این اجرا برای تماشاگران حرفه ای تأتر خیلی کار داره هنوز!!!!!!

امشب به تماشای این نمایش نشستم و واقعاً برایم سخت است که کوچک‌ترین تعریف مثبتی از آن داشته باشم. تعجب می‌کنم از این حجم تحسین در کامنت‌ها!

متن نمایش نسبتأ قوی بود، اما اجرای به شدت ضعیف، آن را به کلی نابود کرده بود. در تمام مدت نمایش نگران بودم که بازیگران دست‌کم دیالوگ‌هایشان را فراموش نکنند—تپق زدن که جای خود! انگار دو نفر برای اولین بار در حال خواندن یک نمایشنامه بودند، بدون کوچک‌ترین تلاشی برای کنترل حجم صدا.

گذشته از این ضعف بزرگ، حتی من که در ردیف اول نشسته بودم، صدای بازیگران را به‌سختی می‌شنیدم. علاوه بر این، انواع دودها تماشاگران را احاطه کرده بود—از دود سیگار دو پرسوناژ گرفته تا بوی عود، کبریت و چراغ گردسوز!

بازیگران نه‌تنها در انتقال احساس ناتوان بودند، بلکه با بی‌دقتی در استفاده از اکسسوارهای صحنه، نظم اجرا را هم از بین بردند. شیشه جا عودی ... دیدن ادامه ›› افتاد، شیشه چراغ گردسوز شکست، و از آنجا که بازیگر زن جوراب به پا داشت، واقعاً نگران شدم که مبادا خرده‌های شیشه پایش را زخمی کند.

در مجموع، این نمایش چیزی نبود جز یک اجرای خام و پر از ناهماهنگی که تنها هدفش این بود که نمایشی اجرا شده باشد، بدون هیچ فکر و دقتی در جزئیات. این سطح از ضعف در اجرا برای من به‌عنوان یک تماشاگر، توهین‌آمیز بود

امشب به تماشای این نمایش نشستم؛ نمایشی عمیق و فلسفی با اجرای درخشان .
همه‌چیز در بالاترین سطح ممکن بود.
باورکردنی نیست که نمایشی با این استاندارد بالا، که هم حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و هم از نظر بصری در تئاتر ایران کم‌نظیر است، با چنین استقبال کم فروغی مواجه شده باشد.
به هیچ وجه دیدن این اثر متفاوت را از دست ندهید!
حتماً یک‌بار دیگر به تماشای آن خواهم رفت.

امشب افتخار این را داشتم که شاهد این نمایش باشکوه باشم.
تمام نقدهایی را که دوستان در این مدت درباره‌ی این اثر فاخر نوشته بودند، با دقت خواندم. هر یک از این نقدها از زاویه‌ای خاص به تحلیل اثر پرداخته و جنبه‌های متفاوتی از آن را واکاوی کرده بودند، اما آنچه در میان تمامی آن‌ها کمتر مورد توجه قرار گرفته بود، هسته‌ی اصلی و بنیان روایت این نمایش بود. ازاین‌رو، نقدی بر نقدهای همگان دارم.

جوهره‌ی این اثر بر پایه‌ی حقیقتی شکل گرفته بود که در لایه‌های زیرین روایت پنهان شده بود: شخصیت اصلی نمایش، که صابر ابر نقش او را درخشان ایفا می‌کرد، در واقع همجنس‌گرا بود. این امر موجب شده بود همسرش، در پی برآورده نشدن نیازهای عاطفی و فیزیولوژیکی خود در چارچوب ازدواج ، دچار سرخوردگی و افسردگی شدید شود.
در نهایت، او نتوانست با این واقعیت کنار بیاید و از پا درآمد. این فشار روانی به حدی بود که دست به خودکشی زد. در طول نمایش، این شخصیت نه تنها در تلاش بود تا واقعیت را به عنوان راوی پنهان نگه دارد، بلکه مخاطبان را نیز با مهارت درگیر بازی‌ای می‌کرد که به تدریج پرده از حقیقت برمی‌داشت. اما در نهایت، آنچه موجب فروپاشی این رابطه شد، نه خیانت همسر، بلکه حقیقتی بود که از همان ابتدا وجود داشت اما از دید همگان پنهان مانده بود.

