امیرحسین سرمنگانی (هالین) هالین

🔻درباره نمایش « مشتبا داداش صیغه‌ای حسین آدیداس »

- متن (نمایشنامه)

این که ادبیات و لفاظی‌هایی که در نمایش به کار میره یه جور کوچه‌بازاری و یا لاتیه، خب این قلم نویسنده و انتخاب اونه. و درباره نویسنده‌ی اثر هم اتفاقا این لحن به نمایشنامه و درون‌مایه اثر هم میخوره. و این مورد برای مخاطبین هم سلیقه‌ای هستش.

- موضوع نمایشنامه و پیام آن تقریبا به درستی به مخاطب منتقل شده بود و جامعه‌ی هدف رو ... دیدن ادامه ›› دربرگرفته بود.
چرا تقریبا؟ به این علت که مخاطب باید شناخت قبلی از شخصیت‌های داستان داشته باشند تا به صورت کامل این نمایشنامه رو درک کنند و بفهمند.

- درباره ساختار داستانی و نظم و توالی اتفاقات هم باید بگم که نظم و ریتم متناسبی داشت و بدون اضافه‌گویی اتفاقات و روایات بیان شد و نمایش هم به موقع به پایان رسید.
ساختار دایره‌ای شکل روایت هم خوب بود، ولی من با دیالوگ آخری که حسین ( کهبد ) گفت و این که گفت چیه و ما کجا هستیم مشکل داشتم. به این علت که شما مخاطب رو از در ورودی به سالن دارید آگاه میکنید که کجا داره میره، و گفتن این دیالوگ پایانی به نظرم اضافه هستش.

- دیالوگ‌ها طبیعی و متناسب با شخصیت داستان بود و به خوبی نوشته و اجرا شده بود. گاهی حس میشد نویسنده داشت در این لفاظی‌ها و واج‌آرایی ها زیاده روی میکرد و یه جورایی به رخ میکشید، وگرنه به صورت واقعی شخصیت‌ها در دیالوگ‌ها انقدر لفاظی ندارند.


- ایده‌ی اون کیسه‌ها که حالا انتخاب هرکسی که بود، به نظرم درست نبود. هم کیفیت نداشتن کیسه‌ها و هم حواس مخاطب و به‌خصوص بازیگر رو پرت میکنه حین اجرا. همونطور که امشب شاهدش بودیم.

- هماهنگی و یکپارچگی صحنه و نور و بازیگران اوکی بود و مشکلی ازین بابت ندیدم.
مشکلی که بود صدای زیاد باند‌ها بود که بیش از اندازه بالا بود. سالن اونقدر بزرگ نیست که انقدر ولوم بالاس.


- درباره شخصیت پردازی و حالت چهره و اجرای بازیگران هم باید بگم که کارکتر مشتبا جا داشت که بیشتر بهش پرداخته شه. حسین در حین اجرا میمیک خاصی نداشت و دقیقا مثل یه مرده بود، که درست بود.
این رو هم بگم که بیان و اجرای کهبد در این نمایش عالی بود.

- لباس و گریم هم چیز خاصی نداشت، میشد یکم واقعی‌تر دربیاد لباس حسین و یکم مصنوعی بود.

درکل من کار رو دوست داشتم، یا بهتره بگم بدم نیومد.

امتیازی که به این نمایش میدم ۳ و نیم از ۵

📌درباره نمایش « زنان آوینیون»
««شاید اسپویل داشته باشه. مطمئن نیستم»»

همراه گروه هالین با حضور کارگردان اثر، بعد از نمایش نشستیم و کلی گپ زدیم.
یکی از سوگندهایی که داریم اینه که در هر موقعیت و حالتی نظر واقعی‌مون رو بگیم. حتی اگر کارگردان یا سایر عوامل اثر رفیق و برادرمون باشه.

