن انتخاب کرده بودند.

هفته پیش یک تئاتر رفتم که سه بازیگر داشت و دو تا از آنها نقش کلی آدم متفاوت را بازی می کردند، اما این تئاتر برعکس بود، شش نفر جای یک نقش بازی می کردند و خیلی برای من این تکنیک جدید و خلاقانه بود و هماهنگ کردن اینهمه بازیگر، اون هم در این سالن کوچک، خیلی کار سختیست. احسنت و صد آفرین به کارگردان کار.
دانشگاه خواجه نصیر که من سالها پیش در آن درس خواندم، با تخفیف ما را به تیاتر های معمولا خوب می برد، برای روز دوشنبه فراخوان این تئاتر را داد. من رفتم همه کامنت های زیرش را خواندم و دیدم خیلی دوست دارم بیام، اما همراهم نمی توانست بیاید، در نتیجه بلیط روز سه شنبه را خریدیم. بعدا نوشته شد که این روز، روز پایانی است. اون روز هم من خیلی کارهای مهم داشتم و وقت کم. آمدم به نمایش، و واقعا ارزشش را داشت.
اون بیست دقیقه اول هم که بعضی در کامنت ها نوشته بودند که اضافه است اصلا به نظر من اضافه نبود. نشون می داد که کارگردان با یک گروه آماتور چه مشکلاتی ممکنه براش پیش بیاد و از چی به چی رسید!
این که یک قسمت هایی همزمان به زبان انگلیسی هم بود، من خیلی دوست داشتم! چون متن شکسپیر انگلیسیش سخت و قدیمیه.
یکی هم در کامنت ها راهنمایی کرده بود که بهتره قبلا نمایشنامه هملت را خوانده باشید، دستش درد نکنه، منم رفتم در ویکی پدیا خلاصش را خواندم و باعث شد که خیلی بیشتر از نمایش بتونم استفاده کنم.

آقای امینی تبار، خیلی خوب بازی کرده بودند، اما من با متن خیلی ارتباط برقرار نکردم، به نظر من متن نمایش خیلی متن عادی و با خلاقیت کم و داستانی تقریبا تکراری و بدون انسجام بود. نمایش خیلی نکته جدیدی نمی خواست بگه، این مفهوم بارها در سینمای دفاع مقدس خودمون ساخته شده، حالا فقط این داستان به جای ایران، در یک کشور دیگر است، به نظر من همین و خیلی چیزی برای فکر کردن به من نداد، وقتی از سالن خارج شدم. به نظر من اساس یک نمایش متن آن است و اگر امتیاز خیلی خوبی ندادم، به همین علت است. یک بازیگر هر چقدر هم خوب باشد، وقتی متن خیلی نکته ای برای گفتن نداشته باشد، چه کار می تواند بکند؟
شایدم نمایش های خیلی فوق العاده ای که در دو ماه گذشته رفتم، انتظارم را برده بالا.