⛑️ چرخه ماشینی

نمایش ماشینری به کارگردانی هادی حوری در سبک کمدی به روی صحنه رفته، این کار به مقوله استیلای نظام سرمایه داری که بارزترین بروز و ظهورش شکل بکارگیری نیروی کار در کارخانه ها و واحدهای تولیدی توسط مدیران است می پردازد شاید نزدیکترین و بهترین مثال سینمایی این مضمون فیلم درخشان عصر جدید اثر یکی از نوابغ سینما یعنی چاپلین می باشد، اینجا آقای حوری کارخانه ای با تعدادی کارگر را ترسیم کرده که به شکل کمدی درگیر چرخه بروروکراسی نظام اداری هستند، هر کاراکتر به شکل تیپیکال دارای ویژگیهای کمیک هستند که در مجموع خوب و قابل قبول هستند در این مورد دو نکته به نظرم آمد اکت بدنی محمدمهران تاجیک کمی غلو شده بود بهتر بود این کارگر دارای یک تیک عصبی(نه به این میزان) در رابطه با کارش می شد که باورپذیرتر به نظر میامد، مورد بعدی در مورد ایستایی بدن علیرضا موسوی، این کارگر گیلکی می بایست آنجاهایی که به گویش گیلکی صحبت می کند با جاهایی که به صورت جدی ایفای نقش میکند به لحاظ بدنی حتی راه رفتن متفاوت باشد که این دوگانگی به جنبه کمدی نمایش میتوانست بیفزاید، اما دو نکته اصلی و قابل نقد کمبود شدید و یا نبودن کمدی موقعیت است که اگر به نظر حقیر ما شاهد کمدی موقعیت پررنگ تری میبودیم هم مفهوم و مضمون به شکل بهتری از دل این موقعیتها ظهور و بروز پیدا می کرد هم کمک شایانی به ریتم کار می کرد به عنوان نمونه انتهای کار آنجاییکه همان نیروهای مستعفی با پوزیشن جدی و متفاوت برای استخدام وارد می شوند و به محض استخدام و دریافت لوازم کار به شکل قبلی خود باز می گردند شاهد یک موقعیت کوتاه جذاب طنز توام با تعلیق جالب هستیم، که ای کاش از این دست موقعیتها را بیشتر میدیدیم مورد بعدی به نظرم با توجه به شکل و مدل کار جا داشت یک یا دو پاساژ همراه موسیقی و کلام حرکات فرم طراحی و دیده می شد که این مهم به جنبه نمایشی کار کمک می کرد
اما در مورد اجرا کار هنگام ورود تماشاگر با ... دیدن ادامه ›› استفاده از موسیقی با کلام رپ شروع خوبی دارد اما در ادامه تا اواسط کار کمی شکل منوتن میگیرد اما با ورود همه بازیگران به صحنه و طراحی ها به لحاظ میزانسن و دیالوگها نمایش دوباره جان می گیرد استفاده از برگه ها که به تدریج فضای صحنه را پر میکند تمهید خوبی برای انتقال مفهوم دامنه دار نظام بروکراتیک اداری است که در صحنه ای با وزیدن باد شکل بصری خوبی هم به خود می گیرد دیالوگها به خوبی نوشته شده اند بخشهایی مثل علاقه دو منشی به سرکارگر و کشمکش نگار با همسرش جزو موارد خوب به شمار می آیند، بازیها خوب بودند از بازی خوب و کمیک نظافتچی غر غرو هم باید یاد کرد، نور،دکور و لباس مشکل خاصی نداشتند
در مجموع شاهد یه کار خوب و مفرح با مضمون مبتلابه جامعه امروزی بودم که به نظرم میتوانست با لحاظ کردن مواردی بهتر باشد، خوشحالم که آقای حوری از پیش کسوتان و زحمتکشان تئاتر همراه همسر محترمشون بعد از مدتی دوباره به این عرصه برگشتند، باید اشاره کنم من نمایش تااون رو به لحاظ متن،اجرا و مضمون اثر قویتری از ماشینری دیدم، همچنین به دوستان هنرمندم علیرضا و نگار خداقوت میگم امیدوارم با رونق مجدد نمایشها شاهد کارهای بعدی گروه آدمک باشیم، موفق باشید🙏🌹