بی‌نظیر بود… حیرت‌انگیز… اثری که نه‌تنها ذهن را به چالش می‌کشد، بلکه روح را به تلاطم وامی‌دارد!
این اثر بدون شک نقطه اوج صابر جان ابر بود👏👏👏👏👏

‎امشب به تماشای نمایش ترور نشستم. آن‌قدر حرف برای گفتن دارم که می‌توانم صفحات زیادی بنویسم، اما سعی می‌کنم کوتاه کنم:

‎۱- نمایش یا نمایشنامه‌خوانی؟
‎این اجرا می‌توانست یک نمایش رادیویی باشد یا در نهایت یک نمایشنامه‌خوانی، چرا؟ چون بازیگران عملاً بیکار نشسته بودند و فقط یکی دو بار کنار میکروفون آمدند، همین! برای چنین نمایشی واقعاً نیازی به این همه بازیگر نام‌آشنا نبود—البته شاید برای توجیه قیمت ۶۰۰ هزار تومانی بلیت، حضور این چهره‌ها ضروری به نظر می‌رسید!

‎۲- دادگاه یا شوخی با تشریفات؟
‎در دادگاهی که ( در نمایش ) همه با لباس رسمی و کراوات حاضر بودند، دستیار قاضی، دختری کم‌سن و سالی با کتانی ... دیدن ادامه ›› آل‌استار و شلوار برمودای اسپرت و موهای چتری در حال هنرنمایی بود! آن‌قدر پر استرس و ناپخته که قاضی در جایی به او اشاره کرد: برو بشین! احتمالاً یکی از آشنایان بود که علاقه داشت در اجرا نقشی داشته باشد!( این کارشون خیلی خنده دار بود واقعا ) و موضوع زمانی جالب میشود که حتی اسم این دختر نوجوان، در لیست بازیگران نوشته نشده!!!!

‎۳- چت بازی در ردیف اول!
‎یکی از عوامل سالن که مسئول راهنمایی تماشاگران بود، درست جلوی من نشست و شروع کرد به گرفتن سلفی، عکاسی از بازیگران و ارسال عکس‌ها در واتساپ! دوستانش هم برایش استیکر قلب می‌فرستادند و او هم با عکاس کنارش گپ می‌زد و دست بردار نبود. بالاخره مجبور شدم تذکر بدهم که نور موبایلش دیگران را اذیت می‌کند. نتیجه؟ فقط کمی نور را کم کرد و تا پایان نمایش همچنان درگیر چت کردن بود! جای تأسف دارد واقعاً.

‎۴- قاضیِ خاموش!
‎در این اجرا قاضی تقریباً بیکار بود، بدون اقتدار و‌منفعل. حتی دادستان و وکیل هیچ احترامی برایش قائل نبودند ( عجیب بود واقعا ) ، حتی گاهی به او توهین هم می‌شد! درحالی‌که در اجرای تماشاخانه ایرانشهر، همین نمایش با گروهی متفاوت (البته با همین قاضی) به‌شکلی اجرا شده بود که قاضی حضوری پررنگ و تأثیرگذار داشت. اما اینجا ظاهراً تمام تمرکز بر روی چهره‌های سینمایی بود، حتی به قیمت ضربه زدن به ساختار اجرا.

‎۵- چکش قاضی یا خودکار؟!
‎قاضی مظلوم و خاموش این اجرا حتی یک (gavel) چکش قاضی هم نداشت! و به‌جای آن با خودکار روی میز می‌کوبید! درحالی‌که در اجرای سالن ناظرزااده کرمانی، که با حضور آقای پاکدل برگزار شد، حداقل یک چکش برای حفظ اقتدار قاضی در نظر گرفته شده بود.

