منتظر عاقد بودند.
کنار مردی نشسته بود که 6 ماه با او معاشرت کرده بود.
حرف هایی که بین میهمانها زده میشد به گوشش میرسید.
عمه اش به عروسش میگفت:" خدا شانس بده.
در هیچ مراسمی شرکت نمیکرد ماشالا خوب مهمون براش امده"
از آنجایی که زندگی شخصی اش را معمولا" در سکوت میگذراند، به کوچکترین صدا حساس شده بود و این دیالوگها را میشنید.
گرمای نگاه مردی که کنارش نشسته بود را احساس می کرد. اندکی سرش را به سمت مرد کج کرد و با اطمینان از انتخابش به اولبخندی زد.
در این فکرها بود که مادر بزرگش عطسه کرد . مادربزرگ دهانش را پاک کرد .و گفت:" چیزی نیست مادرجان؛ یکم مریض احوال بودم. شما به کارتون ... دیدن ادامه ›› برسید."
مادر شوهرش لب گزید. اضطراب در نگاهش جاری شد.
خیلی سریع در گوش دختر بزرگترش چیزی گفت. بعد از آن، دختر به سمت دایی بزرگ عروس رفت و خیلی آرام با او صحبت کرد.
بعد از عطسه مادر بزرگ بچه هایی که کنار سفره عقد نشسته بودند، اول نگاهی به یکدیگر و بعد نگاهی به عروس انداختند.
بعد از آن دید مادر بزرگ را از اتاق عقد بیرون بردند.
زندایی عروس که به خواهرش صحبت میکرد،چنین میگفت:"آره والا خوب کردند بردنش بیرون. حالا اگه وسطه خطبه عقد عطسه میکرد، میخواستند چی کار کنند؟ اصلا" فکر این دختر و نمیکنند که با این کارهاشون نحسی میارن تو زندگیش"
خواهر کوچکتر داماد که لپ هایش سرخ شده بود، دست در دست دختر خاله همسن و سال خودش پیش آنها آمدند و گفت:" داداش خسته نباشید،
عروس با لبخندی که بر لب داشت از او تشکر کرد و در جواب آن دو، داماد گفت:" ایشالا عروسی شما دو تا وروجک"
قند توی دلشون آب شد. دوتایی با هم گفتند :"ایشالا" و خندیدند. عروس و داماد هم از خنده آنها خندیدند. دختر ها داشتند می رفتند که خواهر داماد دست دختر خاله اش را ول کرد و دوباره برگشت. به آنها نزدیک تر شد.
با ذوق و شوقی که داشت به برادرش گفت:" راستی داداش با اجازه تون انگشتری که میگفتی همیشه برات بد آورده و شکون نداره را از روی میز اتاقتون برداشتم انداختم تو جوب سر کوچه؛ تا ایشالا شما خوشبخت بشید."
داماد خواهرش را بقل کرد قربون صدقه اش رفت.
ولی لبخندی که روی لب عروس بود به یکباره ماسید.
با خودش تکرار میکرد:" شکون نداره ؟!"
بخاطر کوچک بودن اتاق و کثرت آدمها هرم گرما را میشد حس کرد ولی شنیدن این حرف مثل سطل آب یخی بود که بر سرش ریخته شده باشد.
کمتر از چند دقیقه تمام صحبت هایشان و قرارهایی که با هم گذاشته بودند، از جلوی چشمانش گذشت.
عاقد امده بود.
اشاره های مادرش را دید که به خواهرش میفهماند تا دختر عمو بزرگه را از پشت سر آنها دور کند. چون تازه طلاق گرفنه بود. یا اصراری که خواهرش داشت تا تنها زن های موفق در زندگیشان را صدا کند تا پارچه ی بالای سر آنها را بگیرند. یک نفر را هم مسئول کرد تا نخ و سوزنی در دستش بگیرد و شروع کند دوختن پارچه ی بالای سرآنها.
دیگر این حرفها برایش مسئله نبود.
با حرفی که شنیده بود گیج شده بود.
باورش نمیشد که با چنین مردی میخواهد زندگی کند که خوشبختی را در گرو یک انگشتر میداند.
کل اتاق دور سرش میچرخید.
تردید به جانش افتاده بود.
با آن حرف، سقف آینده ای که با او در ذهنش ساخته بود فرو ریخت.
داماد که از توی آینه متوجه تغییر حالش شده بود ، با نگاه جویای احوالش شد.
او در جواب نگاه داماد تنها مسیر نگاهش را عوض کرد.
عاقد شروع به خواندن صیغه کرد. رسید به آن قسمت که بخواهد بپرسد آیا وکیلم؟حواسش بود که دختر خاله اش صدایش را صاف کرد تا برای گفتن جمله "عروس رفته گل بچینه" آماده باشد که قبل از او سر اولین باری که عاقد پرسید وکیلم؟
مادرشوهرش عطسه کرد.

