«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
بعد ده روز که از دیدن این نمایش گذشته هنوز بهش فکر میکنم برخلاف اکثر نمایش هایی که حداکثر بعد گذشت یک روز پروندهاش تو ذهنم بسته میشد.. قضیه تفنگ چخوف تلنگر بهم زد و باعث جرقه تو ذهنم و نگاه جدیدی شد. نمیدونم این نمایش خندیدن مخاطب دغدغهش بود یا نه ولی بعضی شوخی ها اصلا خنده دار و جالب نبود و بیشتر شوهر عمه ای طور بود. در کل پنج از پنج.
ما روز شنبه ردیف اول بالکن نشسته بودیم و نه سروصدای تماشاچیا اذیتمون کرد نه کسی رفت و آمدی داشت. دید خوبی هم داشتیم برخلاف تصورم. دربارهی نمایش هم با توجه به بازیگرا و این که از همه قشر جامعه میان نگاه میکنن انتظار نمایشنامهی خاصی که چند لایه باشه و.. نداشتم. همه چیز ساده گرفته شده بود درست مثل موضوع نمایش که اتفاقات یک مهمانی خانوادگی رو نشون میداد. بنظرم دوستانی هم که برای تماشا کردن میان انتطار یه چیز خارق العاده نداشته باشن و اونا هم ساده بگیرن تا لذت ببرن. هدف من از دیدن این نمایش صرفا سرگرم شدن و خندیدن بود که نمایش پپرونی برای دیکتاتور موفق بود از این نظر.
نمایش قابل احترامی بود لذت بردم. شاید اگه بازی عالی خانم الهام شعبانی و حدیث میرامینی نبود متن نمایش عنقدر کشش و تاثیرگذاری رو نداشت. موسیقی متن و افکت های صوتی خیلی خوب و هماهنگ با نمایش درآمیخته شده بود. بنظرم بخاطر عمیق و پیچده نبودن نمایش بیش تر از یک بار نمیشه به تماشای این اثر نشست. تنها نکته منفی آهنگی هست که در آخر پخش شد که هیچ ربطی به داستان نداشت
تبریک میگم به عوامل این تئاتر که در بدترین نمایشی که خودم و دوستانم دیدیم رتبهی اول رو کسب کردن و فکر نکنم حالاحالاها صدر جدول رو از دست بدن. فاجعه بود و از این که چطوری همچین امتیازی رو کسب کرده در تعجبم!!! نمایش نه چیزی به آدم اضافه میکنه و نه احساسی رو زنده. دیالوگ های مثلا تکان دهندهش رو هم اگه شما خیلی تیز باشید و با اون بیان ضعیف متوجه بشید صرفا جملههای کلیشهای که شما تو اینستاگرام قبلا خوندید و از حفظید.
خسته نباشید. طراحی صدا و موسیقی فوق العاده بود و واقعا غافلگیر شدم که تا این اندازه تک تک لاینهای صدا و افکت در خدمت این اثر ساخته شده. نور پردازی و طراحی صحنه با این که شاید در نگاه اول ساده بودن ولی روح آدم رو سر بزنگاه لمس میکردن مثل اون قسمت رقصیدن.. بازی آقای مهران مرادی و آقای محسنی خیره کننده بود و از جون و دل مایه گذاشتن. نمایش نامه رو متاسفانه خیلی قسمتهاش رو متوجه نشدم کاش مطلبی دربارهی این اثر نوشته شده بود و با خوندنش سوال های ذهنم رو جواب میداد
ضعیف ترین اجرایی که تاحالا دیدم. هیچ چیزی برای عرضه نداره. نه داستانی که آدم رو با خودش همراه بکنه نه بازی های قابل باور نه نور پردازی چشم نواز و نه طراحی صحنه جالبی. بنظرم دلیل مورد توجه قرار گرفتن این اثر فقط برای بازیگر مرد اون آقای سینا ساعیه که تینیجرها از دیدن ایشون ذوق میکنن
عالی بود و مشخص بود واقعا زحمت زیادی کشیده بودن برای تک تک جمله ها و نتیجهش هم خندهی از ته دل تماشگران تو سالن بود. خسته نباشید میگم و ممنون از این شب فوق العاده ای که برامون ساختید. من که سیر نشدم و یک بار دیکه هم با خانواده میام
من هیچ آهنگی از این گروه گوش نکرده بودم و تا دوتا اجرا اول مات زده بودم که چه اتفاقی داره میوفته ولی بعد از اجرا آقای ماروین تازه فهمیدم داستان از چه قراره و با تک تک اجراها کلی کیف کردم و عنقدر دست میزدم که دستم درد میگرفت =))))))) فقط با اون داستان شعر امیر که رئیس روستا دست گذاشته روش و... نتونستم ارتباط بگیرم خیلی کلیشهای بود هزاربار عینش رو تو کتابا و آهنگا دیگه شنیده بودم و شنیدنش از این گروهی که عنقدر نوآوری داشت برام عجیب بود.. درکل شب عالی رقم زدن و خسته نباشید میگم