‎۶- سینمایی‌ها در تئاتر؟ لطفاً کمی دقت!
‎از تهیه‌کنندگان فرهیخته تئاتر تقاضا دارم که اگر اصرار به حضور چهره‌های سینمایِ پر تپق در تئاتر را دارند، حداقل سایر عناصر مهم اجرا را هم در نظر بگیرند.

‎۷- در نهایت، این نمایش با ۳۰ دقیقه تأخیر آغاز شد!!!!

‎پایان، اما نه بی‌درد.

تیوال عزیز لطفا مثل همیشه نظرات مخالف را حذف نکن ( البته فقط در برخی نمایش ها از قبیل شهربازی!! )
برای تماشای یک نمایش، فارغ از اینکه کیفیت آن چگونه باشد، اولین شرط این است که تماشاگران تئاتر—که معمولاً افراد صبور و متین هستند—با آرامش و ذهنی آسوده روی صندلی‌ها بنشینند و به تماشای نمایش بپردازند. اما وقتی نمایشی با تأخیری دقیقاً ۴۰ دقیقه‌ای آغاز می‌شود، آن هم در هوایی این‌چنین سرد که تا استخوان‌های تماشاگران نفوذ کرده باشد و همه در فضای سرد حیاط تماشاخانه بلرزند، و پس از اعلام ورود با کرشمه توسط عوامل نمایش ! کارگردان با بی‌تفاوتی خاصی به شکلی کلیشه‌ای اعلام کند: «از تأخیر پیش‌آمده عذرخواهی می‌کنم و امیدوارم با اجرای خوبمان، این تأخیر را جبران کنیم!»، به نظر شما این رفتار چه تأثیری بر جسم و روح تماشاگر می‌گذارد؟! جالب اینکه در تماشاخانه هما، این‌طور به نظر می‌رسد که چنین اتفاقاتی به یک رویه معمول تبدیل شده‌اند! چون در تمامی نمایش‌هایی که در این مکان دیدم، چنین تأخیری وجود داشته است. ولی، امشب واقعاً سرد بود و عوامل تماشاخانه هم واقعا بی تفاوت و خونسرد!
امیدوارم مسئولان این تماشاخانه اهمیت بیشتری به رفاه تماشاگران مظلوم تاتری که تنها سرمایه ی همه ی تماشاخانه ها هستند بدهند.
در مورد نمایش هم ترجیح می‌دهم نظر ندهم!!!!
۵

امشب افتخار تماشای نمایش شریف و تأثیرگذار مهمانسرا را داشتم. این اثر هنری، واقعا من را به گریه انداخت و عمیقاً لذت بردم؛ تا جایی که هنوز در فکر آن غرق هستم.
ای کاش تماشاگران تئاتر از چنین نمایش‌های ارزشمندی حمایت کنند و فریب آثاری را نخورند که متاسفانه برخی از تهیه کنندگان با آثاری به شدت ضعیف و تنها با حضور چند چهره سینمایی یا اینستاگرامی، سالن‌های نمایش را لبریز می‌کنند!!! امیدوارم این نمایش برجسته مورد حمایت قرار گیرد.

سپاس ویژه از مدیریت تماشاخانه طهران که با دغدغه تأخیر تماشاگران ، مقابل در ورودی ایستاده بودند (در سرمای این روزها ) و انتظارشان را میکشیدند.. این رفتار شرافتمندانه بارها و بارها شایسته تقدیر است،،، واقعاً دست‌مریزاد
به تمام اعضای گروه خسته نباشید می‌گویم
ضمنأ خانم شقایق بهرامی واقعا درخشان بودند .

امروز دوشنبه صندلی ( A-1-7 ) یک بلیط تهیه کردم و متاسفانه نمیتونم به دیدن نمایش برم
اکر کسی مایل بود پیام بده

کاش نظرات منفی و مثبت در کنار هم در تیوال نمایش داده شود.
لطفا هنر مقدس تأتر رو خدشه دار نکنید،،،

برای پنجشنبه ( ۲ اسفند ) ( صندلی A-1-18 ) یک بلیط تهیه کردم که متاسفانه کاری پیش آمده و نمیتونم به دیدن این نمایش برم
در صورت نیاز پیام بدهید