"هوالفتاح"

تقدیم به اویی که دیگر تو نیست.

واقعا نمیدانم که چه تصمیمی را خواهم گرفت.
باید بنویسم و دو دو تاچارتا کنم.
نه!
سوداگرانه نباید بروم جلو.نقاط مثبت و منفی اش را مینویسم .

زاویه دیدش به زندگی بسیار خوب و جالب است ولی جامع نیست.

بسیار مهربان است ... دیدن ادامه ›› . حواسش به همه چیز هست الا به نزدیکترینش.حواسش به دور ترها هست چون دورند و آنی که نزدیک است را سانسور میکند البته بعید میدانم عامدانه باشد.

موسیقی را با صدای ملایم گوش میکند و با صدای بوق ماشین اذیت میشود و با راننده آن برخورد میکند .
آستانه تحملش بسیار پایین است و این را نمیداند که کوچکترین پرخاش و بحث برای من مثل شلیک تیر ژ-3 است .این تیر به صورت دورانی بعد از اثابت با هدف دامنه ی اثر گذاریش بیشتر میشود و به همچون رفتار اوست در آن شرایط با روح و روان من که متلاشی میشود و ویران.

دوست دارد که خیلی پول دار شود.تلاش هم برایش میکند ولی اهل این ریسک نیست که با اعتماد به تلاش و پشتکار خودش بتواند پروژه ای را بردارد و به سرانجام برساند.

از دروغ بیزار است ولی بعضی وقت ها الکی حرف هایی زده که برای من مشخص شده اما خودش نمیداند که فهمیدم و حواسم هست.

من اعتماد به نفسم را با او از دست دادم هر چند که به روی خودم نمی آوردم که چنین شدم ولی چنان بود.

وقتهایی که با هم بودیم خیلی خوب بود و از بودنش خوشحال بودم ولی به محض اینکه از هم جدا میشدیم , برخوردهایش به گونه ای بود که حس میکردم یک یار عاریه ای دارم که متعلق به من نیست.همیشه نگران بودم که از دستش ندهم.

وقتی به دیگری توجه میکرد, بقلش میکرد و ... ویران میشدم . در چشمانم جذر و مد که هیچ سونامی برپا میشد.
منی که سالیان سال فکر میکردم دیگر از هیچ نمیترسم. سوسک, تاریکی, مارمولک و ...
گاهی اوقات ازاو میترسیدم.
زمانهایی که میخواهم چیزی بگویم یا تعریف کنم یا نقدی کنم بر رفتارهایی که داریم, میترسم و سکوت میکنم. از حرفهایم میترسم که نکند ناراحتتش کند و ناآروم.
البته همه ی این ترسها برمیگردد به حرفی که در اولین دیدار جدی به من گفته بود (که چقدر شیرین بود).در آن شب زمانی که قرار گذاشتیم تا بیشتر همدیگررا بشناسیم, او به من گفت که :

"حق نداری ,
حق نداری که ناراحت باشی
و من به محض اینکه متوجه بشم مسبب ناراحتی تو بودم
میروم."

میروم؟ کجا میروی؟ چرا علت را ریشه یابی نکنیم؟ شاید ناراحتی من بی منطق بوده؟
و از آن پس شد که من از ترس رفتن او هیچ نگفتم.

حال میبینم که تصور نبود او بزرگترین ترس دنیاست که توان مقابله با آن را ندارم و از تصورش سنکوب خواهم کرد.

میمیرم .

بسیار خسته ام.

در نهایت به این نتیجه رسیدم که اگر رابطه را با هدف باهم بودن برای همیشه ادامه ندهیم بهتر است و منطقی چرا که دیگر توان خاطره ساختنم نیست.