مشکل اول من با این نمایش، خارج از خود نمایش هست. یعنی صحبتی که آقای معینی عزیز گفتند که این نمایش ربطی به آوینیون نداره و اجرای جدیدی هست. ولی به نظر من بااحترام این نمایش نسخه کپیِ ضعیف از نمایش آوینیون هست. چرا که ۹۰ درصد دیالوگ‌ها همون بود، فرم همون بود و صحنه هم همون بود. حالا با توجه به صحبت خود آقای معینی که در بیو همین صفحه هم ثبت شده، این نمایش برای بدن بدون اندام و بدن زن و زنانگی و آگاهی زنانه است. خب من این رو برداشت نمیکنم ... دیدن ادامه ›› و با توجه به مرگ مولف، و بدون توضیحات این نمایش این رو نمیرسونه. این که فقط با جابجایی بدن در این نمایش،( یعنی فرنوش به جای عبدو ) بخوایم این معنا و مفهوم رو برسونیم، کافی نیست.
بازی خانم فرنوش به نظرم مناسب این نقش نبود. اون جنون رو بهم القا نکرد و یه جاهایی بیرون میزد. البته که ایشون بازیگر حرفه‌ای هستند و خودم طرفدار بازی ایشون هستم.
با این که صحنه ساده بود و دکور نداشت، ولی سالن بازم پاسخگوی اجرا نبود.

حالا بخوام تعریف کنم از کار، همون تعاریف مثبتی که در آوینیون داشتم رو میکنم. و نمایشنامه رو دوست داشتم. جنون رو دوست داشتم.

باتوجه به اجرای اول کار قابل قبول و خوبی بود.
من آوینیون رو ۵ بار دیدم. ولی زنان آوینیون رو همین یه بار کافی بود برام.
در کل گروه دوست داشتنی هستید🤍

امتیازم به این نمایش بااحترام : ۳ از ۵

جای عبدالحمید گودرزی و عساکره خالی. منتظریم حسن خان معینی✌🏻

من برای بار دوم دوشنبه رفتم دیدم نمایش رو، و نظرم رو هم که قبلا نوشتم اینجا.
یه سری موارد که میشد رو تو نمایش اصلاح کردن. که ممنونم🤍
فقط دلم نمیاد به اون خانمی که آخرای نمایش رفت تو گوشیش و نورش باعث خراب شدن صحنه و تمرکز بازیگرا و مخاطبین میشد نگم که « خیلی بیشعوری ». متاسفانه اینجا در همین حد میتونم بگم.
شعور تماشای تئاتر رو اگر ندارید، برید پارک، خیابون، کافه، حسن ریوندی و ... اینا هستن.
(البته که بازیگران مسلط بودن)
خلاصه که دم عوامل نمایش گرم.♥️
اون خانم هم شانس آورد بعد از نمایش پیداش نکردم😑

🔻درباره نمایش «بچه»

اول از همه بگم به چه کسانی توصیه نمیکنم!
کسایی که سورئال، رئالیسم جادویی، سیال ذهن و پیچیدگی در فرم رو دوست ندارند توصیه نمیکنم.
یعنی آخرش نیاید بگید این چی بود اصلا، چی گفت و چیشد و فلان.
این نمایش همه چیزایی که باید رو گفت، درستم بود و هیچ ایرادی در فرم و نمایشنامه نداشت.

ـ چرا خوشم اومد؟
چون من خودم عاشق پیچیدگی و سیال ذهن هستم.
پس قطعا اگر کار ایراد داشت میگفتم گند زدن با این فرم و اصلا چرا این فرم رو ... دیدن ادامه ›› انتخاب کردند.
نمایش روایت خطی نداشت. در مقاطعی، لحظه‌ای که روایت داشت به سمت جلو میرفت، در همون لحظه به شکلی موازی به سمت عقب هم می‌رفت. شما تو حرکت بازیگرا و حتی بیان دیالوگ‌ها هم میتونید متوجه شید که یه ریورز داره میشه و دیالوگ هم ریورز بیان میشه. یعنی میخوام بگم انقدر رو جزئیات کار شده بود.
شما تو این نمایش اصلا دنبال شروع و پایان نباشید.
ما یه نقاشی داریم به اسم «موریس اشر» که طرح‌هاش مثل این نمایش بود. یعنی مشخص نیست که از کجا شروع شده و یه جورایی مشابه همینه.
خب درباره جاهایی که سکوت میشد هم باید بگم که من دوست داشتم. تعلیقی ایجاد میکنه که ذهن مخاطب درگیر شه و هی بخواد فکر کنه چی شد و چی میخواد بشه و این یکی از ویژگی های این فرم هست. اگر زمانش هم طولانی شد یه جاهایی، باگ نبود و به نظرم این جسارت کارگردان بود که این کارو انجام داد و من دوست داشتم.