🎩 ارنست کاپرفیلد

نمایش اهمیت ارنست بودن داستانی را به گونه کلاسیک روایت میکند مضمون و دستمایه کار مبتنی بر فردی اشتباهی یا اشتباه گرفته شدن فردی به جای شخصی دیگر است که این موضوع جذاب مورد توجه و استفاده نویسندگان و کارگردانان بزرگی بوده به عنوان مثال میتوان از نمایشنامه معروف بازرس نیکلای گوگول و در سینما از نابغه و استاد این عرصه یعنی هیچکاک نام برد، نمایش را میتوان در اجرا به دو بخش تقسیم کرد؛
بخش اول ما قبل از ورود جک و رفیقش به باغ برادرزاده تحت کفالت جک در قسمت ابتدایی مخاطب با کاراکترها با چاشنی طنز آشنا، و وارد قصه می شود اگرچه دیالوگها و برخی از تقابلهای کمیک به خوبی نوشته شده اما باید در نظر داشت متنی از مدیوم ادبیات قرار است تبدیل به مدیوم نمایش بشود شاید بشود گفت اغلب متنهای خوب به لحاظ نوشتاری دارای جذابیت هستند اما برای تبدیل به تئاتر نیاز به پاره ای تغییرات و افزودنی نمایشی دارند مشکل بخش اول همین مورد است یعنی طولانی بودن دیالوگها باعث افت ریتم کار شده به نظر حقیر بهتر بود به جای فاصله گذاری که با تعویض صحنه همراه شده بود و لزومی هم نداشت ( تعویض کمیک صحنه همراه ارتباط با کارگردان) این مورد در دل کار به شکل پاساژهایی کمیک همراه حرکات فرم و میزانهای متنوع صورت میگرفت
اما بخش دوم آنجایی که دوست جک در شیطنتی فرصت طلبانه خود را ارنست جا می زند کمدی موقعیت خوبی شکل میگیرد و باعث جان گرفتن کار می شود، نویسنده ... دیدن ادامه ›› با کلمه بومباریا کاشت و برداشت طنازانه خوبی میکند و در پایان با برملا شدن رازی از گذشته ضمن فینال جذاب مارو به یاد آثار چالز دیکنز خصوصا" داستان معروف دیوید کاپرفیلد می اندازد، در مورد بازیگرها به نظرم میشد در مورد دو سه نقش انتخابهای بهتری انجام میشد هم به لحاظ غالب کاراکتر هم از نظر بازی کاملا" روشنه به خاطر احترام به گروه و زحمات عزیزان و نظر شخصی از اشاره به این نقشها خودداری میکنم.
نکته: در مورد تکه کلامها یا بداهه گوییها باید در نظر داشت واژه های ایرانی وارد کار خارجی نشود چون باعث میشه کار به سمت تئاتر آزاد تمایل پیدا کند( واژه قضا بلا یا من دهنتو...)
در مجموع نمی شود گفت کار بدی رو شاهد بودم،جا داره خداقوت به گروه بگم من وقتی با اجراهایی مواجه میشم که کارگردانهای جوان مخصوصا" خانمهای جوان کارگردانی می کنن خوشحال میشم و باعث افتخار میدونم از این بابت به خانم چیذری هم بابت این موضوع هم بابت انتخاب یک متن از یک نویسنده سرشناس توام با طنز تبریک میگم همچنین از بازی دوست عزیز احمد بیستونی خوشحال شدم و یاد گرفتم، برای گروه آرزوی کارهای بیشتر و بهتری توام با موفقیت و سلامتی دارم در پناه خدا🙏🌹

♟️سو تفاهم تقدیر

نمایش از روی یکی از نمایشنامه های نویسنده معروف آلبر کامو فضایی کابوس گونه و برزخ مانندی را تداعی میکند در واقع موقعیت تیره و نیمه ویران مسافرخانه بازتابی از درونیات کاراکترهایی بوده که میخواهند با تاریکی گناه به روشنایی رستگاری برسند متن به لحاظ مضمون بسیار شباهت به نمایشنامه مشهور جنایت و مکافات داستایفسکی دارد
اما نکته مهم، برخی از متون شاید به لحاظ ادبیات نمایشی قابل باشند اما برای تبدیل به یک تئاتر به لحاظ مصالح نمایشی دچار ضعف هستند که اینجا کارگردان باید با استفاده از عناصر افزدونی نمایشی اثر را از منوتون شدن و پایین بودن ریتم نجات بخشد مانند پاساژهای اکپرسیونیستی، ترکیب حرکت فرم با دیالوگهای کلیدی با استفاده از نور و صدا همینطور استفاده کمتر از رفت و آمد نور برای برخی صحنه ها چیزی که به شدت در این کار احساس میشد و نبود، با توجه به دیالوگ محور بودن کار شروع نمایش با حضور شخصیتها و تکرار یکی از دیالوگهای کار کافی بود و صحنه دوم حضور دختر در قفس به نظر من نیاز نبود من متن اصلی رو مطالعه نکردم ولی شخصیت پردازیها و روابط بین کاراکترها به لحاظ دراماتیک خیلی واضح نبود خصوصا" برادر خانواده، علت ترک خانواده و دوری طولانی مدت و چگونگی یافتن آنها؟ تاثیر وجود همسر برادر چه بود؟ و از همه بدتر دلیل حضور مستخدم معلول؟ یکی دیگر از موارد منفی طراحی صحنه کار بود به نظرم با توجه به محدودیت صحنه سالن شاید اگر طراحی صحنه مینیمال تری لحاظ میشد بهتر بود خصوصا" میز بزرگ و شفاف نورانی و صندلیهایی که تناسبی با فضای نمایش نداشت همینطور پودسهای ... دیدن ادامه ›› بزرگ، آن چراغ چشمک زن قرمز هم جز آزار مخاطب کارکرد خاصی نداشت، میتوان حدس زد شاید به لحاظ ممیزی صحنه به قتل رسیدن کاراکترها به شکل مفهومی اجرا شد که اگر اینطور نبود به لحاظ حسی تاثیر بهتری داشت خصوصا" صحنه کشته شدن آخر، انتخاب بازیگرها خوب انجام شده بود و بازیگرها تلاش خودشان را برای ارائه بازیهای خوب کرده بودند
در نهایت شاهد نمایشی بودیم که شخصیتها به دلیل انتخاب مسیر غلط حاصل از طمع و روح اهریمنی در مسیر تباهی قرار گرفته و در نهایت چیزی جز نیستی و از دست دادن عایدشان نمیشود که دست تقدیر آنها را به این انتهای تراژیک رهنمون ساخت
در انتها به گروه خداقوت میگم که بعد از دوران سخت کرونا و شرایط بد اقتصادی از یک متن معروف کاری رو به اجرا بردن، ان شااله با نگاه نقادگونه و کسب تجربه در آینده شاهد کارهای بهتر و بیشتری باشیم، همچنین باعث خوشحالی بود تماشای اجرای دیگه ای از دوست گرامی مهربان خانم خداوردی با آرزوی موفقیت🙏🌹