اسراف
در روزگاری که بچه بودیم بزرگترها یادآورمان میشدند که غذایت را تا آخر باید بخوری وغذا در ظرفت نباید بماند. اگر در ظرفت بماند حیف میشود و اسراف.
نوجوان که شدیم این تذکر همچنان همراهمان بود.مثلا" وقتی میخواستیم لباس جدیدی بخریم یا کیف و کفش نو، میگفتند که مگر نداشتی و ؟ اضافه بخرید حیف میشود و اسراف.
کودکی و نوجوانی را گذراندیم و جوان شدیم. در این برهه دیگر غذا، لباس جدید ، کیف و کفش اضافی دغدغه ما نبود و نمیخواستیم. دیگر در مورد اسراف کردن برای بزرگترهای ما که فکر میکردن از اسراف کردن رسته شده ایم حرفی نبود تا بخواهند به ما یادآورشوند که اگر چنین و چنان کنیم حیف میشود و اسراف . بسیار خوب بود که در کودکی اسراف کردن را با نمونه های موردی برایمان شرح و بسط دادند. در آن دوران یاد گرفتم که غذا در ظرفم نباید بماند و یا اگر لباس دارم زیادترش را خریداری نکنم ولی...
چیزی که تا وقتی خودم تجربه اش نکردم و نفهمیدم، این بود که امکان اسراف کردن در چیزهای دیگر که اصلا فکرش را هم نداشتم نیز وجود دارد و آن چیز محبت و عشق بود.در محبت کردن و عشق ورزیدن هم ... دیدن ادامه ›› اسراف داریم.
اسراف محبت و عشق ورزی زمانی اتفاق میافتد که درست تشخیص ندهی کی، کجا و چگونه باید این گوهر وجودی ات را روانه کنی.
گاهی اوقات ظرفی که قرار است احساساتت را به سمت آن جاری کنی، چنان پر است که تمام عشق تو سر ریز میشود و هیچش در ظرف نمیماند و حیف میشود و اسراف.
همانطور که از کودکی ترها به ما گفنه اند اصراف هیچ چیز جایز نیست در حال حاضر که از آن سن و سال رستم باید بگویم که حتی در مورد مهر، محبت و عشق که به سرچشمه ی لایتناهی وصل است و از مقدس ترین و خالصترین ها یی هستند که هیچ پایانی ندارد نیز باید احتیاط کنیم که حیف نشود و اصراف.
این مهم و اساسی است که این گوهر را کی ،کجا و چگونه روانه میکنی چرا که اگر حواست نباشد این نیز حیف میشود و اصراف.

یک لحظه از بودنت را زندانی میکنم

حس عاشق بودن را با آن تجربه میکنم

یاس کودکی ام را با یادش میکارم و

یقین دارم توان بزرگ کردن اش را به تنهایی ندارم

فکر نمیکردم که دیگر حس چشایی ام نیز، یادآور تو باشد.

به یاد می آورم دستانم و دستانت را که با هم معاشرتها داشتند. این حس چنان بر احوالم نهادینه شد که با یادآوری اش دستانم گُر میگیرند.این حس لامسه است که تو را به یادم می آورد. زمانی که پشت فرمان ماشینی مینشینم که تونیز روزگاری نشسته بودی، وقتی کمربند ایمنی را میبندم عطر تو را میشنوم که همچنان هست و این حس بویایی است که یاد آور توست.
لحظه ای که از جایی عبورمیکنم که کمی قبل تر با هم گذشته بودیم، هر صحنه ای که میبینم گویای این است که زمانی با تو دیده بودمشان و این حس بینایی است که درگیر بودنت شده است.
زمانی که درماشینم ضبط را کاملا" عامدانه روشن نمیکنم تا مبادا همان آهنگ خاص که باهم زمزمه اش میکردیم پخش شود، به صورت غیر منتظره ماشینی کنار ماشینم می ایستد و با صدای بلند و شیشه های پایین همان آهنگ را گوش میکند که من نیز باید بشنوم و این حس شنوایی است که ملودی ای از بودن تو را به گوشم ... دیدن ادامه ›› میرساند.
تنها حسی که تقریبا" مطمئن بودم نمیتواند یادآور تو باشد حس چشایی ام بود ولی ...
چندی پیش وقتی در محل کار سخت مشغول کار بودم و گمانم این بود که فارغ از هرگونه فکر و خیال تو هستم، یکی از همکارانم با بسته شکلاتی که در دست داشت به سمت ما آمد و مشغول به تعارف کردن شکلات ها شد که من نیز یک شکلات بر داشتم . بی توجه به نوع شکلات، زرورق اش را باز کردم و به همراه لبخندی که روی لب داشتم و از همکارم تشکر میکردم، شکلات را در دهانم گذاشتم. به یکباره یادت یورش وار بر سرم خراب میشود.

آن شکلات تلخ بود. بسیار تلخ و تو که عاشق شکلات تلخ بودی.

بقدری جذر و مد دیدگانم نشانی داد از حالم

ندانستم که چون یابم رستنگاه از این طوفان

پیدا بود حرفت در پس پشت چشمانت

وزید نسیم یادت بعد از اولین نگاهت

رویید جوانه ای در آن آشفته بازار دلم

یورش یادت جوانه را به گل نشاند در جانم

آخر ، تو به دل رفتی و گل را بوییدی

ساقه یادت دگر زرد شده بود

روان کردم به سویش شهد شیرین خاطرات را

ولوله ای برپا شد در ذره ذره گیاه

شیرینی اش تا به حدی بود که من نیز به گل آمدم

روح رویین من بود که تا به امروز همراهم بود
بسیار ساکت ، آرام و بی خبر آمد
این یاد تو بود که بی پروا جاری شد در یادم
و...
بعد ان یاد رستم از آن آشوب که به دنبالم بود

پرستویی بود یادت که به دلم کوچ کرد
وزید نسیم کلامت که یادم را گرم کرد
رنگ نگاهت جاری شد در جانم
یاس بودنت جوانه زد و گل کرد
اما،
افسوس که کوتاه بود و زمان کوچ به سر رسید

وزنه ای است
بودنت
در تمام بودن من
پس باش...