درباره نور و صدا و صحنه:
واقعا عالی! همه چیز سر ضرب، با ریتم خوب و بدون هیچ دیلی و مشکلی. دکور هم کافی بود.
فقط یه ایراد کوچیک به میزانسن وارده؛ کسایی که سمت چپ نشسته بودن، در ثانیه‌هایی از آخر نمایش اون شخص داخل یخچال رو نمیدیدن. چون در یخچال نصفه باز بود. که خب ضربه‌ای به نمایش هم نزده بود.
درباره بازیگری:
بازیگرا به خوبی و حرفه‌ای نقش رو ایفا کردند. شما مثلا میتونید فقط بگید از قیافه فلان بازگیر خوشم نیومد. در این حد. مثل خیلی چیزای دیگه سلیقه‌ایه.

- با چی مشکل داشتم؟
با این که چرا این فرم و روایت عالی رو برای این موضوع انتخاب کردند. موضوعی که همش تکرارش میکردند. مثلا میشد به هفت گناه کبیر پرداخت. به نظرم خیلی عالی‌تر میشد. که اینم سلیقه‌س دیگه( نگفتم موضوع چی بود که اسپویل نشه.)
همگی خسته نباشید♥️

🔻امتیاز من به این نمایش : ۴.۷۵ از ۵

🔻درباره نمایش «ورق‌الخیال»

- چرا خوشم نیومد؟
اول از همه به خاطر این که من توقع بیشتری از این تیم داشتم و انتظار داشتم بعد از نمایش یه آخیش بگم. منتها اونجور که باید من رو راضی نکرد.
حالا چرا؟
چون نمایش بیشتر از این که بخواد به روایت و داستان بپردازه، درگیر هجویات و دیالوگ‌های پینگ پنگیِ اضافی شده بود. میشه گفت مقصر اصلی این قضیه نمایشنامه بود.
شروع نمایش و تاخیر در ورود شخصیتی که منجم بود، کم شکوه بودن ورود این شخصیت، و عدم تغییر ریتم نمایشنامه و ... دیدن ادامه ›› شکل روایت آن.
ما انگار بیشتر درگیر پیدا کردن جنس و کشیدن و اینا بودیم تا پرداخت به قصه.
از اون دسته از نمایش‌ها بود که میگیم« خب میشد تو ۴۵ دقیقه هم جمعش کرد »
... از نور هم استفاده درستی نشده بود. با این که اون سالن بیشترین سیستم نور رو داره و میشد با توجه به معنای نمایش و روایت نورپردازی کرد.
اگر این نمایش در سالن حافظ و یا سالن اصلی مولوی برگزار میشد بهتر بود. چون میزانسن گرد داشت.


- چرا خوشم اومد؟
به خاطر بازیگری‌هایی که عالی بودن.
ارجاعاتی که کم و بیش خوب بود.
کارگردانی و فرم خوب.

نظر بی‌تعصبم بود به این گروه و نمایش.

امتیازم ؛ ۳ونیم از ۵

واقعا برام عجیب بود.
من این نمایش رو تو جشنواره دیدم، و گفتم برم ببینم با اصلاحات مربوطه بهتر شده یا نه.
رفتم دیدم کلا متن عوض شده، بازیگران عوض شدن، فقط اسم نمایش و کارگردان عوض نشده.
یه نمایش دغدغه‌مند که به وضع بازیگران و کارگردان های تئاتر پرداخته شده بود که خیلی وضع خرابه و ما داریم زحمت میکشیم و ...
این که در کل نمایش این شکوه هارو بیان میکنید، خیلی نمیشه پذیرفت و مخاطب صرفا میتونه بگه « خب آره راست میگن، وضع خرابه» ولی نمیشه گفت نمایش خوبی بود. چرا که ما شنیدیم همه اینارو و در فضای مجازی هم میشد به اشتراک گذاشت در قالب یک استوری. من نمیگم نمیساختین و حرفش رو هم نزنید، ولی خب هنرمند وظیفش اینه که هنر اعتراض رو به نمایش بذاره و با یک روایت و خلاقیت بهتری به مخاطب این رو بگه.
حتی رورانس هم کلی مرثیه داشت و تا آخرین لحظه کش اومد این قضیه.
در کل من هرچی تلاش کردم خودم رو قانع کنم. دیدم چیزی پیدا نمیکنم و حرفی برای گفتن نیس...
این نمایش خوب نبود، و میدونم شما قابلیت خلق اثر بهتر رو دارید.
امتیازم به این نمایش یک از پنج