🕶️ دیدن یا ندیدن

به نظر من نمایش کوری در گونه ابزورد قرار میگیرد که ساختار دایره ای دارد یعنی از شخصیت زن سفیدپوش شروع و به همان شخصیت ختم می شود، این کار فاقد خط روایی معین است و به صورت کلاژ از طریق منولوگهای کاراکترها شکل میگیرد خطری که این گونه از آثار با آن مواجه هستند افتادن به وادی منوتون شدن است اینجا اما کارگردان موفق شده با استفاده از میزانسن های متعدد و حرکات بازیگران و استفاده از تمام صحنه نمایش را از این خطر نجات دهد نمایش شروع خوبی دارد و داستان شخصیتها با ریتم مناسب و با استفاده از حرکات و میزانهای تو در تو و متنوع باعث جذابیت برای مخاطب می شود، اما ماهیت کوری در رابطه با فهم انسان از رویدادها و واکنش درست در قبال آنهاست شروع نمایش با زن سفید پوش است که نشانه ای از فطرت پاک انسان بوده که در آستانه به دنیا آوردن فرزند است باقی پرسوناژها گویی تکثر یافته همان آدمی هستند که هر کدام گرفتار یکی از رذائل اخلاقی هستند که همه آنها با صدا و ضربه ای به کوری مبتلا می شوند و حالا به مثابه داستانهای کهن زن سفید پوش که میبیند باید به شخصیتهای گرفتار سیاه پوش کمک رساند و با مرد شنل پوش(شر) برای رهایی تقابل کند، شخصیتهایی که گویی در برزخ اعمالشان گرفتار شده و به جای دیدن حقیقت سعی در توجیه کارهای خود دارند در واقع کوری آنها ناشی از نابینایی باطن آنهاست و بینایی زن نشان از پاکی نهاد اما نمایش پس از شروع خوبش در میانه راه دچار افتادن ریتم می شود همان جایی که به دنبال سرگروه هستند ولی مجدد کارگردان با صحنه جدید و میزانی تازه که ناشی از کودکی شخصیت اصلی است به ریتم درست کار کمک میکند اینبار نخهای کشیده شده در عرض صحنه چونان تارهایی است که شخصیتها به واسطه اعمالشان به دور خود تنیده اند و زمانیکه پی به دلیل وضعیت خود میبرند مرد شنل پوش که در طول نمایش جزو آنها بوده در قامت اهریمنی که برآنها استیلا یافته ظاهر می شود که در پایان متوجه می ... دیدن ادامه ›› شویم او همان برادری است که در دوران کودکی زن سفید پوش باعث مرگ مادرشان شده، در انتها نیروی خیر با دادن یک قربانی به نیروی شر فائق می شود و با اهداء ایثار گونه بینایی باعث نجات و رقم خوردن فصل جدیدی از زندگی می شود، زنی بینایی که در شهر کورها غریب افتاده بود حالا به قیمت نابینایی نعمت دیدن( یا همان بینایی باطن) را به انسان می بخشد

در مجموع شاهد یک کار خوب بودم که شاخصهای یک تئاتر را داشت از نقاط قوت کار استفاده مناسب از نور و فاصله گذاری توام با تغییر صحنه بدون رفت و آمد نور بود، در سینما معروفه که گفته میشه همه داستانها گفته شدن اما شیوه اجراها متفاوته این کار هم داستان تازه ای نداشت اما شاهد یک اجرای متفاوت و خلاقانه از متن کوری ساراماگو بودیم، به گروه خداقوت میگم همچنین تبریک به محمد و مسیح عزیز ان شااله شاهد کارهای بیشتر و بهتر از شما باشیم.👍🌹